Zatraceni w beznadziejności świata Zatraceni w swoim pechowym "ja" Zatraceni w nieMiłości... Bo nie kochają samych siebie.

,,Narkomani to ludzie bardzo wrażliwi, być może słabi, którzy nie potrafią dać sobie rady z tym światem. Dlatego szukają czegoś, co im ten świat ubarwi. I bardzo często nie wiedzą w co się pakują." - Maria Moneta-Malewska. Ty, Jamesie Davenporcie, byłeś uciekającym, a Lilian była zatrzymującą. Cała reszta była gdzieś pomiędzy.

W tym okropnie smutnym świecie, żyli ludzie, którzy choć zasługiwali na szczęście, nie mogli go posiadać. I choć nieświadomie szukali go pod każdym kamieniem na swojej drodze, to nie było to takie proste, jak mogłoby się wydawać. Jednymi z nich byliśmy my. Zagubieni, być może inni, na pewno nieco przygnębieni. Nie potrafiliśmy nawet stwierdzić dlaczego tacy jesteśmy, tacy wręcz niemądrzy w stosunku do losu, który się z nas śmiał. Być może to właśnie przez los tak wyszło. Tak, a nie inaczej, nie lepiej, bo przecież to on się leniwie uśmiechał, patrząc, jak z trudem idziemy pod najwyższą górę, jaka dotychczas stanęła nam na drodze do owego szczęścia. A tą górą były nasze nieudane sytuacje rodzinne i relacje, których czasami chcieliśmy się trzymać na siłę, głęboko wierząc, że ci ludzie dają nam lepsze istnienie. Bo wiedzieliśmy, że bez pewnych osób to życie byłoby jedynie pustym egzystowaniem, od którego w pewnym momencie nawet przestaliśmy uciekać, bo właśnie tak wyglądał powrót do rzeczywistości.

Miasteczko Mallvile zawsze było cichym i spokojnym miejscem, nawet w halloween. Jak co roku, dzieci przebierały się i zbierały słodycze, nieświadome ważnych wydarzeń, które działy się nad nimi na nieboskłonie. Ogromny, kilkunastometrowy wyłam międzywymiarowy zdawał się być niewidzialny dla wesołych imprezowiczów, jak i również psotne chochliki. Kto w takim razie obroni świat ludzki przed istotami magicznymi z innego wymiaru?

Wstydzę się. Po prostu się wstydzę.

Pomimo wszelkich prób Melania nie potrafiła wymazać z pamięci wydarzeń, które pozostawiły piętno na jej duszy. Nigdy nie pogodziła się ze stratą najbliższych. Czy kiedykolwiek uda jej się odnaleźć mordercę? Jaka tajemnica kryje się w tle? Czy bliski jej sercu przyjaciel z przeszłości zdoła uchronić ją przed czyhającym na nią niebezpieczeństwem? Treść zawiera sceny przeznaczone dla dorosłych.

Słodki jej zapach I smak W zmysłach mych wplątany Zapędził się w labiryncie I już wyjść nie może Kochany

Dzielili jedno pomieszczenie, lecz nie mogli do siebie podejść. Nie wypowiedzieli żadnych słów. Jednak ich oczy mówiły wszystko. Ich ostatnie miesiące były najszczęśliwszymi. Potem, gdy jedno upadło, pociągnęło za sobą drugie. Wprost do kosza na śmieci.

[ dla uwikłanego w zawiłe myśli; rozumiejącego to, co nie istnieje... a ja najpierw zapytam: ~ co w ogóle istnieje? ~~ tzw. wiersze niepasujące

Monolog dziewczyny, która zamiast żyć uciekła do samookaleczania. Chciała być kochana, chciała kochać, a zamiast o to zawalczyć, wybrała widok własnej krwi.