Aşk...1 kelime 3 harf. 'Ee bunu zaten biliyoruz'diyenleri duyar gibiyim. Evet kesinlikle haklısınız.Aşk'ın bir kelimeden ve üç harften oluştuğunu biliyorsunuz.Ama kesinlikle bilmediğiniz birşey var; SİZ AŞK'I BİLMİYORSUNUZ..! Bildiğinizi sanıyorsunuz.Bunu Toprak'ın Yağmur'a olan aşkını okudukça anlayacak,anladıkça da bildiklerinizi unutacaksınız... Yağmur'un inatla,tüm saflığı ve temizliği ile yağdığı,Toprak'ın ise Yağmur'a beden olmaktan asla kaçınmadığı,onu sarmaladıkça içine hapsettiği ve Yağmur'un içinde kaybolurken etrafa armağan ettiği o aşkın kokusunu duymak ister misiniz bu sayfalarda? Öyleyse Bildiğiniz Tüm Besmelesiz Aşk'ları unutup,güzel bir Besmele çekerek başlayın Aşk'ı okumaya,yaşamaya,duymaya ve hissetmeye. Aşkı birde Toprak ve Yağmur'dan dinleyelim mi? Öyleyse Aşk kokan bu sayfalara; HAYDİ BİSMİLLAH.. 7 KASIM 2015-Yayın Tarihi

Terk edilen insanlar mezarda uyuyan ölülere benzer azizim..

Viuv

Sana demlenen şiirler var

"Amcamın suyu gelmiş ben doğuma gidiyorum" diyip arkamı döndüm. Ayaklarımı götüme vura vura kaçmayı planlıyordum ama Ege beni boynumdan yakalayıp geri çevirdi. Hain! Arat'ın rengârenk yüzüne, mor saçlarına ve antenli taçına bakınca dayanamayıp kahkahayı bastım. Bu sefer yüzü sinirden tek renk olurken, Ege'nin boynumdaki ellerini itip arkama bakmadan yardırdım. Arat'ın alayla bana seslenişiyle, boynumu büküp olduğum yerde durdum. "Oradan çıkış yok bebeğim." İşte şimdi sıçtım! İçimden hatim indirirken arkamı dönüp şirince sırıttım. Oysa bana 'son duanı et bich' bakışı atıyordu. Ellerimi, ben suçsuzum hakim bey der gibi kaldırdım. Göz devirip yavaşça bana yaklaştı. Yüzündeki hınzır sırıtışından, tabiri caizse ağzıma sıçacağını anlayabiliyordum. "Ne istiyorsun söyle." Biraz sonra benden isteyeceği şeyle, ölüm fermanımı imzalamış bulunuyordum! ✖✖✖✖ ©Tüm hakları Alesya'nın sakarlıklarında saklıdır.

En büyük aşklar nefretle başlar... Kalbi nefretin ateşiyle yanıp kavrulan, kendi dışında hiç kimseyi umursamayan, bencil, kibirli ve tüm hayatını daha iyisi olabilmek için feda etmiş taş kalpli bir adam... Sevgi dolu bir yuvada büyümüş, sevgiyi tüm benliğinde yaşatan, iyilik dolu, neşeli ve bir o kadar alçak gönüllü güzel mi güzel bir kız...

Güven ve cesaret üzerine kurulmuş olan bir kurumda hiç beklenmeyen biri hain çıkarsa ne olurdu? YADA Değer verdiğin , uğruna her şeyden vazgeçtiğin,o iyi olsun diye defalarca ölümle yüzleştiğin kişi sana ihanet etmişse ne hissederdin? VE YA Milli Gizli Servis'in şah olarak eğittiği, oyunun kilit noktası , bir anda taraf değiştirip oyunu tersine çevirerek seni şah mat ederse ne yapardın? Cevap açıktı .... Silahını kuşanır, en çok sen zarar görecek olsan da Onun eceli olurdun...

YARIM KALAN HESAPLAR GÜN YÜZÜNE ÇIKTIĞINDA BU KEZ SON OLDUKÇA KANLI OLACAK... Kaybın acısı hala yüreklerdeyken her şey daha katlanmaz hissedilir. Siyah ekip de böyle bir karanlığın içine sürüklenmişti. Hayatlarındaki tek mutluluk aralarına katılan küçük bedendi. Ancak işler hiç de onların beklediği gibi gelişmemişti. MGS'den ayrılan ekip geçmişlerinden kaçamayacaktı. Şimdi onları kanlı bir gelecek bekliyordu. Artık iki seçenekleri vardı. Hayatta kalmak ya da yok olmak...

Uçurumun kıyısından dönen 12 kişi... Kaderlerin oynadığı oyunla bir araya gelen gençler... Ölümden dönüp adlarını"KÜLLERİNDEN DOĞANLAR" olarak yazdırırlarsa? Ve bir gün maskeli biri bu KÜLLERİNDEN DOGANLAR'A katılırsa ve hiç tahmin edilmeyen biri çıkarsa neler yaşanır? Bu ceteye nasıl girmistir? Hadi birlikte okuyup görelim. "...Hmm. Güzel isim canım sanırım bela çekti. Hadi belam olun. Hadi eglence başlaşın. Unutmadan söyleyim bulamadığınız her hafta bir can yok olur. Eee hadi oyun başlasın...." Yazar: İrem (@irembyk51)

Hayat iki yol; biri doğru, bir diğeri yanlış. Biri karanlık, bir diğeri aydınlık. Hayat; ince bir çizgi. Bu ince çizgiyi aşarsan kan her hücrene hücum eder. Sen diye bir şey kalmaz. Hayat; herkesten nefret eden, herkesin ölümünü sağlayan beş harf... Hayat; soluk, soğuk, karanlık... Ufuklarda biri var. Kim olduğunu bilezsin ama seversin, deli gibi. Bir kasaba var; herkesten uzak, her şeyden mahrum... Bu kasaba öyle bir fırtınaya mahkûm oluyor ki, bir daha fırtınasız yapamıyor. Zaten önceden harabe olan kasaba, fırtınanın etrafı temizlemesinden memnun oluyor. Bardağın dolu tarafından bakmaya çalışırken onun bir fırtına olduğunu unutuyor ve o kasaba sonsuza dek kayboluyor. Macera içinde #2 ♣ "Kimsenin senin yanında olduğuna güvenme; karşına geçmesi için bir adım, düşman olması için bir sözün yeter." ♧ "Keşke, keşke bana bu kadar güvenip kollamasaydın. Bu benim işimi daha da kolaylaştırıyor." *Eserde yer alan tüm metinler; eser sahibinin önceden verilmiş açık muvafakati olmaksızın başka siteler ya da medyalara kopyalanamaz. *Eser sahibi eser ile ile ilgili tüm hakları kendisinde saklı tutar. 15.04.2017