Her şey rüyalarla başladı, sonrasında bayılmalar ve halüsinasyonlar. Tüm bu olanlara rağmen günlük hayatına devam etmeye çalışan muzip genç Arda kaderinden kaçamazdı. Bilge adam Edige tekrar kadim dostuna ihtiyaç duymuştu, hem kendi ırkı hemde insanlığın geleceği için. Tarih tekerrür ediyor ve zaman daralıyordu. Fakat zaman tek dünyada ki iki farklı evrene aynı geçmemişti. Aradan geçen 3 asır insanların dünyasında uzun bir zamandı ve aradığını bulamamıştı bilge adam Edige. Şimdi tek çare gücün kendisinde aktif olduğu bu genç delikanlı Arda'ydı. Arda kendisi dahi fark etmeden kaderin ona biçtiği role gidiyordu. Ptahik ve yandaşlarının planı ise tıkır tıkır işliyordu. -------- Büyük bir keyifle yazdığım kitabımı sizlerinde aynı heyecan ve keyifle okumasını umuyorum! Her Çarşamba ve Cumartesi akşamı yeni bölüm yayınlanacaktır. Keyifle okumanız dileğiyle! Bütün yorumlarınızla dikkatle ilgilenilecektir. Lütfen beğenilerle desteklemeyi unutmayın. KİTAP TANITIMI kısmında sizlerinde beğeneceğini ve önemli olduğunu düşündüğüm kısa ve öz bir açıklama yaptım, okursanız çok memnun kalacağım... Giriş kısımlarındaki fantastiklik eksikliğine aldanmayın, 7-8.ci bölümlerle birlikte yep yeni bir dünya ve ırkın kapısını sonuna kadar aralayacağız. ÖNERİ VE YORUMDA BULUNMAKTAN ÇEKİNMEYİN... Tüm hakları saklıdır.

13/04/2018 fantastik#310 Küllerinden yeniden doğan bir ülke...Türkiye İktidarlığından ödün vermeyen ülke...Amerika Kendini korumak adına savaşan bir ülke Diğeri hırsına yediremediği için savaşan Bu geçiçi dünyada,geleceğe boş sayfalara yazılacak olan savaş...3.dünya savaşı Umutlarla başlayan bu durum yalnızca mutluluğu alıp hüznü veriyordu ellerimize.fakat pes etmek yoktu galip gelene kadar devam edilmesi lazımdı Ya kendi mutluluğu için ya da başkasının mutsuzluğu için 3.dünya savaşı sizi gelecekteki Türkiye ye götürerek,soluksuz savaşın ortasında bırakıyor.peki bu amansız savaşı kim kazanacak Türkiye mi? Yoksa Amerika'mı?

*FANTASTİK & MACERA Tanrı insanları yarattığında onlara adil bir yaşam vaat etmedi. Adaleti bize bıraktı. Biz ise yeni sistemler kurduk, birbirimizi sınıflandırdık sonra da adaletsizlikten şikayet ettik. Güçlü olan ne tarafa üflerse biz de o tarafa sürüklendik. Başımıza gelenleri sesimizi çıkarmayarak hakettik. Adalette bize böyle sağlandı... Ama benim durumum biraz farklı..! Tanrı yarattığında insan uslu bir çocuk olmadı. Güçlerini iyiye kullanmadı. Onları gizlice idare etmeye ve korumaya çalışan en güçlü vampir, kurtadam, denizkızı ve cadı'dan oluşan ekip "ana konsey üyeleri" bunu başaramadı. Herkesi korumayı başaran yaratıklar bir kişiyi kurtaramadı. Hem de kendi ırkından... Ve o gencecik beden hayata gözlerini kapadı... Aramak sadece derviş ve âlimlere mi mahsus? Ben de arıyorum. Her gece gördüğüm kâbustaki kurtuluşu. Rüyalarımda ki celladı... Beni öldürecek olan kurtuluşu. Ben hakkımı aradığım halde bana adalet sağlanmadı. Bu bana da müstahak sayılır mı? Aşık olduğum gözler hasret kaldığım vatandı. Toprak gibiydi. Hayat gibiydi. Umut doluydu. Beni iyileştirdiğinin farkında bile değildi. Hoş olan.. ben de değildim. O iyileştirdi. Ben iyileştim. O sevdi.. Ben sevdim.. Sessizce, kimse bilmeden. Sadece bize özeldi. Aşk değildi. O kadar basit olamaz. Tekleyen kalp yüzyılların hasreti, bir yaşamdı... Dedim ya toprak gibiydi. Çünkü bütün savaşlar onun içindi. Kanlı! ©Tüm hakları saklıdır. Herhangi bir çalınma kopyalanma durumunda gereği yapılır. Lütfen emeğe saygılı olun. ©Tüm hakları saklıdır.

" Mesafelerin sevmek için önemsiz olduğunu o mezar taşını öpünce anlıyorsunuz aslında... " Her şey Sare'nin o akşam ki merakıyla başladı ve Saraç'ın umursamaz tavrıyla devam etti. Oyunun içinde geçmişini bulacak olan Saraç her şeyden habersiz itmişti Sareyi ortaya. Zamanla Sare'nin yaraları ortaya çıkınca kusuzsuz kıldı onu her dokunduğunda Saraç. Acıları farklı ama yandıkları yer aynıydı. Karanlık evdeki renkli odanın yıldızlarına gebe kaldılar. Sare, Saraç'ı yasadıkça gökkuşağına siyahı ekledi. " Hayatım onun gezegeninin siyahına karıştı. Bir kağıdın ucuna değen kıvılcım misali değdi hayatıma. Ruhumuzda hafifçe esen rüzgar alevlendirdi kağıdı. Yaktıkça kül oldum, onu yaşadıkça yandım ben. " KURGUM BANA AİTTİR. HERHANGİ BİR (Ç)ALMA VEYA KOPYALAMA DURUMUNDA GEREĞİ YAPILACAKTIR.

Şimdi sana çok yakınım. Hayır, artık ruhunlayım. Kapat gözlerini, seni duyamayacaklar. Bağır dilediğin kadar. Hayır, seni duyamayacaklar. Çırpın. Bu soluksuz karanlıkta, kimse beni göremeyecek. Ruhun artık ruhum. - "Küçücüğüm, her şeyim." Şarkı kulaklarında huzurla yankılanmaya devam ederken kapıyı açıyor. Bir yatak var, üzerinde oturan bir kadın. Arkası ona dönük ama fırfırlı elbisesi ve saçlarından onu tanıyor; fotoğraftaki kadın... Yatağın önündeki beşiğe eğilmiş şarkı söylüyor. İçeri giriyor, kadının tam önüne geçiyor. Kadın ona bakmıyor, şarkı söylemeye devam ediyor. "Ne olur çok uzaklara gitme. Gidersen öleceğim, karanlığa döneceğim." Gözlerini kadından ayırıp beşiğe çeviriyor ve şokla geriliyor. Beşik kanlar içinde... Çığlık atıyor. Kadın sinirle ona dönüyor ve elini dudaklarına götürüyor. Kadının yüzü de kanlar içinde. Yine de güzel... Şarkıyı mırıldanmaya devam ediyor. Ölmüş bebeğini uyutuyor. Korkuyla geriliyor ve komidine çarpıp parfümleri düşürüyor. Kadının büyük kahverengi gözleri tekrar ona dönüyor. Sinirle kısılıyor. Sanki bebeğini öldürmüş, o öldürmüş gibi bakıyor. Arkasına baka baka odadan çıkıyor ve holde koşuşturuyor. Kapılarını açık bıraktığı boş odalardan çığlık sesleri geliyor. Şarkı söyleyen kadının sesi çığlık seslerine, bebek ağlamalarına karışıyor. Koridorda kapalı olan bütün kapıları aça aça koşmaya devam ediyor. Odalarda kan var. Ağlayan bebekler, çığlık atan kadınlar. Delirmiş gibi koşuyor. Sonra onu görüyor. Karanlık gözler... Ondan kaçmak için bir odanın kapısını zorluyor. Kapı kilitli, açılmıyor. Çığlık atarak kapıyı iteklemeye devam ediyor. Kulaklarındaki şarkı son buluyor. Karanlık gölgenin ona arkasından yaklaştığını hissediyor. Eli eski kapının kulpunu zorlamaya devam ediyor...

Ben ve bana benzeyen birinin, hangi büyünün laneti olduğunu bilmeden savrulduğu kabuslarla dolu olan bu yolda, son uğrak yeri olmamalıydı aşk. Hele ki kâbusları kâbus olmaktan çıkmış biri için. •••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••• ...Odama girip, neden teklifini kabul ettim ki diye kara kara düşünsem de, bir yanım midemde dolaşan kelebekleri serbest bırakmış, havalarda uçuruyor, diğer yanım da zincirlenmiş kilitlerin arasında boğuluyordu. Uçuşan kelebekler, kalbimi sıkan zincirlere takılınca, anlamsız boğuşmaları, karışık duygular hissetmeme neden oluyordu. Bir sağa bir sola adımlarımı arşınlarken, bu durumdan nasıl kurtulacağımı düşünüyordum. Çok iyi biliyordum ki, lânetli katilin teki olan ben için, böylesi mutluluklar yaşanamazdı. Katildim çünkü. Kendine hakim olamayan, zayıf, iradeden yoksun, sevmeyi hak etmeyen bir katil. Ben sadece öldürürdüm. Acımadan, merhamet etmeden, insafsızca öldürürdüm. Bu yüzden, benim gibi katiller, yalnız doğmalı, yalnız yaşamalı ve yalnız ölmeliydiler. Diğer adları yalnızlık olan bizler, hayaller kurmamalı, umut etmemeli, sevmemeliydik. Çünkü seversek, sevdiklerimizi de öldürür, kendi ellerimizle küllerini savurur, sonra yine yalnızlığın acı dolu kahkahalarıyla doldurduğu odamızda, körleşen vicdanımızın sancısını çekerdik... Tüm hakları saklıdır.

'İlk bakışta çok sinir bozucu görünen bir çocuktu. Okulun en havalı tipleri genelde öyle olur ya zaten, sinir bozucu olduğu kadar havalı ve havalı olduğu kadar da yakışıklı. Yok yok daha çok sinir bozucuydu benim için. (...) Herkesin bitmeyen bir Aşk hikayesi vardır. Hayal ettiği, kavuşamadığı,uzaktan sadece bakmakla yetindiği ya da fırsatı varken 'seni seviyorum' diyemediği,geç kaldığı.. Bir gün mutlaka beni fark edecek dediniz mi hiç? Dediyseniz, imkansız aşklar kulübüne hoş geldiniz.. ***Gerçeklerden esinlenilmiştir.