"Yaramı deşerseniz susmam"

En yetenekli öğrencileri toplayarak onlara en güzel geleceği vermekle ünlü okula davet aldım ve yatılı olarak bu okula geldim.Bir anda bütün hayatın değişebilir diyorlar. Bu okula geldim ama bu okuldan sadece bir şekilde çıkabilirim. ÖL YA DA ÖLDÜR. Benim gibi her şeyden habersiz 16 çocukla birlikte hayat mücadelesi vereceğim. Fakat en büyük sorun ise, sadece bir kazanan olacak. Gerçekten öyle mi? Eğer bu hikayeyi okursanız emin olun ki bırakamayacaksınız. En sonda kimin kazandığını görmek istiyor musunuz? O zaman kitabı okumaya hemen başlayın! ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Merhaba bu hikaye benim ilk hikayem. Ben bu hikayeyi, DANGANRONPA adındaki bir animeden bakarak yazıyorum ama tabiki bazı değişiklikler yapacağım. Eğer bu animeyi izlediyseniz bu hikayeyi begenmeyebilirsiniz. Çünkü değişiklikleri kimse sevmez. Remix gibi oldu bu hikaye. Fakat Danganronpa yı izlemediyseniz gerçekten hoşunuza gidebilecek bir hikaye oldu. 》

Karanlıklarda kaybolurken ruhun Gözlerin dalarken boş duvarlara Sessizliğe gömülürken bedenin Beni özleyeceksin Bir ses gelir ansızın kulağına Bedenin ürperirken bir anda Gecenin karanlığı çökerken üstüne Beni özleyeceksin Bir yanın susarken Kendini kaybettiğinde bu şehirde Zaman geçmek bilmezken Beni özleyeceksin

Başarmak için umutların olmalı, yaşamak için hayallerin...

Teresa Ballantyne, adım buydu. Ben küçükken annemle babam ölmüştü. Onların ölümünden sonra amcam tarafından New York'a götürülmüştüm. O zamanlar 8 yaşındaydım, zamanla ev işi yapmayı öğrendim. 13 yaşımdan sonra amcam gizemli bir şekilde ortadan kayboldu. Yan komşumuz her gün benimle ilgilenmeye başladı. 13 yaşımda en iyi arkadaşım olan Kate ile tanıştım. Ve şuan 17 yaşımdayım, ne basit bir hayat öyle değil mi? Hayatım özetlemesine böyleydi. Ta ki okula bir kaç yeni öğrenci gelip, bana kendilerininde kurda dönüşebilme yeteneklerinin olduğunu söyleyene kadar. Bana onlarla birlikte yaşamamı söylediler. İşte o gün en sonunda düzgün bir ailem, birçok arkadaşım ve yeni bir evim olacak diye sevinmiştim ama belanın en kötüsü onlarla tanıştıktan sonra başıma geleceğini elbette bilmiyordum. Not= Hikayenin ilk bölümleri kötü bir anlatımla yazılmıştır. Hikayeyi düzenlemeye almak istemediğimden bunu göze alarak okuyunuz.

Korku, gerilim ve heyecan arayanlar... Okurken tüylerinizin ürpermesini ister misiniz ? Korkularınızı bir kenara bırakın ve cesaretiniz varsa okuyun ! Dikkat ► Gece evde yalnızken bu hikayeleri okumayın... Hikayelerin bir kısmı çeviri bir kısmı ise bizim yazdığımız hikayelerden oluşuyor ve çeviriler bize aittir.

Dökülüyor yine bulutlardan şiir yağmurları Yağdıkça ilham kokuyor şehrin sokakları Çayımı dolduruyorum kırmızı kupama Aklım ise hala yağmurda Bir elimde kağıt,kalem ; bir elimde çay Karşımda yağmur ve mahrur dolunay Seyre dalınca yağmuru Dökülüyor kağıda bir bir duygu Yağmurlardır şiirleri yaşatan Şiirlerdir yağmurları güzel kılan Biterken şiir yağmurları Sonlanır cümlelerin ahenkli dansı Kelimelerin yetmediği an Şiir yağmurlarıdır kalbini ıslatan Sende gel,ıslan bu yağmurda Korkma!Yaşa duygularını doyasıya

Arkadaşlar bu benim ilk kitabım. Umarım beğenirsiniz

Parmaklarımı birbirine geçirip bakıyorum yürüdüğün yollara. Sesim çıkmıyor,fısıldıyorum sen yine de duymaya çalış: "Vedaları sevmediğimi biliyorsun,hoşçakal diyemem sana. Hem,gidene hoşçakal denir mi hiç?" -hüzünsarmaşığı -yanıkkokulukadın

Sonra içimden bir parça eksildi, Dolduramadım gecelerce. ©Tüm hakları saklıdır.