*TAMAMLANDI* Tekrardan kıpırdanıp kaçmaya çalıştığımda, arkamdan sarıldı ve iyice kendine bastırdı. Dirseğimi sarhoş adamın karın boşluğuna tüm gücümle geçirdiğimde pek bir etki etmemişti. Birden belimdeki kollar geriye doğru çekildi ve büyük bir patırtıyla beraber kocaman bir feryat geldi. Yavaşça arkama döndüğümde, adam yere yüz üstü yatmış ve sırtında ise kocaman parlayan bir bıçak saplıydı. Ortamda işitilen başka bir nefes sesi duymamla başımı yavaşça çevirdim. Bir gün içerisinde daha ne yaşayabilirdi bir insan? Yapılı, kumral bir genç vardı. Saçları dağınık bir şekilde rüzgârda sallanırken, keskin bakışları bedenimi esir almıştı. Üzerindeki gri tişört ve siyah deri ceketin ona kattığı havadan bahsetmeme gerek bile yoktu sanırım. Adama tüm gücüyle tekmeyi geçirdiğinde, geriye doğru bir adım attım. "Benim olana dokunan, pardon taciz eden bir şerefsiz, ha?" Bu, oydu. Anonim. Adama sessiz bir şekilde tıslayıp, yüzüne tekrardan bir tekme geçirmişti. Adamdan ise hiçbir ses çıkmıyordu. Bayılmıştı sanırım. Bakışlarını adamdan çekip tekrardan bana çevirdiğinde, ifadesiz bir şekilde bana bakmaya başladı. İşte şimdi, gerçek anlamda korkmaya başlamıştım. "Anonim?" --- Ve zaman geçirdi kılıcı iki yabancının arasına. Bölündü tüm insani değerler, bitti tüm saygı. Ortaya çıkan sonuç ise; Nedensiz mütemadi iki düşman... --- DİKKAT! İlk bölümler oldukça kısa,texting ve mizah tarzı yazılmıştır fakat ilerleyen bölümler daha uzundur ve genç kurgu tarzıdır. O yüzden ilk birkaç bölümü okuyup, kaçmayın :D

Su gibiydi iki genç kız da. Öyle narin öyle güzellerdi. Birinin adı Zeynep'ti. Bakanlar gözlerini alamazlardı. Babasının en değerlisi, mücevheri, güneşiydi. Birde Mardin'in ağası vardı. Ömer Ağa. O bir şey isterse olurdu, kimse karşı gelemez gelmeye cüret bile edemezdi. Bütün aşiretlerin de Mardin'in de ağasıydı. Herkes bilirdi onun sözü sözdü. Adaleti kendisinden hep bir adım önde olan bir adamdı. ______________________________________________ "Berzan ağa vermezlerse kaçıracakmış seni hiç mi korkmuyorsun?" Kahkaha attı kardeş bildiği arkadaşının sözüne Zeynep. "Asla evlenmem onunla kaçırırsa da elbet yolunu bulur kaçarım kaçamazsam da canıma kıyarım yine de yar olmam ona." "Yine de bir düşünseydin babanın durumu zorda Paşaların oğlu o kurtarırdı sizi bu durumdan." "Sen delirdin mi Dilan asla evlenmem onunla dedim ya hem babam söz verdi okutacak beni. Değil Paşaların oğlu koskoca Mardin'in ağası Ömer Ağa bile gelse alamaz beni." Kararlılıkla konuştu genç kız kendinden çok emindi. İlerde çalıların arkasında biri daha vardı ama küçük kızın böbürlenerek konuşmasını kahkaha atmadan dinlemeye çalışan. Hele son sözlerini duyunca gözlerinde pırıltılar beliren. ---------------------------------- Diğerinin adı ise Dilan'dı. Korkusuz, cesur ve hep yüreğinin sesini dinleyen Dilan. Zeynep'ten daha zor bir davanın savaşını verecekti o. İki genç kız da Mardin'in ateşli topraklarında kendilerini bir anda hem var oluş mücadelisinin içinde bulacaklar hem de aşkın büyülü dünyasının içinde gururlarını kaybetmeden savaşı kazanmanın yollarını arayacaklardı.

Adam sert, umursamaz ve acımasızdı. Bakışlarıyla etraftaki insanları korkutmayı çok iyi beceriyordu, Elif Ahu Ataman'ı da korkutuyordu fazlasıyla kız adamın inine indiğinde yaşamının baştan sona değişeceğini tutsak olacağını bilemedi.. --- "Ben yapamam bunu benden isteme" dedi kız yalvarırcasına sanki adamın ne kadar acımasız olduğunu unutmuş gibiydi, "Hazırlan benim olmak için, lafımı ikiletme!" Diye buyurdu adam acımasızca..

-Caddeden karşıya geçeceğim sırada ,kaldırımda tekerlekli sandalyede oturan bir adam gördüm.Üstünde yırtık bir kazak ve boyalı bir pantolon vardı.Kaldırımda insanlardan bir şey için yardım istiyor ama kimse ona aldırış etmeden yürüyordu. -Caddeden karşıya geçip yere düşmüş olan cüzdanını gördüm.Sanırım insanlardan cüzdanına uzanamadığı için yardım istiyordu.Yere eğilip cüzdanını elime aldım.Ve ona doğru döndüm....... -Aşk insanı nerde ve nasıl bulurdu hiçbir fikrim yoktu ama yardım,insanı kalbe ulaştıran tek şey miydi?

"Çığlıklarını duymayan birine ihtiyaç duyuyorsun." dedim fısıldayarak. "Benim hayatımda var olmuş olman bile fazlasıyla tebessüme neden. Kırk kez kırılırım da sana, yine en çok seninle sağlamlaşırım."

Psikiyatrist, karanlık kadar çekici ve zeki bir adam... Şizofren, öldürücü güzellikte bir kadın... Her şey çok normaldi ta ki kadının aslında şizofren olmadığını öğrenene kadar. Her şey karanlıktı, kanlıydı, tutkuluydu, acı verici, büyüleyici ve gerçekti. Bu aslında masal kadar inanılmaz ancak kırmızı kadar kızıl, siyah kadar karaydı.

İslami bir kurgudur... "Okuma" o an anlamıyarak baktım ama o bir kez bile gözlerini kaldırmadı. "Efendim?" Cevabı için tekrar dudaklarına götürdüm gözlerimi çıkacak sessiz kelimeleri bekledim hevesle. Çıkmayan sesiyle bile beni etkiliyordu. Onun sesinin bir önemi yoktu! Sessiz sözcükleri öyle güzeldiki kalbim yerinde duramıyordu. Yerini ebediyen terk etmek istiyordu. "Dudaklarımı okumayı bırakın lütfen ben haram olduğunuz için yüzünüze bile bakmıyorum!" Dedi hiddetlenerek onu rahatsız ettiğimi anlamam uzun sürmezken gözlerimi hızla başka bir yere çevirdim. Zaten sabahtan beri rahatsız etiğimi bilerek ama dayanamıyarak onu takip etmiyor muydum? "Peki bana bir çare bulun o zaman sizinle sohbet etmek çok isterim hanımefendi" dedim onu tanımak istiyordum. O an ilk gün geldi aklıma bir başörtü yüzünden düşündüğüm şeyler aklıma geliyordu. Kendimden iğrenmeden edemiyordum bu güzel kalpli bayanı nasıl da yanlış tanımıştım. Belkide kırmıştım. Dudakları kıpırdayınca gözlerim yine sessiz sözleri beynime aktarabilme gayesiyle döndü, kızı rahatsız ettiğimi unutarak... "Am-" bir anda sustu. Kafasını öbür yana çevirerek yüzünü görüş açımdan çıkarttı. Yanında getirdiği minik çantadan bir defter ve kalem çıkartı bir şeyler yazdı ve sayfayı yırtıp elime tutuşturdu. Yanımdan kalkıp sahil boyunca yürümeye başladı. Bir an kalkmaya yeltensemde bugün onu yeterince rahatsız etiğimi düşünerek kendimi banka geri bıraktım. Elimdeki kağıdı istemsizce burnuma yaklaştırdım. Defne kokusunu derince içime çektim. Gözlerimi yumdum bir süre kalbimin sakinlemesini bekledim. En sonunda elimdeki kağıda döndü bakışlarım. "Uygun değil beyfendi lütfen sohbet ediceğiniz başka birini bulun ve beni daha fazla günaha sokmadan konuşmak istiyorsanızda işaret dilini öğrenin" kalbime bastırdım. Gözlerimi yumdum. Bu nasıl aklıma gelmezdi.

Sejal... Bir borç uğruna feda edilen Sejal... İstemediği işe dur diyememişti belki, fakat duaları gerçek olmuş, bu iş olmazlara sürüklenmişti. -Tabii her güzelliğin ardında bir zorluk yatıyordu- Bu sefer ki istemsizliği, bir borç uğruna verilişiydi. Belki yine kendisine sorulmamış, lafını dinleyen olmamıştı. Lakin bilmediği bir şey vardı. Bu seferkini ne birileri bitirebilir, ne de bitirmeye cesaret edebilirdi. O borç uğruna verildiğini zannederken, borç çoktan ödenmişti. Peki, şimdi ne olacaktı? Hâlâ ne diye istendiğini bilmezken, gelin gittiği gözü kör, oldukça tecrübesiz olmasının yanı sıra nasıl davranacağını dahi kestiremeyen öfkeli bir aşıktı. ... -DİKKAT EDİN. KUL YAZAR, KADER GÜLERMİŞ!- ... Tüm yazılanlar bir kurgudan ibaret olup, ne fazlası, ne de azıdır. Eğlenerek okuyabilmeniz dileğiyle...

Wattpad'in açık ara en güzel kitapları burada desem? Efenim, güzel seven adamlar mı dersiniiiz, her türden kurgular mı dersiniiiz... Kısacası her şey burada, gel vatandaş gel! Bu kitaplar okunmalı be güzel ablam! Seç, beğen, oku! #wattpadkitapönerileri #wattpadineskimeyenleri #wattpadineskimeyecekhazineleri Kitap Önerileri Wattpad Kitap Önerileri

Korkudan ağlayan kızıma baktım. Gözünden akan her damla yaş kızgın birer lav gibi kalbime düşüyordu. "Ağlama." "Git burdan." Bağırışı boğazını acıtmış olacakki yüzünü buruşturdu. "Burdan giderim ama senden gidemem küçük." "Seni asla sevmeyeceğim! " Sadece sözleriyle kalbime sayısız hançer saplıyordu. Sinirleniyordum. Sinirimli halimi görürse psikopat olduğumu anlar ve benden ölesiye korkardı. Sinirimi ona göstermemek için son kez o güzel suratına baktım ve odadan çıktım. Odadan çıkarken beynimde tek birşey yankılanıyordu. 'Sonum olacaksın küçük velet. Sonum olacaksın.'