"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησιάζει. "Δεν σε αφορά." λέω κοφτά, ώστε να γίνω κατανοητή. Τείνω να φύγω, όμως το γυμνασμένο χέρι του με τραβάει κοντά του. Τα πρόσωπά μας απέχουν μόλις λίγα εκατοστά. Η βαριά ανάσα του σκάει στο πρόσωπό μου και μόνο απ' αυτό μπορώ να καταλάβω ότι έχει πιει. "Πάλι σε αυτόν τον χλεχλέ ήσουν; Δεν νομίζεις πως η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να πηδιέσαι;" ρωτάει, πιέζοντας τα χείλη του σε μία ευθεία γραμμή. Πλέον τα νεύρα μου χτυπάνε κόκκινο. "Μήπως πρέπει να σου θυμίσω ότι μόλις έκλεισα τα 17, ε; Και επιπλέον ποιός είσαι εσύ που θα μου κάνεις ανάκριση κάθε φορά: πού είμαι, με ποιόν είμαι και με ποιόν πηδιέμαι;" φωνάζω στον ίδιο τόνο, σηκώνοντας ενοχλημένη το φρύδι μου. "Αυτός!" λέει και πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι εννοεί, απαντάει στις σκέψεις μου, σφραγίζοντας τα χείλη του με τα δικά μου.

Έκλεισα τα μάτια μου ενώ άφησα το ματωμένο όπλο μου στο κρύο πάτωμα. Ήξερα ότι έφτανε το τέλος. Μπορούσα να το νιώσω να με καταστρέφει αργά και βασανιστικά, όπως έκανε πάντα. Να παίρνει μακριά κάθε κομμάτι μου, κάθε ίχνος ψυχής που είχε απομείνει σε ένα άδειο σώμα. Όπως τα τσιγάρα που καπνίζαμε παρέα κοιτώντας τα αστέρια, κάνοντας όνειρα που και οι δύο ξέραμε ότι δεν θα πραγματοποιηθούν. Ποτέ όμως δεν φαντάστηκα έτσι το δικό μου τέλος. Δεν ήταν ένα τέλος γραμμένο από εμένα αλλά από τον χειρότερο μου εχθρό, δύο πρόσωπα που καθώς πλησίαζα στον θάνατο συνειδητοποίησα ότι ήταν ένα. Ένιωσα κάποιον να κάθεται δίπλα μου, όμως δεν είχα την δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου. «Γιατί το αφήνεις να σε σκοτώνει;» Αμέσως κατάλαβα ότι αυτή η φωνή ανήκει στην γλυκιά καταστροφή μου. Στον άνθρωπο που μου έβαλε φωτιά αλλά κράτησε τις στάχτες μου κοντά του. «Δεν μπορεί να με σκοτώσει» Άνοιξα με δυσκολία τα μάτια μου και αμέσως χάθηκα στο μοναδικό χρώμα των δικών του. «Είμαι ήδη νεκρή» συνέχισα χαμογελώντας πικρά. Ίσως και για τελευταία φορά. Περιγραφή στο πρώτο κεφάλαιο♡ © 2019 -DON'T COPY THIS STORY! [first story] - YourDis

Και το μονο που εψαχνε ήταν να βρει καποια που θα απολαμβανε το χαος του λες και γεννηθηκε για να ζει μαζι του σε αυτο . Και εκεινη..Ηθελε εναν παραδεισο Και εκεινος της προσφερε την κολαση . Do not copy the story . All Rights Reserved

Με κοιταει απο πανω μεχρι κατω, και δαγκωνει το χειλος του. "Γεια! Εχεις ενα τσιγαρο;" παιρνω το θαρρος και τον ρωταω. Χαμογελαει, και μου δινει το πακετο. Παιρνω ενα αλλα πρεπει να το αναψω ετσι; "Σε ευχαριστω" του λεω. "Αναπτηρα;" Μου δινει εναν αναπτηρα, και εγω βαζω το τσιγαρο στα χειλη μου και το αναβω. Γυριζω για να φυγω, αλλα με πιανει απο τον καρπο και με σταματαει. "Το ονομα σου;" μου λεει με ενα γοητευτικο χαμογελο να στολιζει το προσωπο του. "Ειμαι η Αρια." "Στεφανος." μου λεει το ονομα του, τον κοιταζω μια τελευταια φορα, και τελικα φευγω. Εγω αυτον καπου τον εχω ξαναδει. ______ Και ναι οντως καπου τον ειχα ξαναδει. Ηταν ο καινουριος μου γειτονας.

Απόσπασμα: Σου έλειψα;» Ειπε διακόπτοντας την ησυχία «Τι;» Ρώτησα μπερδεμένη «Με άκουσες γατακι» ειπε παιχνιδιάρικα «Εγω σου έλειψα;» Αντιστρεψα την ερώτηση «Εγω ρώτησα πρώτος αλλα ναι» ειπε καθώς με κοίταξε έντονα «Τι ναι;» Ειπα μπερδεμένη «Μου ελειψες μωρο μου...πολυ» ειπε καθώς άρχισε να με πλησιάζει Περιγραφή: Αυτός αρχηγός μιας επικίνδυνης συμμορίας. Player, κάθε μερα με άλλη. 19 χρονων και ομως από τωρα μπλεγμένος στα ναρκωτικα. Άκαρδος, χωρίς να νοιάζεται για κανενα παρα μόνο για την συμμορία του Εκείνη αθώα αλλα υπερασπίζεται τα θελω της.Μικροσωμη και λατρεύει το kickboxing. Φετος παει 3η λυκείου. Πολλές εντάσεις...πάθος και έλξη υπάρχει μεταξυ τους! Προσπαθεί να της δείξει πως ειναι να ζεις αφού ήταν νεκρή κατά την γνώμη του.Τι θα γίνει όταν θα πρέπει καθημερινά να αντιμετωπίζει τον εκνευριστικό για αυτήν Αρχηγό; Τι θα γίνει όταν τα γαλάζια του μάτια και η αλλόκοτη συμπεριφορά του γίνουν η δόση της; Πρωταγωνιστες: Salina as Maggie Lindemann James as James Stephen Before you read: Στο βιβλίο θα υπάρχει υβριστικό λεξιλόγιο μερικές φορές, προσβλητικά σχ

Σωτηρία και τσιγάρα, καταστροφή και αμέτρητα άστρα, επιβίωση και εσύ, έρωτας και μουσική. "Δεν ξέρω αν είσαι η σωτηρία μου, αλλά σίγουρα είσαι κάτι". -------------------- Ποτέ κανείς δεν τους προειδοποίησε. Περιέχει υβριστικό μπλα μπλα μπλα.. Αν αντιγράψεις θα σου σπάσω το χέρι. Cigarettes ft. u

"Φοβαμαι..."ψιθύρισε και την αγκάλιασα πιο σφιχτά. "Είμαι εγώ τώρα.Είμαι εδώ μαζί σου..." |How To Forget| *Warning* Η πρωταγωνίστρια ίσως σας εκνευρίσει- υπερβολικά πολύ- και ίσως ερωτευτείτε τον πρωταγωνιστή. Ελπίζω να μην βγήκε και τόσο κλισέ...

Και τι μπορεί να γίνει σε μια κατασκήνωση χωρίς όρια, όπου οι ομαδάρχες αποδεικνύονται πιο "παράνομοι" από τα παιδιά? Λοιπόν για μην τα πολυλέμε τώρα... Η Ζωή είναι μια περίπου 17χρονη κοπέλα με άθλιο παρελθόν. Οι γονείς της την πείθουν να πάει και φέτος στην συνηθισμένη της κατασκήνωση όμως κάτι γίνεται και βρίσκεται σε μια νέα με πολύ πιο ενδιαφέροντα άτομα. Είναι περίεργη και αρκετά αντικοινωνική αφού της αρέσει να μπλέκει συχνά σε καυγάδες. Της αρέσει να περνάει τον χρόνο της ήσυχα μόνη της με μια μπύρα στο χέρι αλλά όταν πηγαίνει εκεί όλα αυτά αλλάζουν. Η ιστορία αφορά 17χρονα παιδιά οπότε περιέχει αρκετά.. υβριστικό λεξιλόγιο. Α και καλό διάβασμα. Όποιος θέλει κομεντ και αστεράκι γιατί με βοηθάει. ΜΗΝ ΑΝΤΙΓΡΑΨΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ! #2 feelings 11/5/2k18 #13 εφηβική φαντασία 13/5/2κ18 #10 εφηβική φαντασία 16/5/2κ18 #12 εφηβική φαντασία 16/6/2κ18 #11 εφηβική φαντασία 23/6/2κ18 #5 εφηβική φαντασία 22/7/2κ18 omg #1 εφηβική φαντασία #/1/2019 e naii

Εδώ απλα βρισκοντε ολα τα Fanmades του 1ου βιβλιου Never Say Never καθως και του δεύτερου

-Ρε γαμωτο ακουσε με ... -Δεν εχω να ακουσω τιποτα! ..ειπες ή δεν ειπες ψεματα; -Ειπα αλλα δεν το ειπα για κακο.. -Μπορεις να φυγεις μακρυα μου ;.. -Οχι γιατι σ'αγαπαω.. #1 fanfiction 2015-2016 #1 danger 26/9/18 #8 love out of 2,4k stories 19/11/18