-TAMAMLANDI- Aslında namussuz damgası yemem herkes açısından daha kolaydı. Ailemin isteği dışında bir erkekle ilişkiye girmiş olmam, hatta gayri meşru bir çocuğumun olması, evliyken başka bir adama kaçmam veya kötü yola düşmem tecavüz mağduru olmamdan daha iyiydi. Tecavüz mağduru namus cinayetine kurban gitmezdi. Mağdur, tecavüzcü canilerin elinden sağ kurtulmuşsa eğer bir ömür ötekileştirilip, yıllarca acınacak bir yükten ötesi olmayacaktı. Tecavüz mağduru intihar ederdi, maktul olmazdı. Bu yüzden Semih'i ayartmış olmam istismara uğramamdan daha iyi bir seçenekti. Böylelikle babam beni öldürüp bir kenara atabilirdi mesela. Böylesine kan dondurucu bir hadiseden rahatlıkla bahsediyor olmam benim hatam olmamalı; çünkü bu topraklarda kadın bedeni başlı başına namus kavramına eş değerken, kadın zina yaptığı takdirde bu tür cinayetleri meşrulaştırmak çok olağandı. Bir "mağdur" olduğum için aslında tam olarak toplumdan istedikleri gibi kolayca dışlanamıyor, görmezden gelinemiyordum. Oysa gayrimeşru çocuğum ve ben, toplumdan dışlanabilir, yok sayılabilirdik. Hatta başka ahlaksızlıklar yapmış, çok kimselere büyük zararlar vermiş biri bile olsam, bu, tecavüz mağduru olmamdan daha kolaydı.

Ölümün mevsimidir sonbahar... Sonbaharda seçeneği yoktur yaprağın, dökülmekten başka. Sararmak, dökülmek, sonrası ölüm... Tıpkı insanın ölümü gibi. Ben de tıpkı o sarı yapraklar gibi meçhule savrulurken rastladım ona. Bu kez önümde seçeneğim vardı. Ya ölümden kaçacaktım ya da ölüme aşık olacaktım. Ölüme aşık olur mu insan dedim, cevabını şairin sözlerinde buldum. Aslında yaprak sıkılmıştı ağaçtan bahaneydi sonbahar... Aslında ben sıkılmıştım hayattan, yaşamam için bahanemdin sen benim...

Suraye Wattys 2020 Tarihi Kurgu Kategorisi kazananı. "Suraye" tarihi olayların yer aldığı sürükleyici bir hikaye. Azerbaycan halkının Sovyet döneminde yaşadıklarının akıcı bir dille anlatıldığı bu kitap okuyucunun dönemle ve halkın yaşamıyla yakından tanışmasına yardımcı oluyor. Bir kurşunun değiştirdiği hayatlar. Sonbahar yaprakları, hani o rüzgarda sallanırken çıkardıkları sesler var ya ne kadar şen olsa da hüzün verir insana, biliyorlar aslında o rüzgarın onları o tahtından edeceğini. Gülerek veda ederler tahtlarına. Ailenin de- karının da, kocanın da oturduğu bir tahtı var, rüzgar esmeyegörsün, birisini değil her ikisini tahtından eder, ne kadar direnirler dirensinler, kış gelmemiş tahtlarını kaybederler. Ezilirler ayaklar altında...

Gizemine ibadet eden bir kadın, her hareketinden kendine duyduğu sarsılmaz güvenin yansıdığı bir adam.

Geleceğinde kendisini bekleyen karanlığı, mutsuzluğu kabullenmiş ancak belki de hayatında bir kez olsun yaşadığını hissedebilmek, nefes alabilmek için yolculuğa çıkmış yirmi dört yaşında bir genç kızdı Nazlı. Bu yolun sonunda büyümek zorunda kalacağını biliyordu aslında fakat kalbine olacaklardan ve edineceği yol arkadaşından habersizdi. Ela gözlerinde sevdiğinde insanın içini ısıtan ama kızdığı zaman ateşinde küle çevirmeyi de bilen bir adamdı Fatih. Konuşması yasaktı bu yüzden susuyordu. Nazlı'nın ona, sevilmeye ne kadar ihtiyacı olduğunu bilmeden, bir planla Nazlı'nın yoluna çıkacaktı. Peki, Fatih kendi kurduğu tuzağa, oyununa düşerse ne olacaktı? Onca yalanın ortasında filizlenen bir aşka tutunup insan kaybolmadan yolun sonunu bulabilir miydi?

Bir rüya gördüm, baba. Bir tarafı uçurum diğer tarafı sen. Nereye gideceğime karar vermek çok zor geldi. Karnımda o uçuruma dair küçük bir iz vardı. Ben ona aittim. O da bana... Bir sana baktım bir de uçurumun güzelliğine. Senin güvenli kollarının arasına girmek yerine ben uçuruma adım attım. Yanmayı ve ölmeyi göze aldım.

Güçlü, her şeyin üstesinden gelebilen, deneyimlediği kötü şeylere ve yaşadıklarına rağmen ayakta kalmayı başarmış, kızına ve kocasına tutunan ve onların varlığıyla yaşadığı zorlu günleri unutmaya çalışan iyi bir eş, fedakar bir anne... Çisem Zor. Kendi amaçlarının ve arzularının peşinden gitmekte ısrarcı davranan, bunun uğruna evliliğini tehlikeye atıp ailesini dağıtan bir adam... Alparslan Zor. Hırslı, doyumsuz, istediğini elde etmeye alışmış, hayatında herkesin isteyebileceği türden bir adam varken gözü dışarıda olan ve bir türlü geçmişinin geçmişte kalmasına izin vermeyen bir kadın... Ela Ekin Demir. Kimine göre karanlık, kimine göre acımasız. Başarılı, güçlü, ne istediğini bilen, geçmişi sırlarla kördüğüm olmuş bir adam... Asaf Cihan Güçlü. Onları bir araya getiren kader sonlarını en başından yazmıştı. Kimi hakettiği hayatı yaşayacak, kimisi gerçek mutluluğa ulaşacaktı, bir diğeriyse yarattığı kaosun girdabında boğulacaktı. Tüm hakları saklıdır©

Kararsız bir adam. Ve iki kadın...

Geçmiş ve geleceğin karanlığı arasında, kibrit çöpüyle aydınlanmış bir hikaye Avcı. Sırların, alınacak intikamların ve her şeye rağmen hayat bulmuş bir aşkın yaşandığı, imkansızlıklarla dolu bir hikaye. Haberdar olmadığı kirli geçmişinin bedellerini ödeyen masum kız değil bir tek acı çeken. Geçmişin intikamı için geleceği verdiği sözlerle yakan bir gencin; bu oyunda temizlenmeyi bekleyen ve ölümün istediği ruhların acı çektiği bir hikaye. Kabuslara sığınmış, özlem duyulan huzurun hikayesi. Bu hikaye, her zerresiyle can yakan Avcı'nın hikayesi. Umutların, kırgınlıkların ve vazgeçmişliklerin keskin kıymıkları benliklerinde en derin yaraları açarken, tüm olumsuzluklara rağmen savaşmayı bırakmayanların hikayesi. Ta ki kendi finallerini yazana dek. Kimi ölü kalplerde, kimi ölü bedenlerde... •●• •İlk yayım tarihi 9Ağustos2014• •●•

Sevgili arkadaşım!! Seni tanımıyorum. Nerede oturursun, ne iş yaparsın, kaç yaşındasın hiçbir fikrim yok. Bildiğim tek şey çoğu olayda aynı şeyleri yaşadığımız. Sevgili genç arkadaşım! Hani o hayran olduğun "Kötü Çocuk, Mafya Çocuk, Psikopat Çocuk vs" var ya. Hani atar yaptı, gider yaptı, beni çok seviyor dediğin o asi çocuk. Hani seni kıskanıp kötü davranınca başının göğe erdiği, ayaklarının yerden kesildiği o sert çocuk. İnanma!! Lütfen inanma! Çünkü gerçekten seven ve kendine güvenen bir insan, sadece seni mutlu etmek için çaba gösterir; kendi bencilce duygularını tatmin etmek için değil.. Sevgili evli arkadaşım! Hani sürekli hakaret, şiddet gördüğün halde, yuvam dağılmasın diye katlandığın o sert adam var ya. Hani sana onca kötülük yapmasına rağmen başkalarının saygı duyduğu, adam gibi adam dediği o korkak adam. Hani çocuklarına ve sana göstermediği ilgiyi dışarıdaki herkese dağıtan, senden esirgediği her yağmur damlasını millete fırtına gibi dağıtan adam. Lütfen katlanma! Emin ol; mutlu, huzurlu ve özgür geçirdiğin bir dakika bile, onunla geçirdiğin bir ömürden çok daha fazla eder.. Ben sana yaşadıklarımı anlatırken istedim ki hatalarımı, hayatta neleri ıskaladığımı, kendimi nasıl harcadığımı gör. Gör ve sen de kendini kurtar. İlk hatayı belki, ikinciyi asla affetme! Hiç kimse için kendinden, olması gerektiğinden fazla ödün verme! Asla geç kaldığını düşünme! Hayata başlamanın yaşı yoktur, tıpkı ölümün yaşının olmadığı gibi. Ve asla ilk adımı atmaktan korkma, ne için olursa olsun. O zaman hayatın sana neler getireceğini bekle ve gör. Ben bu kitabı yazarken hem ağladım, hem güldüm; hem hüzünlendim, hem düşündüm ve o kadar çok şükrettim ki.. Şimdi sıra sende. Ya ölene kadar ağlamayı seçeceksin, ya da kalan ömründe gülmeyi. Bol şans...