Beddua iyi değildir ama bu defa edeceğim... RABBİM seni benden başkasına helal kılmasın... *** ÖNEMLİ AÇIKLAMA*** ARKADAŞLAR İSMİN TAYYİP OLMASINDAN RAHATSIZ OLAN BİR KESİM VAR. LÜTFEN RAHATSIZ OLUYORSANIZ OKUMAYIN, ÇÜNKÜ BEN GAYET MEMNUNUM. BU TARZ YAPILAN YORUMLARINDA DİKKATE ALMIYORUM. HİKAYENİN BAŞKANIMIZLA HİÇBİR ALAKASI BULUNMAYIP İSİM KONUSUNDA İLHAM KAYNAĞIMDIR! RAHATSIZ OLAN OKUMASIN!!!

Kendimi güzel diye adlandıramazdım belki. Ne boyum uzundu, ne nefes kesen güzelliğim vardı; ne gözlerim renkliydi ne de ince belim, güzel bir fiziğim, kadife gibi sesim, bembeyaz tenim. Hikayelerden fırlamış bir kız değildim anlayacağınız. Zaten benimki de hikaye değildi. Hayattı. Yalnızca okuduğum öykülerdeki o güzel ve saf kızların, yakışıklı ve mükemmel erkeklerle olan aşk hikayeleri yoktur hayatta. Yolda yürürken güzel diye adlandırmayacağınız insanların da bir evlilikleri, sevdaları, hayatları olduğunu görürsünüz. Ben o sıradan insanlardan biriydim. Ne tesadüflere, planlara, çekişmelere; ne de eli silahlı adamlara, mafyalara, belalara dair bir iz vardı hayatımda. Aşkı güçlü kılan kalpteki zincirlerdir, yaşanan çekişmeli ve kaçırılmalı olaylar değil. Her aşkta ortak tek bir şey vardır, o da kaybetme korkusudur. Çünkü bir yerde sevgi varsa korku da baş gösterir. Sevileni kaybetme korkusu. İşte bu korkuyu herkes yaşar. Ben Hülya. Beraber büyüdüğümüz kapı komşum Sefa'ya aslında âşık olduğumu onu kaybedebileceğimi fark edince anladım. O ise zaten yıllardır kalbinde benim için bir sevda büyütmüştü.

Hirâset. -Koruyan, bekleyen. Onların hikayesinde de bir adam sessizce koruyacak, bir adam sessizce bekleyecek... Umutla, aşkla... Çünkü kalpten kalbe bir yol vardır, görülmez. 🍃 Mümteni kitabındaki; Yade ve Yaren'in hikayesidir. Kitaptan bağımsız olduğu için direkt başlanılabilir. Tüm hakları bana aittir!

"Erkekler ağlar mı Egemen ?" "Ağlar." diye yanıtladı beni hiç düşünmeden. "Ne zaman ?" Merak ediyordum. Kadınlara inat erkekler ağlamaz tabusunun ne zaman yıkıldığını merak ediyordum. "Kaybettiklerinde." "Peki sen hiç ağladın mı ?" "Ağladım." dedi. Öyle bir şaşırdım ki, karşımda her yönüyle sanki 'Beni Yıkamazsınız !' diye bağıran adamın ağlamış olmasına; kendisi söylemeseydi inanmazdım da zaten. "Ne zaman ?" "Seni kaybettiğimi sandığımda." ****

Kapak Tasarımı: DogaKock

"Hakan, kendine gel kardeşim. Sana göre mi o kız. Bu kız Camiden çıkmıyor, sen ise bardan çıkmıyorsun. Bu kız hiç bir yabancı erkeğin gözlerine bile bakmıyor, sen daldan dala konuyorsun. Bu kızın elinden Kur'an-ı Kerim düşmüyor, senin elinden içki kadehi. O kadar ortak yönünüz var ki sayayım mı daha?" * Gülsima eğik başını birden kaldırarak gülümsedi. Nemli gözleri gülüşüyle birlikte ışıl ışıl oldu. Yüzünde şaşkınlığın ve sevincin verdiği değişik bir ifade vardı. Benliğini tarifsiz bir mutluluk sarmışken, bakışları Hakan'ın yüzünde geziniyordu. Kısa süren bir sessizliğin ardından, "Camiye mi gidiyorsun, Namaz kılmaya mı başladın sen?" diyerek sordu. * "Girelim Cennet gözlüm" dedi Gülsima. Eğdi bakışlarını öne. Öyle uzun uzun bakamıyordu sevdiğinin gözlerine. Helali olduğu halde utanıyor yanakları kızarıyordu. Yan yana durdular el el tutuştular, girdiler cami avlusuna. Bu onların beraber kılacakları ilk namazları olacaktı. Biraz ilerde bu caminin imamı olan dayısını görünce bir an tereddüt edip durdu yerinde. Dayısı ile yüzleşecekti birazdan ona Hakan'ı tanıtacak biz evlendik diyecekti. * "Hakan'la görüşmek istiyorum. Ben eşiyim, çok önemli" dedi sesi titreyerek. "Eşi mi?" diye şaşırdı karşısındaki kız. Gülsimayı tepeden tırnağa süzdükten sonra yanındaki çalışma arkadaşına dönerek "Hakan Bey evli mi?" diye sordu "Bir yanlış anlaşılma var sanırım," diyerek tekrar çevirdi başını Gülsima'ya. "Hangi Hakan'dan bahsediyorsunuz siz?" "Hakan Karlıdağ," dedi Gülsima biraz daha eğilip danışmaya doğru. * "Bu asansörden mi çıkıyorum katlara? Kaçıncı katta Hakan'ın odası?" diye sevinçle sordu. Hakan'ı görme ümidi kalbini heyecanlandırmıştı. Onu görmek ve onunla konuşmak için sabırsızlanıyordu. "Durun hanımefendi," dedi danışmadaki kız ayağa kalkarak. "Hakan Bey sizinle görüşmek istemiyor.

ATEŞ YAYINLARI FARKIYLA KİTAP OLDU 🔥 Aşk mı güçlüdür yoksa nefret mi? Peki insanoğlu en çok hangisine yenilir? Duygu ailesiyle İstanbul'a taşınan genç bir kızdır. Liseye devam etmek için gideceği okul babasına ait olsa da Duygu bunu saklamayı tercih eder. Okulda ise bu genç kızı hiç beklemediği durumlar karşılar. Son sınıf öğrencisi genç adamın geçmişinden gelen bilinmez bir sebep, onu genç kızın başörtüsüne düşman eder. Böylece ilk günden itibaren karşı karşıya gelen bu ikilinin arasındaki çekişme çok güçlü bir duyguyu oluşturur. Aşk mı nefret mi? Adamın içindeki harlı alevin acısı nasıl çıkacak? Peki kız ne yapacak? Ya derdi yakmak olan adam sonunda kızın ateşinde yanacak olursa? *Fazla beklemeden hadi içeri!*

NOT:ÇALINTI VEYA EN UFAK BİR KOPYALAMA DURUMUMDA AVUKAT KUZENİM VE ABLAM TARAFINDAN GEREKEN TÜM YASAL İŞLEMLER YAPILACAKTIR... KURGUMUN HİÇ BİR KURUM VEYA KURULUŞLA ASLA VE ASLA EN KÜÇÜK BİR İLGİSİ YOKTUR TAMAMEN HAYALİDİR... Ruhumun kepenklerini; bir daha açmamak üzere kapattım. Yaz sıcağında küf tuttu.Sensiz ömrüm hazana tutulmuş bir yaprak gibi savruluyor.Ve ben rotasını kaybetmiş, küflü,yosun bağlamış hurda bir gemiyim artık... Sahil kenarında halatlarla bağlanmış, gözden çıkarılmış, dalgaların dövdüğü, hurda bir gemi gibiyim ...Virane gönlüm seni düşününce bir sıtma tutuyor güçsüz bedenimi.Dışım üşürken, içimide közler dağlıyor .Nasıl bir hal bu ,ama biliyorum ki benim halim hal değil... Acıtıyor inceden bir sızı.Seni andığım karanlık gecelerde.Izdırapla başımı koyduğum yastığıma damlayan göz yaşlarım. Ve durmadan yakıyor yanağımı göz yaşımın tuzu.Ya ruhumu yakan neydi. Hayatımı tatsız,tuzsuz kılanda ,Senin yokluğundu...(Zehra) Sabır acıdır ama meyvesi lezzetli ve büyüleyicidir...Zehra'nın sabrı ve meyvesi nasıl olacak ?Vatan sevdalısı bir ajan aynı zamanda bir iş adamı Demirpençe ile ürkek güvercinin hikayesi. Yüreği pır pır atan masum güvercinin, masumiyetine göz dikenler ,iftira atanlar hak ettiklerini bula bilecekler mi? Suçlu sandığı masum güvercinle, sadece onu; suçlu sandığı için evlenip bilgi almak isteyen , Demirpençe lakaplı Vatan sevdalısı bir ajan ve MİT çi genç, yakışıklı, gözü kara lakabını ve kod adını sadece görev arkadaşları biliyor.Ailesi bile bilmiyor.Hele ürkek güvercin ,çaresizce bir sürü sırla dolu ,bu Demirpençenin; pençelerine çaresizce tutunacak ,başka şansı yok.Teslimiyet ve tevekkül ederek. Peki Demirpençe onu demir gibi kalbine alacak mı?Kanatları altına alıp koruyacak mı?Yoksa suçlu bildiği için.Şahin gibi güçlü pençelerinde, bir güverc

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

"Silahı icat eden insanken, neden suçlu olan Allah? Vicdansız olan, elindeki ekmeği paylaşmayan insanken, adaletsiz olan neden Allah? Üstelik O herşeyi insanlar için yaratmışken..." Asi'nin sözleri karşısında diyecek bir şey bulamıyordu. Her seferinde Asi'ye hak verirken buluyordu kendini. Fakat Asi'nin susmaya niyeti yoktu bu kez. "Kaç kez elinde ki ekmeği aç bir insanla paylaştın? O haline üzüldüğün fakat Allah'ı suçladığın çocuklar için kaç kez yardımda bulundun?" Bir kez bile yardım etmemişti Cihan. Üstelik bunca mala mülke sahipken. Sessizliğini sürdürdü Cihan. Asi devam etti yeniden sözlerine. "Üzülmek yerine yardım etseydi kul, kula dünya üzerinde aç bir insan kalmazdı. Senin sandığın, bu mal mülk, Allah'ın yarattığı bunca nimet yalnızca sana bahşedilmedi. Eğer fazlası senin elindeyse bil ki en çok sen imtihan ediliyorsun." Asi'nin her sözü Cihan'ı derin düşüncelere sürüklüyordu. Kalbinde ki inanç parıltısını mantığı her seferinde yeni bir bahaneyle söndürüyordu. Fakat öyle olmamıştı bu kez. O küçük parıltı, Asi'nin sözleriyle büyüyordu. Kalbi ve aklı büyük bir ikileme düşmüştü. Eskiden sorgulamayı dahi bıraktığı din merakını Asi yeniden uyandırmıştı. İkisi de sessizdi şimdi. Cihan öylece Asi'yi izlerken Asi bakışlarını yerden kaldırmıyordu. Bu kadar zıt iki karakterken, hayatlarının kesişmiş olmasına inanamıyordu Cihan. Tüm imkansızlığın içinde aynı ev de olmaları ise çok daha fazla şaşırtıcıydı. Aylar önce onu ilk kez, Mirza'nın evinin önünde görmüştü... Asi'nin şalının, saatine takılması sonucu, bir kaç saniyelik bakışmayla konu nerelere gelmiş... Allah onları aynı çatı altında buluşturmuştu. ♣️