İnsan öyle garip bir varlıktır ki kör ölür badem gözlü olur, bitenin de gidenin de ardından ne hikmettir ki sadece güzellikler anılır. Oysa ki başını yastığa gömerek, hıçkırıkların duyulmasın diye kendi nefesini kestiğin geceleri, kalbine batan onlarca bıçağı ya da boğazına yerleşen acıyı hatırlamazsın. Ayrılığın ardından asıl hatırlanması gereken ise bir aradayken de biz olmanın da başarılamadığıdır. İşte ayaklarıma beton dökülmüş gibi durduğum yerde dikilirken, gözüme hücum eden yaşların yangınıyla ben de sadece onu ilk gördüğüm anı hatırladım. Üç koca yıl hiç geçmemiş gibi, yüzünün ve teninin her zerresini ezberlememişim gibi, günlerce, gecelerce onu sevmiş, onu beklemiş ve ona ağlamamışım gibi ilk gördüğüm anı hatırladım.

Benim yıllar önce gördüğüm o belli belirsiz çizgiyi dahi bir ihtimal olarak kabul etmediğini gösterircesine bıçağın keskin ucunu gözlerimin içine bakarak kendi avcuna bastırdı ve aşağıya doğru çekti. Oluk oluk akan kan beyaz gömleğine süzülmüş, yüzünde acıyı gösteren tek bir mimik bile oynamamıştı. ''Ne bu kan akmayı durdurdu...'' dedi Ferman'ı tutan elimi bir hışımla çekerek. Avcum ellerinin arasındayken sıcak kanı buz gibi tenimde süzüldü. Ben yıllar önce bitti diye haykırırken o bizim sonumuzun daha gelmediğini belirtircesine o kanlı bıçağı avcumun içine bıraktı. Bu beni öldür demekten başka bir şey değildi. ''Ne de bu can bu bedenden çıktı.'' Dedi düşüncemi doğrulamak ister gibi. Parmaklarımdan süzülen, tenime bulaşmış kanıyla birlikte avcumun içine baktım. Bizim sonumuz yine benim ellerimin arasındaydı fakat bu sefer ima ettiği son çok daha başkaydı. -Hikaye içerisinde yetişkin içerikler bulunmaktadır.

Bir deli fişek ile zorba hikayesi... Tatlı mı tatlı bir romantik komedi. "Erdem iyi misin? Biz gerçekten birlikte değiliz ya hani." "Olabilir... Ben yaptığım işi ciddiyetle yaparım." Ay şimdi bayılacaktım. Birde iş diyordu. "Erdem çıldırtma beni!" diyerek cırladım. Aa bu adamın derdi neydi? "Bu yalandan, ufacıktan bir şey... Yani kendi işlerin gibi ciddiye almayacaksın. O yüzden sakın sınırlarımı geçme!" Onu tanıma fırsatım olmuştu ve biliyordum ki beni köşeye sıkıştıracaktı. "Allah'ım sabır ver bana," dedi kafasını havaya kaldırarak. Sonra keskin bakışlarıyla gözlerimi bir ele geçirdi ki... Sormayın gitsin! "Kızım sen nereden çıktın karşıma? Kafamın içine ettiğin yetmiyormuş gibi bir de sol yanımı uyuşturuyorsun."

Başlangıç : 07.10.2019 Final : 20.11.2020 Bugüne kadar okuduğunuz tüm hikayeleri unutun. Şayet kötü erkek ile saf, ezilen, her şeye eyvallah kadının aşkını okumak istiyorsanız yanlış yerdesiniz. Çünkü bu bir güçlü kadın hikayesi. Genç bir kadının, güçlü bir kadına evrilişi. Bu hikayede kötülüğünün içinde iyiliğine tutunup çıkmak isteyen ama çıkamayan ve zarar veren Kıvanç Kavasoğlu ile birlikte tüm iyiliğine rağmen kötülüğün en dibine batmış ama asla dürüstlüğünü kaybetmememiş, yüreğinde saklamış olan Güney Yılmaz'ı aynı anda okuyacaksınız. Bu hikayenin tek bir esas oğlanı yok ama tek bir esas kadını var. Göknil Rona. Yaşadığı tüm acılara rağmen daima dik durmaya, kendinden ödün vermemeye ve etrafında ki tüm müşküllere yardım edeceğine ant içmiş genç bir avukat. Aşk ile harmanlanacak. Aşkın her halini yaşayacak. Günün sonunda adalet terazisi ne kadar şaşacak hep birlikte göreceğiz. "Tutuldum.!" "Tutuldum diyorum sana! Neyi anlamıyorsun!" "Tutulma! Bana tutulma! Ben sana tutulduğum da ne oldu ? Ben söyleyeyim sana hiç! Koca bir HİÇ.!" Kariyerinin tam zıttı bir aşka düşen,yolun başında genç bir kadın avukat. Karanlık işlerini iş insanı kimliği ile örten genç bir adam. Aşk herseye değer mi ? Herşeyi affeder mi ? Diğer evrenden dünyasına karışan işini örtmeye gerek dahi duymayan dürüstlük abidesine çarpınca Göknil, gücün adaletten üstün olduğuna inanacak mı? Sevgiler Gökçen Koçan Tüm hakları saklıdır. Yetişkin içerik.

Bir insan kaç defa düşer ve kaç defa kalkar? Her düştüğünde parçalanan dizlerine inat tekrar ayağa kalkmak için savaş verdi. Her kalkış onu başka bir kadın yaptı. Bir kadının yaşadıklarının içinde yaşattığı vurgunları, sorgulamaları, saf duygularını öğrenmek istiyorsanız benimle gelin.

"Sabaha kadar konuşmanın sabaha kadar sevişmekten daha tehlikeli olabileceğini kim tahmin ederdi ki? Her gece çiftliktekiler uyuduktan sonra Elif gizlice odama gelip yatağın diğer ucuna geçiyordu. Işıkları yakmayı hiç teklif etmemiştim, o da durumdan şikayetçi değildi. Binbir gece masallarındaki gibi karanlıkta başlayıp aydınlıkta son bulan gece buluşmalarıydı bunlar, ve nedense gizli kalmasını istemiştik. Oysa ortada gizlemeyi gerektirecek bir şey yoktu, onca gece yanımdaydı fakat elim onun eline bile değmemişti. Biz sadece konuşuyorduk... Sadece konuşuyorduk ve sanırım tüm sorun buydu. Belki konuşmak yerine sevişseydik bu kadar kök salmazdık birbirimize. Ben bile anlatacak bu kadar çok şey biriktirdiğimden habersizdim. Konu konuyu, kapı kapıyı açıyor ve konuştukça söylenecek daha fazla söz açığa çıkıyordu aramızda. Bazen attığımız kahkahalar duyulmasın diye ellerimizi ağzımıza kapatmak zorunda kalıyorduk. Bazense Elif mutfağa inip gizlice yiyecek bir şeyler getiriyordu ikimize. Biri duyar diye ekmeği bile sessizce böldüğüm, çocukluğumdan bile daha çocuk olduğum, hayatımda ilk kez bir kadının yüzünde kaybolduğum gecelerdi. Bir erkeğin neden binbir gece boyunca masal dinlemek isteyebileceğini ilk kez o gecelerde anladım. Ve tarihteki onca adamı eline kalem almaya iten, tüm bunları bana yazdıran şeyi ilk kez o gecelerde buldum. Bazen bir kahkahanın ortasında, bazen birbirine çarpan iki bakışta, bazense saçını kulağının arkasına sıkıştırmasını izlerken ansızın beliriveren o sızıyı... İçimdeki edebiyatı uyandıran bir ağrıydı bu. İnkâr edip kaçsam da, durup kapılsam da gözlerine bakarken hissettiğim gerçek hiç değişmiyordu. Elif bir Balkan ağıdı gibi göğsümde büyüyordu."

Watty's Gizem&Gerilim Kazananı 🏆 🏆 MysteryTR Ödülleri - Yıla Damga Vuran Gizem&Gerilim Hikayesi -*- "Normal insanların, eline anormal olma fırsatı geçmemiş kişilerden oluştuğunu görecek ilk kişi sen değilsin. Tarih, bu gerçeğin farkına varmış krallarla, filozoflarla ve din adamlarıyla dolu. Çürümek ve çürütmek için fırsat kollayan bu yığına, onlar engel oldu. Medeniyeti; toplumun gözünü yasalar, günahlar ve yalanlarla korkutan adamlar kurdu. Çünkü koyduğu kanunları kendisine tanrının yazdırdığını söyleyen Hammurabi, bunun yalan olduğunu biliyordu. Çift boynuzlu miğfer taktığı için halk arasında Zülkarneyn olduğuna inanılan Büyük İskender, bu yalana göz yumdu. Tıpkı topraklarını işgal ettiği Mısır halkının karşısına sarıkla çıkarak Müslüman olduğunu söyleyen Napolyon Bonapart gibi. Napolyon, Mısırlıların başını yalanlarla meşgul etmezse, çıkacak isyanda o başları gerçeklerle almak zorunda kalacağını biliyordu. Vahşetin bir açıklaması olmadığını görecek kadar yükseleceksin. Tıpkı senden öncekiler gibi. Yukarı tırmandıkça ışığın azaldığını fark edecek ve nihayet, karanlığın sadece karanlık olduğunu öğreneceksin. En sonunda ise, sokağa çıkıp yaklaşan kötülüğe karşı uyarmak istediğin insanların, fırsat bulduğunda seve seve o karanlığa dahil olacağı gerçeğiyle yüzleşecek; Ve sonra düşeceksin."