Evin içindeki sessizliğin gerici etkisiyle koridor boyu giden kan izlerini takip etmeye başladım. Geçenlerde gördüğüm o haber gerçekleşmiş olamazdı değil mi? Yavaş ve sessiz olmaya özen gösterdiğim adımlarımla bahçeye açılan kapıya kadar yürüdüm. Kan izleri tam da burada son buluyordu. Üstelik kapı da sonuna kadar açıktı. O kadar gergin ve dehşet içerisindeydim ki verebileceğim tepkilerden ben bile korkuyordum. O kapının ardındakiler her türlü benim ölümüm olacaktı, bunu hissedebiliyordum.