Sakarlığım bi yere girerken benden önce gider. Her zaman kurtulmak istediğim bir şey olan bu manyak durumun işe yarayacağı şu ana kadar hiç aklıma gelmemişti. Veya sakarlığım yüzünden merdivenden düşmemin. Kim merdivenden düştüğü için şükreder ki? Kimse der herkes değil mi? Tamam ne kadar aptalca olsa da o gün merdivenden düştüğüm için şükrediyorum. Galiba hayatımda yaptığım en iyi şeydi. Her ne kadar sakarca olsa da sırf bu yüzden bile kendime aşığım. Belki birazcık da ona. Ama çok değil. Birazcık. Çok az.