diloona
Evin içindeki sessizliğin gerici etkisiyle koridor boyu giden kan izlerini takip etmeye başladım.
Geçenlerde gördüğüm o haber gerçekleşmiş olamazdı değil mi?
Yavaş ve sessiz olmaya özen gösterdiğim adımlarımla bahçeye açılan kapıya kadar yürüdüm. Kan izleri tam da burada son buluyordu. Üstelik kapı da sonuna kadar açıktı. O kadar gergin ve dehşet içerisindeydim ki verebileceğim tepkilerden ben bile korkuyordum.
O kapının ardındakiler her türlü benim ölümüm olacaktı, bunu hissedebiliyordum.