... ''Bana bir söz ver '' nefesi yüzüme çarparken zorlukla yutkunup ela gözlerine baktım. Bakışlarında o kadar çok duygu besliyordu ki saatlerce gözlerine bakmak istiyordum. Aşk-Nefret-Özlem-Hüzün-Acı ve daha bir çok duygu dolu bakışları dudaklarıma kaydı. '' Ne olursa olsun , ölüm bizi ayırana kadar beni bırakmayacağına söz ver Lucy. '' Onun çok sevdiği dudaklarımı dişlemeye başladım. Bakışlarım gözlerinden , öpüşmekten dolayı pembeleşen dudaklarına kaydı. Seslice yutkunup heyecanla aldığım nefesimi düzene katarak konuştum. '' Ölüm bile bizi ayıramaz Zayn. Seni asla bırakmayacağım. '' Dudaklarımızı tekrar birleştirdiğinde gözlerimi kapadım ve kendimi ona teslim ettim. Since: 14.08.2013

Zayn Malik fan fiction'u. Hadi açıp okuyun! * "Ne yapacağım peki?" onun sesiyle kendime geldim. Ona döndüm. "Kapıdan çıkamazsın geç oldu, herkes dönmüştür. Penc- pencere! Evet." İtiraz dolu bir ifadeyle bana baktı. "Hayır. I-ıh." "Evet." Sesini yükseltti. "Hayır!" "Başka seçeneğin yok!" sıkkın bir ifadeyle pencerenin yanına gitti. Camı açtı ve dışarıya baktı. Odam çok yüksekte değildi. Sadece penceremin altında çim değil beton vardı. Eheh. Bunu o da fark etmiş olacak ki korkuyla bana döndü. Destekleyici bir gülümsemeyle ona baktım. *