Tevafukları okuyan bilir... Hayat bir kaç tevafuktan oluşur. Kimi zaman bir otobüs bileti, kimi zaman sürgün gibi hissettiren bir yatılı okul, kimi zaman görüntüsünden dahi rahatsız olunan bir sıra arkadaşı... Gülsüm ve Zehra'nın hikayesi bundan ibaretti işte. Birkaç tevafuk :) Hiç olmayacak şekilde tanıştılar. Allah...
Zehra hayatını değiştirecek kararlar verirken de en büyük destekçisiydi Gülsüm. İşte bu Allah için sevmekti.. Peki bir insanın hayatı bu kadar kısa bir sürede en fazla ne kadar değişebilirdi? Zehra ve Gülsüm'ün başına gelenleri okuduktan sonra bu konu hakkında fikirlerinizin değişeceğinden eminim..
Burası kanın kızıllığının her karışına bulaştığı, gökyüzünün kana bulandığı yerdi . Burası ölümün insana nefesinden daha yakın olduğu yerdi . Gazze'de doğmak; doğuştan direnişçi olmaktı . Küfre, açlığa, susuzluğa, ölüme ve en çok da suskunluğa direnmek bir tür alın yazısıydı.. Burası Gazze; toprağın kanla buluştuğu ye...
Başını tekrar cama dayadı. Otobüs bir durakta durdu. Bir çok yolcu indi. Mehlika sessizce mırıldandı... Kendi kararlarımı verdim de ne oldu! Özgürlüğüm pişmanlığım oldu...
[Kader düğümünü istesen de çözemezsin.] Adam yüreğinin demirden hudutlarıyla, yalnız bir adamdı.Kadın çaresizliğin kıyılarında, hüzünlü bir kadın. Ve hasbelkader adamla kadının, kadınla adamın hayatları düğümlenecekti.
[Bazen doğru insanı yanlış seversin.] Hüzünlü bir güzellikti adam. Acıyla karılmış; azapla yoğrulmuştu... Ama öyle güzeldi ki, genç kadın biraz daha yaklaştı yatağa. Gözleri kapalı olduğundan göremediği şiir işli bakışlarının bergüzarına sarılıp kahverengi saçlarının alnına dokunuşunu, kaşlarının gözlerini saran kavsi...