Akceptacja samego siebie jest niezwykle ważna. Tak zawsze powtarzał Franek. Ciężko jednak zaakceptować siebie, kiedy ma się rude włosy, aparat na zębach, liczne rodzeństwo i parę najbardziej nieprzewidywalnych przyjaciół na świecie. Dodajcie do tego problemy z orientacją (i to nie tą w terenie), a tragedia murowana. Może gdyby wiedział, że okłamywanie wszystkich wokół skończy się dramą w stylu opery mydlanej, wybrałby prawdę. I być może (ale tylko być może) by tego nie żałował. A wszystko to w akompaniamencie dźwięku łamanych serc, palonych mostów i chrupania chipsów. Okładka autorstwa @CarolineWesley.

"Kochać to stracić. Jeśli pokochasz, stracisz wszystko. Miłość jest dla ludzi głupich. Zapamiętaj to, Adrienie." Życie każdego przeciętnego nastolatka to długi spacer po polu minowym. Jednego dnia ktoś złamie ci serce, drugiego los pokaże ci środkowy palec, a trzeciego Chloe Bourgeois podstawi ci nogę na korytarzu. Krótko mówiąc: bycie licealistą nie jest proste. Szczególnie, jeśli po godzinach biegasz w masce po dachach, sprzątasz bałagan po nemezis spod ciemnej gwiazdy i, co najgorsze, znosisz kiepskie żarty kolesia w gumowych uszach. Ladybug potrafi uratować każdego. Każdego, prócz siebie samej. Marinette i Adrien już dawno pogodzili się z niezwykłą rzeczywistością i każdego dnia znikają pod maskami, by kolejny raz ocalić Paryż. Okazuje się, że trudniejsze od uratowania świata jest zdefiniowanie własnych uczuć, które nasilają się coraz bardziej. Z biegiem czasu tajemnice skrywane pod skrzydłami Miasta Miłości wychodzą na światło dzienne. Przeszłość opuszcza Dom Cieni i kawałek po kawałku ujawnia historię, o której Gabriel za wszelką cenę próbował zapomnieć. *** "Twoje opowiadanie jest wspaniałe. Wielokrotnie na przemian płakałam i się śmiałam. Niewiele książek potrafi coś takiego zdziałać." "Ta książka wycisnęła ze mnie tyle łez, że mogłabyś porównać to do deszczu w lasach równikowych." "Jest w tej opowieści coś, co mnie do niej z niesamowitą siłą przyciąga. Nie wiem, czy to cudowne poczucie humoru, czy idealnie oddane uczucia, czy cokolwiek innego, czy wszystko razem." "Traktuje to opowiadanie inaczej niż jakieś randomowe ff w internetach. Jest wyjątkowe i niepowtarzalne - to jego największy minus, bo nie przeżyje takich wrażeń i nie doświadczę tych samych uczuć drugi raz przy żadnym innym... " "Dla mnie to największy skarb na wattpadzie, który każdy musi odkopać."

-Kocham cię -usłyszałem mimo, że chłopak powiedział to naprawdę cicho. - Ha ha! Świetny żart. Choć szczerze słyszałem lepsze- odpowiedziałem z irytacją. To musiał być żart. Bardzo kiepski, ale nadal żart. 💓- One Shot/Two Shot !!!ZASTRZEŻENIA!!! Mogą pojawić się błędy interpunkcyjne. Właściwie to wszystko jeśli chodzi o zastrzeżenia. Zapraszam

❛❛Ściana lodu, która pozbawiała mnie wszystkich emocji, a szczególnie szczęścia, zniknęła wraz z poznaniem Ciebie. Odłamki zamieniły się w iskry, które rozpaliły ogień miłości w mym sercu.❞ ► Opowiadanie zawiera graficzne sceny seksu ◄

Istnieją dwa typy popularnych facetów. Pierwszy to seksowny podrywacz a drugi to zimny jak lód, zły chłopiec. Co się stanie gdy właśnie tych dwoje nastolatków, o ostrych jak brzytwa charakterach, spotkają się? Rozpęta się między nimi zagorzała rywalizacja czy może połączy ich coś więcej? Najwyższy ranking w Fanfiction #30 w boyxboy #3

[Tu wstaw ciekawy opis] ✇ Grindylow poprawiła wstęp, nad resztą będziemy myśleć trochę później. ✇ Opko pisane ponad pięć lat temu, bądźcie wyrozumiali. ✇ Szczura na okładce sponsoruje Banksy. ✇ Część bohaterów zachowuje się, jakby dopiero wyczołgała się z rynsztoka. No cóż, nie będę kłamać, że tak nie było. Opko wyróżnienie zostało dość często, ale nie chcę Was zanudzać.

Trzecia część opowiadania "Chwyć Mnie Za Rękę" i "Zagrajmy Jak Dawniej". Czy Kageyama i Hinata dadzą radę w świecie dorosłych i ich miłość przetrwa mimo przeszkód? I czy ktoś może zdjąć te naleśniki z sufitu?!

Jest to kontynuacja ''Chwyć mnie za rekę''. Oby ta, jak i poprzednia część się spodobała. ********** ''Wszedłem na salę. Inni już robili okrążenia. Dołączyłem do nich. Po rozgrzewce zaczęliśmy trening. Wszystkie moje wystawy w stronę Tanaki i Asa były nieudane. Nie mogłem się na niczym skupić. W głowie ciągle były te okropne myśli. Serce cały czas bolało mnie i waliło bardzo mocno. Wystawiłem kolejną piłkę. Wyobrazilem sobie biegnącego w moją stronę Shouyou. Uderza i piłka ląduje na parkiecie. Jednak powróciłem do rzeczywistości. Hinata nie odbił tej piłki. Hinata nie przyszedł. Hinata nie skakał. Hinaty nie było.''

23 letni Hinata Shouyou od straty swojej rodziny zmienił się diametralnie. Przestał się uśmiechać, wszystko co robi jest dla niego bez sensu i utracił jakąkolwiek nadzieję na odzyskanie tego szczęścia. W czasach liceum Shouyou był zakochany w swoim koledze z drużyny, Kageyamie Tobio. Jednak przez wszystkie trzy lata nie powiedział mu tego iż bał się o ich późniejsze relacje. Bał się, że chłopak po prostu go odtrąci. Minęły 4 lata od śmierci rodziców i siostry. Z każdym dniem jego dusza rozrywała się na mniejsze kawałki, powoli znikając. Pewnego dnia spotyka swoją wciąż istniejącą miłość licealną. Czy Kageyama pomoże Hinacie odnaleźć szczęście? Czy Shouyou pozwoli pomóc sobie dawnemu znajomemu i powiedzieć mu o swoich uczuciach?

Często krążę po internecie i znajduję różne wyznania które będę tu umieszczać. Za jakiekolwiek uszkodzenia mózgu itp. nie odpowiadam!