Bir ZeyKer hikayesi... ~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~ Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kendi ayaklarının üzerinde dimdik durmayı öğretmiştir. Her şey yolunda giderken bir gün nişanlısını gözleri önünde öldürürler, bundan sonra her sabah gözlerini tek bir şey için açacaktır. İntikam.. Bu yolda önüne kim çıktıysa onu durduramaz, kim engellemeye çalıştıysa yıkıp geçer. Tek biri hariç.. Tüm planları sorunsuz bir şekilde işlerken, intikamını almaya çok yakınken bir şeyi hesaba hiç katmamıştır. Aşk.. Aşka inanmayan bir kadın bir anda darmadağın olur. Etrafındaki istisnasız herkese karşı bir güven problemi yaşarken o adamı ilk görüşünde büyük bir güven duygusu oluşur içinde. Ona güvenir çünkü artık ayağı takıldığında tutunacağı, yalnız hissettiğinde başını omzuna yaslayabileceği, yorulduğunda sırtını dayayacağı birine ihtiyacı vardır. Zamanla dünyaya kafa tutan, dünyayla başa çıkabilen ama kalbiyle baş edemeyen bir kadına dönüşür. Her seferinde inkar etse de ateş bacayı sarmıştır. Her şeyin farkına vardığında ise artık aşkı için yapamayacağı hiçbir şey yoktur. Siyah ve beyazın birbiri içinde kayboluşu.. Gidenin ardından yaşamanın ağır geldiği bir hikaye.. TWİTTER HESABI: @gunesnkaranligi

Gerçek ailemi hiç tanımadım. Ben doğduktan kısa bir süre sonra beni bir yurda bırakmışlar. Ne bir not,ne bir iz. Sosyal hizmetler beni bir koruyucu aileden diğerine vermeye başlayalı on yedi yıl oldu. On altı yaşımı doldurduğum günün gecesi serinlemek için gecenin bir yarısında herkes uyurken havuza girmiştim. Suyun altında nefes alabiliyordum. Korktum ve kimseye söylemedim fakat günler geçtikçe bendeki değişimleri gizlemek gittikçe zorlaşmıştı. Ailem beni doktor olan bir aile dostuna götürdü fakat doktor hayatında hiç böyle bir şeyle karşılaşmadığını ve sanki bir kusur, bir hastalıkmış gibi çözümü olmadığını söyledi. Bunun üstüne koruyucu ailemle birlikte bu sırrı saklamaya devam ettik. Doktora gittiğimiz o günden beri bir yıl geçmişti ve ailem her geçen gün benden daha çok uzaklaşmıştı. Onları suçlayamazdım. ''Senin ne olduğunu biliyorum,biz buraya ait değiliz,'' diyen çocuğa güvenip onun verdiği adrese gittim. Benim gibi bir sürü gencin bulunduğu adeta bir element okuluna gelmiştim. Burada Ateş,Su,Toprak ve Hava olmak üzere dört ana dala ayrılıp benim daha henüz kabullenmeyi bile başaramadığım güçlerini kontrol etmeyi öğrenen bir sürü genç vardı. Eğer bu okulda olmayı kabul edersem, üvey ailemi ve arkadaşlarımı da geride bırakmak zorunda kalacaktım. Bir daha onları asla göremeyecektim. Normal ve sıradan hayatımın alışkanlıklarından hemen vazgeçebilecek miydim? Kafes'e, ait olduğum yere gitmeli mi bu şartları kabul etmeli miydim? Ben kararımı verdim. İşte benim hayatım, asıl o gün başladı. *(Avatar, Divergent, Hunger Games, X-Men, Gece Evi Serisi, Percy Jackson, The Mortal Instruments, Wizards Of Waverly Place karışımımsı olan ama şahsen o kurgulara bir şeyler eklerken zevk aldığım bir hikaye.) Alya Öztanyel

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

*2020 Wattys Kazananı* "Şartın nedir?" Gülümsedim ve üstüne yaslanmakta olduğumuz gri, demir çitte kayarak yaklaştım. "Üç soru. Bu üç soruyu bana sormayacaksın." Bilmemekten hoşlanmazdı. Asla hem de. "Neymiş onlar?" "Nereden geldiğim, neden burada olduğum ve sonrasında nereye gideceğim." Cevap vermeden önce düşündü. Her zamanki gibi sonradan pişman olmayacağı hiçbir şeyi yapmıyordu. "Bu kadar mı?" Dudaklarımı birbirine bastırıp başımı olumlu anlamda salladım. Gözlerini yeniden boşluğa dikti. Kafasında evirip çeviriyordu her türlü belirsizliği. Aylar sonra neden şu anda karşısına çıktığımı, söylediğim şeylerdeki amacımı tartıyordu. Teklifimi kabul etmeme ihtimali daima vardı. Yüzüne bakıyordum, kabul etmesini hayatımdaki her şeyden çok istiyordum. Derin bir nefes alıp verdi. Sormamasını istediğim üç sorunun onun başına açabileceği dertleri düşünüyordu, ancak merakına yenik düşmüştü bir kere. Ve bu, onda, merakını giderene kadar nefes almamak demekti. Ben de buna güvenerek gelmiştim zaten. Benimle yaşayacağı son maceraya merhaba demek için gözlerime baktı. "Çok işimiz var sizinle küçük hanım." * instagram.com/alyaoztanyel

Her hikâye hayatındaki bir değişiklik ile başlar... Tıpkı benim hayatım gibi ! Ben seninle ' kendimi keşfettim'!!! Acıyla , tatlısıyla ,... Ya peki biz Meriç ? Ya biz nasıl keşfedileceğiz ?.. Meriç : Cesaret ! Cesaret önemli bir duyguy'muş !.. . . . Kayla: Sorma , bize bunu yapma!.. Meriç : Bize bunu yapan sensin! İkimizi de alt- üst eden sensin ! Neden bilmeye hakkım yok mu? Bu kadar mı değersizim senin için ! Kayla : Asla, ö-özür dilerim. (Kayla gitmek için hamle yaptığı sırada Meriç kolundan tutup engeller ve yüz yüze gelirler) Meriç : Yine cesaret edemeyip kaçacak mısın?! Kayla : Ben hiç bir zaman kaçmadım ! Ne seni unutmak istedim ne de çabaladım. "Zorunlu kaldım!" Ama sen - sen kaçtı bil bu bana yeter... . . . Meriç : O zaman sende şunu unutma ! ""Sen Benim Tek Ezberim , Tek Doğrumsun !!" Kayla : Sen benim"" TEK EZBERİM , TEK YOLUMSUN !..""! 🎶 Bakıp okumanızı isterim , zira bu çifti seven herkesin okumasını beklerim...🍷