Bir eliyle ensemi sıkıca kavrayıp bedenimi kendisine yaslarken, dudaklarını hemen dudaklarımın kenarına bastırdı. "Ellerimi açtığın an başına gelecekleri biliyorsun değil mi?" diye sordum, sıcak nefesi tenime vuruyor, gözlerinin içine kadar güldüğünü görebiliyordum. Tenimdeki eli iyice etime gömülerek aramızdaki o küçücük mesafeyi de tamamen yok etti. Ondan kurtulmamın imkanı olmadığını anlamıştım, çırpınmayı keserek bana dokunmasına izin verdim. "Eğer seni bu kadar uysallaştıracağını bilseydim kelepçeleri daha önceden bileklerine geçirirdim..." diye konuştu, boğuk bir sesle. Göğsüm hırsla inip kalkarken gözlerimi kırpmadan bakıyordum alaylı gözlerine. "Aksi şekilde bana asla dokunamayacağını çok iyi biliyorsun çünkü." diye öfkeyle soludum. "Artık bana dokunmandan nefret ettiğimi de biliyor musun sahi? Bakışlarından, laflarından, senden, her şeyinden nefret ediyorum Soykıran..." "İster sev ister nefret et," derken keskin bir şekilde gözlerimin içine baktı. "Bu saaten sonra sevginin de bir önemi yok, nefretinin de... Yalnızca öfkeni istiyorum Hazel, içinde alev alev yanan o öfkenin önce seni sonrada beni yakıp yok etmesini istiyorum..." ▪︎ Karanlık Okyanus 2. Kitaptır. İlkini okumadan buna başlamayınız!

İntikamın kıyafetini hiç merak ettiniz mi? Peki ya bedenini? İntikam,nefretle kararmış lacivert gözlerdi. İntikam,bir kafesin ardına gizlenmiş saldırmayı bekleyen bir bedendi. İntikam, ruhunu kasıp kavuran ateşten, uçsuz bucaksız bir buz kütlesiydi. İntikam, karanlığa ait dünyada Siraç Vuslat demekti. Yer altı dünyasının Azrail'i olarak adlandırılmış bir genç adam . Bir kulübe,bir masumun intikamı. Bir kurul, suçsuz insanların günahkar kuklacıları. Ve karanlığın intikamına boyanmış kör kuyularına düşen, küçük narin bir ışık; Elif! O bir anahtar. Kalbine hiç nefret uğramamış bir umut. İntikamın ilk aydınlığı; Günışığı! Onun bir görevi var. Seveceği adamın tek hedefi olan intikam onu yok etmeden, kalbini açtığı bu adamın cehennemden uzaklaşmasını sağlamak. Cehennem, bir ışık için kör karanlığı affedecek miydi? Yoksa bir türlü Azrail'i azad etmeyen intikam, onu anahtarsız kapılar ardında saklamaya devam mı edecekti? Oysa Allah'ın ol demesiyle bütün kapılar açılırdı! İntikamın ölümü, Günışığının baharını getirecekti...

Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı. ⚠️Uyarı: 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çeşitli suç unsurlarını içerir.

Gerilen çenesi ve hızlı hızlı aldığı nefeslerle tenimi keşfe çıkıp belime indiğinde kısa bir süre duraksadı "Beni uyuşturduğun halde sana her geçen gün biraz daha ihtiyaç duymam akıl kârı değil." Çekemediğim nefeslere bir de boğazımda takılıp kalan yumrular eklenmiş, az önce kurduğu cümleler beynimin içerisinde doğru teraziyi bulmak ister gibi etrafa saçıldığındaysa göğüs uçlarımda hissettiğim karıncalanma ile dudaklarımdan dökülen inlemeye lanet okudum. Alnından dökülen küçücük sıcak ter damlacıklarından bir tanesi yönünü çıplak göğsüme doğrultunca, dudağında kendine yer bulan gülümsemeyle beraber kısa bir nefes aldı ve dişleri arasından sızan hırıltılarlada birkaç küfür savurdu. Göğsüme damlayan mürekkebi dili ile yoka indirip derin bir nefes aldığında boğuk kelimeleri bir bir akıttı "Bir kez daha beni kendinle tehdit etmeye kalkarsan yaşayacaklarını hayal gücünün sınırlarına bırakıyorum. Daha öncede dediğim gibi izle ve gör" ARAL ERGE bu ismi hafızanıza iyi kazıyın çünkü çok duyacaksınız... (Nott= Fazlası ile +18 sahne bulunduruyor!) Instagram: aynur7_a

"Babamın parası için değil miydi her şey?" Diye bağırdım ağzımdan akan kanı silerken. "Bıktım!" Dediğimde bir hışımla yanıma geldi. "Kes sesini!" Dediğinde içimden çıkamadığım yangında yanarken acı feryatla haykırdım. "Hiç bir şey istemiyorum! Boşa artık beni." Dediğim anda tuttu saçlarımdan. Dik duracak halim olmadığında çektiği yere doğru düşerken beni sürüklemeye başladı. "Boşanmak ha?" Dedi ve beni yere doğru savurdu. Düştüğüm yerde gözüm kapıdan kızıma ilişti yüzünü dizlerine gömmüş biçimde kulaklarını kapatmıştı. Acıya alışkın vücudumun alışamadığı tek şeydi kızımın acı çekmesiydi. Akan göz yaşlarımla kızıma bakarken saçlarımdan tekrar çekilmem ile ona döndüm. "Benden başka hayatın olabileceğini mi sanıyorsun Meryem Uluoğlu?" ••• Musa Uluoğlu, sana olan kinim beni getirdiğin son raddede kızım için son adımlarımı atarken yaptığının acısına merhem o adamla karşılaştım. Vurduğun her yeri seven, kızımı kızı gören, beni canına katan o adamla karşılaştım. Beni senden alabilecek o adamla, Kenan Dağcı ile karşılaştım.

Acımasız Töre... Sana ölürüm dediğin gün geber demeliydim bilemedim. HER KIZIN GÖNLÜNDE BİR AĞA VARDIR. TELİF HAKLARI ŞAHSIMA AİT OLUP ÇALINTI DURUMUNDA GEREKLİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR.

Sakin bir aşk hikayesi... Üniversite için farklı şehirlerden gelen ve arkadaş olan iki kız yurt hayatından hoşlanmaz ve ayrı bir eve çıkmaya karar verirler.. Ailelerinin onayını zar zor alıp taşındıkları mahallede tamirci kardeşlerle tanışırlar vee hikayemiz de böylece başlar.. ****** Genç kız ellerini üzerindeki kıyafete sürterek gergince durdu tamirci adamın karşısında, nasıl söze başlayacağını bilemedi, "Biz yeni taşındık da buraya." Eliyle sanki görünüyormuş gibi kaldıkları öğrenci evini işaret etti, "Kaloriferlerden birinde sorun var." nedensizce ekledi sonra, "Fıs fıs edip duruyor." Tahir karşısında derdini anlatmaya çalışan kızın önce rahatsız haline güldü, sonra da dediğine, "Fıs fıs mı ediyor?" ******* "Alo Esma.." Karşı taraftan yanıt gelince hevesle konuşmaya devam etti Eslem, elindeki bıçağa ve az önce binbir uğraşla söktüğü gider borusuna sırıtarak bakıyordu, "Şey ya, ben bulaşık yıkıyordum az önce... Bu gider sağlam değilmiş herhalde durup dururken patladı çıktı, bir şeyler oldu yani buna.." Genç kızın telefonun diğer ucunda yalancı bir hayretle söylediklerini dinledi gülmemek için dudaklarını bastırarak, sonra dile getirdi asıl istediğini, "İşte şey diye aradım seni..." dudağının kenarını kaşıyıp tavana doğru baktı oturduğu yerde, "Ben Mahir'in arayamam şimdi sen arasana gelsin de baksın.."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Yerim.

Sıradan geçen hayatım, bir gün yanlış bir numaradan gelen bir mesaj ile değişecekti. Bir mesaj, iki sevgili, bilinmeyen numara ve ben, belki de oldukça basit bir denklemdeydik. Ancak hiç bir şey umduğum veya düşündüğüm gibi olmadı. Yaşadığım her şey o gün gelen yanlış bir mesajda yazılan iki kelimede gizliydi. "Özledim sevgilim."