Świat po Wielkiej Wojnie zaczyna się odbudowywać. Rząd Federacji czuwa nad porządkiem przy pomocy tajnej Agencji. Jej żołnierze to armia przywróconych do życia samobójców, maszyn, które nic nie pamiętają i są posłuszne rozkazom Dowódców. Pewnego dnia ktoś się buntuje. "- Skaczesz? - Nie wiem skąd pojawił się głos, tak jak i jego właściciel. Zaskoczył mnie. Złapałam się mocniej barierki na wypadek, gdyby chciał mnie stąd ściągnąć. - Nie musisz na to patrzeć i nie próbuj mnie powstrzymywać - rzuciłam cicho odwracając głowę. Dostrzegłam tylko jego oczy, złote obwódki rozjaśniały ciemność nocy. Przelewały się, skrzyły, żyły nienaturalnym życiem. - Nie zamierzam - odparł. Poczułam tylko jego dłoń na plecach. - Zamierzam ci pomóc - i silne pchnięcie strąciło mnie wprost w otchłań czarnej rzeki." Zdjęcie do okładki ze strony tapetus.pl Praca bierze udział w konkursie literackim "Splątane nici" organizowanym przez @adriananitaniteczka

Porównania życia czytelnika, do życia osób z książek jak i filmów

Kto chciałby żyć w wielkiej, ograniczającej normalnego funkcjonowania, bańce, przepełnionej smutkiem i kłamstwem, z której tak trudno jest się wydostać? Nikt nie przewidział nawet, że na drodze chłopaka nagle pojawi się ktoś, kto pomoże wskazać mu wyjście z trudnej sytuacji, dzięki któremu na smukłej twarzy zagości ponownie szczery uśmiech, a jego najskrytsze marzenia zaczną stawać się coraz bardziej realne. " Jesteś Aniołem. Tylko najprawdziwsze Anioły pomagają nam się wznieść w powietrze... " |Rozdziały nie będą ukazywać się regularnie|

Fragment pierwszy: " Mam ochotę go pocałować. Zarzucić mu ręce na szyję i mocno całować. Albo być całowana przez niego po szyi. (...) - Mam ochotę cię pocałować- mówi nagle i odpycha się od drzwi. Dwoma krokami pokonuje odległość między nami i kładzie dłonie na moich policzkach, przez cały ten czas nie przerywa kontaktu wzrokowego. (...) - Mam na to tak cholerną ochotę, że ledwo się powstrzymuję. - Więc przestan się powstrzymywać i to zrób - szepczę (...) " Fragment drugi: "Dzięki takim pytaniom mogę się wiele o nim dowiedzieć. Niby to takie mało ważne. Ale to właśnie dzięki błahym rzeczom poznajemy drugiego człowieka. Patrząc teraz na Lucasa, który z uśmiechem opowiada o sytuacji z dzieciństwa sama jestem szczęśliwa widząc jego zachwyt. To z jaką pasją opowiada o swoich zainteresowaniach. Jakby mówił o największej miłości. Chciałabym, żeby kiedyś komuś tak opowiadał o mnie. Słucham z uwagą słów, które wypływają z jego ust i śmieję się z jego niektórych wypowiedzi. Właśnie w takich momentach życia jesteśmy beztroscy. Cieszymy się tym, co mamy. Cieszymy się sobą. Jesteśmy szczęśliwi. Nie przejmujemy się innymi i żyjemy własnym życiem."