Zanim posuniemy się dalej, pozwól, że powiem, że otrzymasz ode mnie niespotykaną możliwość. Mój rodzaj nie opowiada o sobie twojemu rodzajowi - nie teraz i w dużej mierze nigdy. Spędziliśmy wieki, skrywając się za sceniczną kurtyną, którą nazywamy Maskaradą, aby ukryć prawdziwe przedstawienie przed wami, ale w końcu wszystko sprowadza się do prostego faktu: my, wampiry, nie chcemy, abyście wy, śmiertelni, wiedzieli, że jesteśmy. Z tych samych powodów, dla których wilk nie chce, by owca wiedziała, że kręci się w pobliżu. To czyni naszą pracę łatwiejszą. To jedyna okazja, by taki śmiertelnik jak ty usłyszał całą opowieść. Dla ciebie jestem gotów złamać Maskaradę. Boisz się? Powinieneś. ________________________________________ Opowiadanie zajęło pierwsze miejsce w konkursie Splątane nici 2019 w kategorii Fanfiction. ________________________________________ Cudowna okładka narysowana specjalnie dla Wampira przez @PaniNuna ;*

Wyjście z szafy nie należy do najprostszych zadań. Nie, kiedy rodzina na każdym kroku podkreśla, że odmienność jest zła; krzywdzące komentarze stale wywierają presję i odwodzą od potrzeby wygadania się nabliższym, tworząc niepotrzebny dystans. Clay, mimo to, lubi swoje życie, kocha swoją siostrę i od miesięcy wzdycha w ukryciu do starszego chłopaka, podziwiając go za całkoształt - za kuszącą beztroskę, godną pozazdroszczenia otwartość i ten cholernie zaczepny uśmieszek, przez który zapomina o bożym świecie. Chcąc odpocząć od codzienności, pozwala sobie na więcej niżby chciał, co skutkuje zwróceniem na siebie oczu zbyt wielu osób, w tym chłopaka, którego w życiu nie podejrzewałby o dobrowolne poświęcenie mu uwagi. Innymi słowy historia o tym, jak jedno spotkanie potrafi do reszty namieszać w życiu, a także o wpływie drugiej osoby, której bliskość jest w stanie pomóc podnieść się z samego dna. Powiązanie z "Dniami, które nie wrócą".

"Mówią, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła. I mają rację." Jedna noc wystarczyła, żeby jego życie legło w gruzach. Błysk ostrych zębów, dwukolorowe tęczówki, smród krwi. Rozpaczliwy wrzask wyrwał się z jego gardła, gdy rozdzierający ból całkowicie odebrał mu świadomość. Tej nocy Tobias Park przeżył piekło. Tej nocy Tobias Park stał się piekłem. #heterochromia Uczestnik konkursów: "Seventeeners 2017" - trzecie miejsce w kategorii paranormalne #16 miejsce w kategorii paranormalne (10.06.2018) 170104

1. " Spełniła marzenie. Teraz mogła lecieć" 2. " Tym razem nikt nie podniósł wazonu" Wspaniała okładka od @Dyktatorka :>

Narodził się i pierwsza twarz, jaką ujrzał, nie należała do jego matki. Należała do jego Anioła. Dlaczego on? Dlaczego małe dziecko, a potem dorosły mężczyzna, który chciał mieć całkiem normalne życie, musi widzieć wszędzie te przeklęte Anioły? Odpowiedź okazała się prosta: jest w nim zbyt wiele dobra... - Myślę, że nie miałaś racji, mówiąc, że ludzie widzieliby więcej, gdyby chcieli. Oni chcą widzieć, ale nie potrafią patrzeć. - Jest jedna zasada dla ogółu, nie ma jednej zasady do jednostki - odpowiedziała zagadkowo. - Twoja sytuacja jest jeszcze inna. Widzisz to, ale nie pragniesz tego widzieć. Nie umiesz zaakceptować tego, że złamałaś "zasady". #18 w opowiadanie ❤ #35 w opowiadanie! #60 w opowiadanie #92 w opowiadanie

Kto chociaż krótko był harcerzem, rozumie ten klimat - nie tylko gitara i ognisko, ale codzienne małe i wielkie dramaty, przyjaźnie na całe życie, podchody i najgłupsze żarty na świecie. Nic w życiu tego nie zastąpi. Beta: @Pandzia8

Krótka historyjka z morałem, oparta na moich obserwacjach z codziennego życia.

Połowinki - jedno z najbardziej wyczekiwanych przez uczniów drugiej klasy liceum wydarzeń. Zaraz po próbnej maturze, oczywiście. Nie jest tajemnicą, że humaniści i ścisłowcy nie pałają do siebie sympatią. Ba, w niektórych wypadkach prawie skaczą sobie do gardeł. Antonina i Henryk nie są wyjątkami. Oboje znaleźli się w niewłaściwym miejscu w niewłaściwym czasie. Ukarani obowiązkiem udekorowania sali na połowinki, muszą spróbować odnaleźć wspólny język, w którym poezja Mickiewicza przeplata się ze wzorami funkcji. --- ✒ Nie jest pisane na poważnie. ✒ Kocham humanistów. ✒ Wszystkie profile opierają się tu na popularnych (w moim liceum) stereotypach, które są przejaskrawione do granic możliwości. ✒ Wszystkie podobieństwa są przypadkowe. ✒ Aczkolwiek, niektóre teksty są bezpośrednio zaczerpnięte z wypowiedzi moich kolegów czy nauczycieli. ✒ Cover by @ValixySn. ✒ Beta - @zielona-marakuja ✒ Copyright © by MiriamAntoinette. All rights reserved. ✒ soundtrack: https://open.spotify.com/playlist/2300ffbqGJiMzCl6K8uiLD?si=ZjFukL9nS2W4e8jTE82pag --- #223 w 'Romans' - 25.10.2016 #146 w 'Romans' - 22.06.2017