Byun Baekhyun, dün gördüğü yüzü bugün hatırlayamaz hâle geldiğinde, henüz 23 yaşındaydı. Bu hikâye bolca koyu mavi lens içerir.

-Mini Fic- "Beni fark etmediğini sanmıştım. Meğerse fark edemeyen benmişim.. Üzgünüm İlham Kaynağım." Chanyeol Görsel Sanatlar mezunu olan ve iş bulmakta zorlanan bir gençtir. Günümüz koşullarında ressam olmak zor tabii. Taa ki onu görene kadar. Baekhyun.. Onu en sevdiği, kimsenin gitmediği mekanında, Han Eul ağacının orda, sebebini bilmediği gülümsemesi ile tanımıştı. Fakat Baekhyun.. Chanyeol'ün onu o kadar incelemesine rağmen kafasını çevirip, neden onu "görmüyor"du?

"Ablam, insanların çocukluk anılarının çoğunu unuttuğunu söyledi. Sen yetişkin olunca ablamın sana bakmasına gerek kalmayacak ve ayrılacağız. Eğer anılarımızı hatırlamazsan şimdi dediklerimi hatırla. Adımı asla unutma tamam mı? Benim adım PAAAARK CHAN YEOOOOL! Şimdi sen de adını söyle büyüyünce unutmamam için." ... On dört yaşındaki çocuk Baekhyun'a kola tenekesinin içinde papatyaları getirdi. "Neden papatyaları bana kola tenekesine koyarak getirdin ki?" "Kola zararlı olsa bile gizlice içiyorsun ve bazen yakalandığında annen sana ceza veriyor. Bazen de iyi bir şey yaptığında ödül olarak kola içersin. Sen benim hem yasağım hem de ödülümsün. Senden çok hoşlanıyorum." ---- KısaHikaye İçinde #180

bu,yalın ayak byun baekhyun'un park chanyeol'ü yalın ayak bırakışının hikayesi. |tüm hakları saklıdır.|

Herkes Park Chanyeol'un özel olduğunu düşünüyordu. Byun Baekhyun ise büyüleyici olduğunu.

-Psycho Psychiatrist- Yazar: Gintoki Çift: BaekYeol *Tanıtım* Yıllarca kendi deliliği için çabalayan psikiyatr olmayı seçmiş bir Chanyeol ve geceleri bar da gündüzleri ise kütüphanede çalışan kendi psikiyatrını içinde kurmuş bir Baekhyun. İnsan kendi hastalığının belirtilerini başkalarında arardı.Doğru.Chanyeol de bunu yapıyordu.Neredeyse her gün gördüğü yüzü çözmeye çalışıyordu.İçine anlamlandıramadığı bir sıkıntı düştüğü sırada etrafında ki herkes o midesini bulandıran yüze sahip oluyordu. Kendi deliliğini başkasında da bulmayı amaçlıyordu.Zekasının ve yakışıklığının farkında olan; egoist, kendini beğenmiş ve sadist görünümünün altında korkak, paranoyak, saf bir kişilik yatan Chanyeol bu kişiliğine ulaşabilecek miydi? Peki ya Baekhyun? Parlak zekası ve yumuşacık kalbiyle Chanyeol’e yardım edecek miydi? Chanyeol Baekhyun’u hayatına dahil edebilecek miydi? Kurbanı o mu olacaktı?

Çilekli sütümle aynı yerimdeyim yine. İnsanlar beni görmeye alışmıştı artık. Tıpkı onun söylediği gibi. Her gün aynı yerimde onu görmek için bekliyorum. * İçkiye alıştım mı? Ya da artık üstüne kusamayacağım için mi sakin midem? Sanki artık acın, uyuşturmadan aklımdan çıkmayacak gibi. * "Bana Channie diyor ki desene. Bekle de, sabırlı ol de. Oyunumuz buydu. Başarırsam senin hakkında en merak ettiğim şeyi söyle bana. Başarırsam sormama izin ver. Çünkü bilmediğim yalnızca bu kaldı. Ne zaman döneceksin?"

Kendine güven sorunları yaşayan Baekhyun Sinema dersinden aldığı C eksi sonrasında asistan Chanyeol ile kötü bir şekilde tartışmıştı. Birbirinden hoşlanmayan bu iki kişi, zombi kıyametinin tam ortasında birlikte kaçmak zorunda kaldıklarında hayatta kalmak için birbirlerine güvenmeleri gerekecekti. Baekhyun zombilerin gerçek olduğuna dahi inanamıyordu. Ama asıl inanılmaz şey, tam yanındaydı...

Her gece, Chanyeol aynı adamın onun kolları arasında can verdiğini görüyordu ve her sabah, Chanyeol gözlerinde yaşlarla bilmediği bir isimle uyanıyordu. Wang Eun...

Elleri bağlanmış bir şekilde köye getirildiğinde, titrememek adına dişlerini sıkıyordu ancak engelleyebildiği pek söylenemezdi. Elleri kalın halat ile sıkıca bağlanmış, arkasından gelen sürü üyelerinden biri de kendisini tutmaktaydı. Üç Beta daha önünde yürüyordu.