"Nasıl hissediyorsun? " " Ah... berbat. " yüzüm asıldı. " O gitti biliyorum. Geri alamayız bunu da biliyorum. Ama sende şunu bilki artık yalnız değilsin. Artık Ben varım yanında. Beraber yanlız olabiliriz." saçlarımı okşadı ve öpücükler kondurdu. " Teşekkür ederim. Beni sevdiğin için. "dedi. Sesinde az da olsa rahatlamışlık vardı. " Atlatıcaksın. " " Umarım. " bir anda ayağa kalktım. " İntikam alacağız heralde dimi? " güldü ve ellerimi tuttu. Sımsıkı tuttu. Hiç bırakmayacakmış gibi. Korkuyor gibi. Hani bir, kafesteki bülbül'ün kapağı açtığın anda uçup gideceğini sanmak gibi. Gitmemden korkuyordu. " Seni bu yüzden seviyorum. Aynı benim kafadansın! " dedi. " Korkma gitmem. '' alnımdan öptü ve sıkıca sarıldı bana. O kadar çok ağladık ki beraber, o kadar emindik ki bizden ama bi o kadarda acılarımız vardı. Artık ortaktı tüm acılar. Hepsi için sel oldu göz yaşlarımız... ⚫Malia ve Stiles'ın geleceğinde daha çok göz yaşı vardı. Peki her zaman beraber olmayı başarabilecekler miydi?

Güçlerim yanlışlıkla onun bedenine hapsolduğunda, benden alacağı tek şeyin güçlerim olmayacağını bilseydim; ona asla yaklaşmazdım.