O , büyüleyici mavilerinin ardında karanlıkları gizleyen bir zalimdi. O, ruhunun en derin dehlizlerinde çocukluğunu saklayan bir acizdi. Ben , onun deyimiyle "koca gözlü kız" ; bense onun can yakan şefkatine muhtaç küçük bir kız çocuğundan başka bir şey değildim.

Arkadaşlıklarını asla bozmayacağına dair birbirine söz vermiş iki büyüyememiş çocuk. İkisi de biraz korkak, ikisi de çokça aşık. Kalplerinin kapısını bir "kelebek" tek başına kapalı tutabilir mi?

..olduklarını hayal edelim.

Hayat bazen en mutlu olduğunuz zamanda, en sevdiğiniz kişi tarafından canınızı öyle bir acıtır ki... kendinizi kimsesiz hisseder, her dakika isyan eder, avaz avaz sessiz çığlıklar atarsınız birileri sizi duysun, yardım etsinde kurtulayım diye..

© Tüm Hakları Saklıdır. ⭐️ Ben hep mantığımla hareket etmiştim. Çünkü hiç bir zaman kalbimi dinlememiştim. Bir işlevi yoktu çünkü kalbimin. Kan pompalamaktan ve beni ayakta tutmaktan başka bir işlevi yoktu; Ta ki o geceye kadar, Aliyi ilk kez öptüğüm ve kalbimin tuhaf bir şekilde hızlıca çarptığı an. Ona olan duygularımı kendime itiraf ettiğimde ise anladım, kalbimin kan pompalamaktan başka bir işlevi daha vardı; Aliyi sevmek.

Selin Yılmaz üniversiteden mezun olduğunda, hayatında çok büyük bir değişiklik yaratacak haberi babasından öğrenir. Yıllarca el bebek gül bebek büyümüş, ne istese elde etmiş olan bu genç kız; evinden uzakta bir kasabaya yerleşmek zorunda kalır. Alışık olmadığı hayata ayak uydurma çabaları sürdürürken, yolu Cemil ile kesişir. Gece güzelinin, o derin, 'mavi' sularda yüzmeyi öğrenmesi gerekmektedir.

Tüm Hakları Saklıdır. Biri Fransız, diğeri Türk. Peki onların hayatlarını birleştiren ne olacak? Yağız Laurent ve Doğa Öztürk. Bu hikayede, fazla tutkulu, heyecanlı, eğlenceli, komik, biraz da dramatik, fazlasıyla aşk dolu bir çifti okuyacaksınız.

"Ben o günden beri deniz için yaşadım. Çünkü yaşamım kaynağını artık denizden almıştı. Onsuz bir bütün olamazdım. Korktuğumda ona koştum ben, canım yandığımda, can yaktığımda... Yalnızlığıma ortak olan, kalabalık ıssızlıklar içinden beni koparıp alan oydu. Beni tek yapan, çok yapan, beni hem hiç hem de bir şey yapan... Ben denize dönüştüm Elizya. Benim hayatım bu derin sularda. Herkes hayatını bir şeyler için harcar. Ama hiçbir harcanışın ederi bu kadar değerli olmamıştı. Dalgalarım kıyılarına vurduğunda, beni hep hatırlayacaksın." Yeni Çağ'ın kraliyet ülkesinde, karanlık ve derin sularda yolları kesişen iki genç: Elizya ve Aras. Hikayeleri iç dünyalarında sürdürdükleri hükümdarlığın yıkılışıyla başladı. Kendi kurallarıyla kendi yollarından gitmeyi denediklerinde kaybolacaklardı. Çünkü bilmedikleri bir şey vardı; aşkın rotası yoktu. Bir yol varsa ancak birlikte yürüyebilirlerdi. Peki ya nefret ve aşk arasındaki çizgi, birbirlerine çektikleri kılıçlar kadar keskin miydi? Yıkılan krallıkları beraber inşa edebilecekler miydi?