Bir varmış bir yokmuş diye başlar bütün masallar... İşte bu da benim masalım. Bir vardı bin yok oldu! Diğer masallardan farklı benim masalım. Sonu mutlu bitmiyor mesela. İyiler de kazanmıyor bu boynu bükük masalda. Gökten üç elma falan da düşmüyor artık. Elmayı bulan düşürmeden yiyor. Benim masalım peri masalı gibi başlayan ve kabusla biten bir masal. Sevdiğini bulduğu an kaybeden bir kızın masalı bu. Hüzünlere acılara alışkın olanlar okumalı beni. Okumalısın… Öyle sırlar öyle acılar barındırıyorum ki içimde, okuyanın gözlerini yaşartacak türden. Acılarla yoğrulmuş, gözyaşlarıyla tatlandırılmış bir aşk masalı bu...!

Eylül için her şey o salak maskeli baloda başladı. İdealindeki beyefendiyi bulmuştu. Umutsuz bir aşka tutundu. Belki de aşk değildi. Sadece acı bir takıntıydı. Ama o takıntı öyle büyümüştü ki içinde boyut değiştirmiş de olabilir. Geçmişine bağlı yaşadığından bihaberdi. Sonra hayat ona bir şans verdi. Kısaydı, biraz da hüzünlü. Sonra hayat bir şans daha verdi. Değerlendirip değerlendirmemek Eylül'e kalmıştı, onun doğrularını ve duygusal amaçlarını tepetaklak edebilecek o bir şans daha.