Als er iemand naast je komt zitten in een trein, is dat normaal. Als er iemand naast je komt zitten in een lege trein, is dat niet normaal. Waarom zou je naast iemand gaan zitten als je een plek in de hele trein zou kunnen kiezen? Blijkbaar was dat een ding. Blijkbaar was de oortjes van iemand anders indoen ook een ding. -/-/ Wanneer Mia in de trein zit en een vreemde jongen naast haar komt zitten om mee te luisteren met haar muziek, verandert alles. --------------------------------------------------------------------- Er zijn twee soorten mensen op deze wereld. Het ene soort wacht af, zegt vaak nee en heeft spijt van beslissingen door het niet durven uit hun comfortzone te stappen. Dan is er het soort dat overal ja op zegt en het leven leiden die ze willen leiden. Dat soort mensen zijn levensgenieters. Mason was iemand van dat soort. Mia is 17, bijna 18 jaar en zit elke dag zo'n twee uur in de trein om op school te komen. Mason is geobsedeerd met twee dingen; muziek en hardlopen. En dan komen ze elkaar tegen.

"Wat ben je aan het doen?" vroeg hij, zijn ijsblauwe ogen boorde in mijn rug. Ik tuitte mijn lippen en draaide me om zodat ik hem aankeek. "Jouw kamer een make-over aan het geven." Hij trok een wenkbrauw op waardoor zijn ravenzwart haar voor zijn ogen viel. "Je bent raar, weet je dat?" Zijn stem was koud en emotieloos, maar toch kon ik zien dat zijn mondhoeken licht omhoog kropen. Ik haalde mijn schouders op en ging verder met zijn kamer muur te schilderen. Wacht totdat hij ziet dat ik een eenhoorn aan het schilderen ben. ~~~ Katelyne Jacobs is, welja, een geval apart. Ze ziet alles rooskleurig en haar wereld bestaat letterlijk ook uit eenhoorns en cupcakes. Caleb Smits is het tegenovergestelde. Zijn humeur staat altijd op onweer en hij heeft een duistere kijk op het leven. Wat als het zonnetje in huis en de grompot elkaar tegen komen? (Het is geen cliché; geloof me ^^) © All rights reserved.