Önünde kalın çizgilerle çekilmiş yolun dışına çıkıp gerçek hayata temas etmek insana nasıl bir güç getirir? Bu güçle kalbinizin kendisiyle bile mücadele edebilir misiniz? Hayrankurgu görünümünde aslında herkesin bir yaş döneminde yaşadığı "ben bu hayatla ne yapıyorum" karmaşasına bir bakış ...

Tek bölümlük HiLeon denemeleri :)

Sessizlik derler en büyük ihanetmiş. Ben sessizliği bu sarayda öğrendim Sultanım, tüm benliğime ihanet edilirken, ırkım benden medet umarken ben ise sessizliği öğrendim. Sustum. O ihtişamlı sarayın büyüsü sarmaladı beni, yakutların parıltısı, altınların şıkırtısı doldurdu sessizliğimi. Lakin asla unutmadım nerden geldiğimi ve ne için burada olduğumu. O sessizlik bir gün alev alacak ve bu saraydaki herkesi yutacak. İşte o zaman, alevler kor haline gelse dahi sönmeyecek yüreğimdeki yangın. Ben Íliada Helena Petridis. Bu saraya sizi öldürmek için geldim Sultanım ve ben, asla bundan vazgeçmeyeceğim. Ya ruhunuzu alacağım sizden ya da kalbinizi. Lakin ikisinin de sonu benim için ölüm. Beni sevmeyin Sultanım zira ben sizin ölüm meleğinizim. Ben Rum asıllı ajan Íliada Helena Petridis. Emirinizdeyim. "Adalet,bir okun ucunda saklı değildir. Adalet: ihanetle dolu bir kalbin yönünü gösteren pusulanın ta kendisidir Sultanım." #### Hikayenin gerçeklikle kesinlikle bir alakası yoktur. Karakterlerin tarihte bir yeri yoktur. Tamamen Osmanlı kültüründen esinlenerek kurgulanmış bir hikayedir. Başlangıç:13.02.17 Bitiş: 30.08.18

When love And power combines nothing can stop that.When hunger for power comes you begin to be a person who will do anything for that,even sacrifice the love.When you are willing to revenge nothing can stop you.This is Magnificent Century of Padişah Mustafa and Haseki Sultan Hilal.

"Her şey için çok özür diliyorum senden ama pişman da değilim olanlardan çünkü o gece olmasa sensiz günlerimin nasıl olduğunu hiç hatırlayamayabilirdim. Ben bu fikirle, bu ihtimalle yaşayamam Hilal. O yüzden şimdi sana bir soru soracağım. Akabinde de sana elimi uzatacağım. O eli tutarsan sana yemin ediyorum ki bu dünyadaki günlerimin sonuna kadar bırakmayacağım elini ve ışıksız ömrümün tek gecesine açan bu çiçeği sonsuza kadar yüreğimde yaşatacağım. Şimdi soruyorum sana Hilal, Türk kızı Hilal, kalbimin, benliğimin tek sahibi Hilal, benimle evlenir misin? Benimle evlenip eşin olmanın mutluluğunu bir ömür yaşamama izin verir misin gecemin kraliçesi?"

"Ne fark eder? Ha boynuma urgan geçmiş, ha parmağıma yüzük... ikisi de hayatımın ellerimden akıp gitmesine sebebiyet veriyor. Bu yolun bir çıkışı yok, teğmen. Her iki hususta da, ben zaten ölüyüm."

Antik Yunan'ın daha önce duyulmamış efsanevî aşkı gün yüzüne çıkıyor...

Yaşanmışlıklar değiştirir insanı. İçindeki çocuğu da yok edebilir, seçimleriyle gün yüzüne de çıkarabilir. Sonunda başaramayacak bile olsan "en azından denedin." diyebilmektir önemli olan. Okurken Efe'ye kızabilirsiniz. Zaman içinde yaptıklarından ders alarak, sindirerek değiştiğini göreceksiniz. Cihan başına geleceklerden sonra hayata tutunmanın, pes etmemenin önemini gösterecek sizlere. Sizleri Cihan ve Efe'nin engellerle dolu da olsa mutluluğa uzanan bazen eğlenceli, bazen hüzünlü, çokça da tutkulu yolculuğuna davet ediyorum. ❤️

Parmaklarımın doğuştan yetenekli olduğunu çok duydum. Yeter ki bir kalem ya da bir boya verin bana. Başka bir şeye ihtiyacım yok. Ama kalbim sevmeye yetecek mi bilmiyorum. Onun müziğini işiten parmaklarım titremeye başlıyor. Korkuyorum.

Nereye uçar turnalar, nereye gider gökyüzü... Alıp kanatlarına umutlarını geçmişin? Sen yıkıldın altında göğün, yandın küçük bir pervane gibi. Ah, küçük bir pervane gibi... Bir 70'ler hikâyesi. Bu hikâyede, gençliğin ilk heyecanlarıyla tasasızca yaşayan küçük, şımarık bir kız, esasında zannettiği kadar küçük olmadığını kafa karıştırıcı tecrübelerle fark edecek. Üstüne yıkılan o göğü, bir başka güçlü elin de yardımıyla ve kalbindeki tüm o sevdasıyla kaldıracak göğsünün üstünden. Ve iki genç, imkânsızda buluşup birbirine pervane olacak. Kime söyledin derdini, kimi sevdin gizli gizli? Kimler uyandırdı içindeki kötü kırık türküleri? Ölenlerin adını unutma; türkülerin, meydanların. Ah, bırakmasın onlar seni... "Bak, bak şunlara! Bunlar yalnızca kâğıt mı? Değil... Oku! İnsan hepsi. Hepsi birer ölü. Hepsi birer ölüm. Beren! Şaka mı geliyor bunlar sana?" Hey! Bak işçi tulumu giymiş umut! https://www.youtube.com/watch?v=e9LO0LWGvX4