- Status - znów to okropne pytanie, przez które dostaje dreszczy - Twój status, dziewczyno! - Mężatka - warczę, reszta ustawionych w szeregu Ziemian sztywnieje. - Jego klan? - wzdycham, wreszcie unosząc wzrok. - A jak myślisz? - podnoszę spojrzenie na masywną sylwetkę strażnika - Od wczoraj się raczej nie zmienił. - Jego klan?! - krzyczy mi prosto w twarz aż moje kasztanowe włosy lecą w tył. - Wojownik - zakładam ręce na piersi i trzepoczę rzęsami - Numer miseczki stanika również mam podać? Zignorował moje pytanie zadając kolejne, lecz ja w kącie, w ciemności dostrzegam postać. Poznaję ją od razu przez jego dumną postawę, nonszalancję z jaką opiera się o ścianę oraz założone na twardą klatkę piersiową ręce. Kątem oka zauważam uniesioną do ciosu rękę, ale patrzę tylko na niego, na tę zmorę, istnego Księcia Ciemności. Tę wspaniałą okładkę wykonała _CoverLover_ Kochani, Klan Wojowników zostanie wydany!

/sms/ -Mamo... Gdzie jesteś? -Mówiłam już, że idę do koleżanki. Coś się dzieje? -A miał ktoś dzisiaj, może przyjść do nas? -Nie... Napewno nie. -Mamo boje się. -Co się dzieje?! *Rose dzwoni* Szybko przeprosiłam Isobel i odeszłam na bok. Przez moje drżące ręce ledwo odebrałam. -M-mamo? -Jezu! Kochanie! Co się dzieje?! -T-tak strasznie S-się boję... On.. On jest coraz bliżej. S-słysze coś. Rozmawiając przez telefon już wsiadałam do auta. To się nie dzieje naprawdę... -Tylko się nie rozłączaj! Już do ciebie jadę. Wszystko będzie dobrze. -Jest już C-chyba pod drz... *piiiip* Szybko spojrzałam na telefon. *połączenie przerwane*