Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

*Yaş farkı içerir. *Köy kurgusudur. *2000 li yıllarda olaylar gelişmektedir *Yetişkin içerikli sahneler mevcuttur. Cevher & Baran ~~~~~ " Seni ne kadar çok sevdiğimi bir bilsen... Şu kalbim dile gelip bendeki yerini bir anlatsa..."tekrar öpüp devam ettim sözlerime. "İnan şaşırırdın, bir kadın sevdiği adamı nasıl her şeyin üstünde tutar diye. Sevdiğinin yanında hayatı bile gözünde nasıl değersiz kalır diye." Hafif gülümseyip dudaklarını alnıma bastırdı. O bana gülene kadar gülüşüne bu kadar muhtaç olduğumu bilmiyordum. " Senin gibi güzel sözlerle anlatamıyorum ben sevgimi. Ama..."elimi göğsüne yöneltip tam kalbinin üzerine koydu. "... hisset be güzelim." ~~~~~~~

Kötülüğün ortasında büyüyen bir insanı kötü olduğu için suçlayamazsınız. Gülmesine izin verilmeyen birini gülmediği için yadırgayamazsınız. Aşk uğruna ölmek midir yoksa yaşamak mıdır? AŞK EN ZORU HANGİSİYSE ONU SEÇMEKTİR. AŞK GEREKİRSE DOLU DOLU YAŞAMAKTIR DA EN ACI ŞEKİLDE ÖLMEKTİR DE....

Hırslı, kibirli, bıkkın ve ne kadar göstermesede hayat yorgun 34 yaşında bir adam "Harun Korkmaz" Hayatın ona hiç gülmsemedigi kaderin sürekli oyunlar oynadığı ve bu oyunlardan yorulan 23 yaşında genç yorgun ve her ne kadar hayat ona gülümsemesede çocuguyla hayata sıkı sıkı tutunan hasta bir kadınnn.. "Kader Yıldırım" Kader onları birleştirdi. Önce acımasızca sonrada naifce, önce yara açtırdı sonra o yarayı kapattırdı ve en önemlisi hesap sordurdu.. Kim suçlu kim suçsuz kim daha çok acı çekmişti bu sanki bir bilmeceydi bu kitapta.....

KİTABIMIZ RAFLARDA, TÜM KİTAPÇILARDAN ULAŞABİLİRSİNİZ. Babasından başka hiç kimsesi olmayan bir genç kız... 28 Yaşında hapishanede mahkûm bir adam... Ya bir gün olur da genç kızın babası da o cehenneme düşerse? Bir gün olur da bu yabancıya kızını emanet etmek zorunda kalırsa? *** "Sen kimsin ya? Adını bile bilmiyorum!" Dedi genç kız sinirle yanındaki adamı süzürken. Adam cevap vermemişti. Bu genç kızı daha çok sinirlendirmişti. "Hey, adını sordum?" Adam genç kızın yüzüne bile bakmadan arabayı sürmeye devam etti. "Kurt." Diye mırıldandı, sesi oldukça soğuktu. Genç kız ürktü, bu nasıl isimdi böyle? Tanımadığı bir yabancıyla nasıl yaşayacaktı? Üstelik bu adamın bir mahkûm olması genç kızın daha çok ürkmesini sağlıyordu. Yavaşça başını cama çevirdi, korkuyordu. Babası yanında yoktu ve çok korkuyordu. Ona ihtiyacı vardı, ondan başka hiç kimsesi yoktu... BİR KARADENİZ HİKÂYESİ... *** Karadeniz Serisi'nin ilk kitabıdır... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHÂNGİ BİR KOPYALANMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

YETİŞKİN İÇERİK! Boşandıktan sonra beklenmedik bir şekilde tekrar karşılaşan bir çiftin hikayesini okumaya hazır mısınız? ... "Artık daha az acıyor" dedi gözlerime derince bakarak. Bu şekilde yakınken gömleğin düğmelerini iliklemek zordu. Kafasını biraz daha yaklaştırınca kalbimin sesini kulaklarımda duydum. Neden yaklaşıyorsun? Dur. Nefesini yanaklarımda hissettim. Daha sonra da boynumda.Kafasını omzuma koydu. "Bugün çok kalabilir miyim bilmiyorum." "Geçer belki birazdan" dedim acısını kastederek.Güldüğünü duydum. "Geçmezse bir işinin çıktığını söylersin gidersin" Cevap vermedi. Ben ise heyecandan konuşmaya devam ettim. "Handan bir şey anlamaz bence. Hatta şimdi bile gidebilirsin. Ben işi çıkmış derim..." Diğer elini belimde hissettim. "Evet gidebilirim." dedi fısıltıyla. Nefesi kulaklarımdayken ürperdim. Bunu bana neden yapıyordu? "Evet git bence de...zaten neden duruyorsun ki..." Belimdeki eliyle beni kendine biraz daha çekti. "Ama gitmek istemiyorum" Aşağı doğru baktım. 2 tane düğme kalmıştı. Ama bana yakın olduğundan onları göremedim. Elimle bulmaya çalışırken bana daha çok yaslandığını hissettim. "Acıyor" dedi. Sertçe yutkundum. "Özür dilerim" dedim istemsizce. "Kazaydı. Senin bir suçun yok ki." dedikten sonra kulağıma daha da yaklaştı ve "İnsanlar hata yapabilir. Ben de yaptım" dedi.Şuan uyuşmuştum sanki. Kokusu tam anlamıyla beni ele geçirmişti. Gözlerimi kapattım. Son bir düğme kalmıştı.Düğmenin üstünde kaldı elim.Sıcaklığını hissetmek o kadar güzeldi ki. Şimdi benden ne istese yapacak durumdaydım adeta. Beni nasıl böyle etkileyebiliyordu? 'Sadece duvara dayanıp destek alıyor seninle ilgisi yok' 'Şapşal onun bir kız arkadaşı var' İç sesim konuşurken onu dinledim. Neden ona tepki veremiyordum? Bu şekilde beklerken ikimizde hareket edemiyorduk sanki.Bedenim bana ihanet ediyordu.Ve ben hiçbir şey yapamıyordum.

'Dina, benim adım Dina Osmanoğlu. Türkiye den eğitim için İskoçya' ya gelen Erhan Osmanoğlu ve okulda tanışıp aşık olduğu aşkı Eppie Osmanoğlu' un tek çocuğuyum. İskoçya Milli Müzesinde müdür yardımcısı olabilmek için kolejden beri hiç durmadan çalıştım. Hayatımı yerle bir eden tek odalı küçük dairem ve müzenin arşivinin köşesindeki odamdan eden olay... Eden herkesten önce işe gitmek için işgüzarlık ederim ki? Personel kapısından girmeden önce güvenlik kontrolünden geçip odama giden koridor boyunca yavaş adımlarla yürüyordum. İkinci el marka ayakkabımın çıkan topuğunu ayağıma geçirmek için durduğumda depodan gelen bağırışları duydum. 'gitme Dina. Lanet olası belaya sakın ama sakın bulaşma' merak benim doğamda var. Ben bu yüzden tarih okudum. Aralık demir kapıyı itip açtım ve on basamağı indim. Yeni gelen eserlerin listesi tutmak için sık sık geldiğim bu yeri avucumun içi gibi bilirim. Karanlıkta adımlarımı sayarak sese doğru yürüdüm. Müdürün sesini artık seçebiliyordum. Sırtımı kolilerden birine yaslayıp dinledim. "sana istediğin şeyi verebilirim Roy. Lütfen..." adam resmen yalvarıyordu. "ben istediğimi her zaman alırım..." diyen adam ve ardından kulaklarımı uğuldatan silah sesi. Pişmiş biftek ve yanlış barut kokusu. Ağzımdan firar eden çığlığı engellemek için ellerimi dudaklarıma doğru götürsem de başarılı olamadım. "sen oradaki" diye seslenen müstakbel katilimi duymazdan gelip merdivenlere doğru koşmaya başladım. İkinci kez ayağımdan çıkan ayakkabıyı geriden bırakıp koşmaya devam ettim. Katilim saçlarımdan tutup beni yakaladı ve bedenlerimiz hızla çarpıştı. Hızlı nefeslerimin sesinden adamın bana ne dediğini duyamadım. Ensemde patlayan her neyse canım çok yandı ve gözlerim hızla kapandı. Hay aksi şeytan. Umarım cenaze töreninde makyajımı yapan herkimse bacaklarımı tıraş etmey

"Ayakkabılarımı elime aldığımda, işlerin asla iyi gitmeyeceğini anlamıştım."

Kimsesizliğin ücra derinliğine onu gözünü dahi kırpmadan atan zalime eş yapmışlardı hiç düşünmeden. Yakarışları ve yalvarışlarına sağır kılınmıştı sanki tüm ahali. Öylesine sessizdi ki şimdi herkes, gören de öldü zannederdi. Ama ölmeye ne hacet, yaşadığı söylenemezdi zaten. Cenaze töreni, diyemedikleri şeye düğün demişlerdi. Kefen demeye dilleri varmadı diye gelinlik diye aksetmişlerdi üzerindeki beyaz entariyi. Kör bir hırsın kurbanı olmuştu, Şilan... Cehennemi ise yeni başlıyordu! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 4 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

"Senin doğduğun yerde ben solarım, benim açtığım yerde sen batarsın!" ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 6 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)