''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Gerçek ailemi hiç tanımadım. Ben doğduktan kısa bir süre sonra beni bir yurda bırakmışlar. Ne bir not,ne bir iz. Sosyal hizmetler beni bir koruyucu aileden diğerine vermeye başlayalı on yedi yıl oldu. On altı yaşımı doldurduğum günün gecesi serinlemek için gecenin bir yarısında herkes uyurken havuza girmiştim. Suyun altında nefes alabiliyordum. Korktum ve kimseye söylemedim fakat günler geçtikçe bendeki değişimleri gizlemek gittikçe zorlaşmıştı. Ailem beni doktor olan bir aile dostuna götürdü fakat doktor hayatında hiç böyle bir şeyle karşılaşmadığını ve sanki bir kusur, bir hastalıkmış gibi çözümü olmadığını söyledi. Bunun üstüne koruyucu ailemle birlikte bu sırrı saklamaya devam ettik. Doktora gittiğimiz o günden beri bir yıl geçmişti ve ailem her geçen gün benden daha çok uzaklaşmıştı. Onları suçlayamazdım. ''Senin ne olduğunu biliyorum,biz buraya ait değiliz,'' diyen çocuğa güvenip onun verdiği adrese gittim. Benim gibi bir sürü gencin bulunduğu adeta bir element okuluna gelmiştim. Burada Ateş,Su,Toprak ve Hava olmak üzere dört ana dala ayrılıp benim daha henüz kabullenmeyi bile başaramadığım güçlerini kontrol etmeyi öğrenen bir sürü genç vardı. Eğer bu okulda olmayı kabul edersem, üvey ailemi ve arkadaşlarımı da geride bırakmak zorunda kalacaktım. Bir daha onları asla göremeyecektim. Normal ve sıradan hayatımın alışkanlıklarından hemen vazgeçebilecek miydim? Kafes'e, ait olduğum yere gitmeli mi bu şartları kabul etmeli miydim? Ben kararımı verdim. İşte benim hayatım, asıl o gün başladı. *(Avatar, Divergent, Hunger Games, X-Men, Gece Evi Serisi, Percy Jackson, The Mortal Instruments, Wizards Of Waverly Place karışımımsı olan ama şahsen o kurgulara bir şeyler eklerken zevk aldığım bir hikaye.) Alya Öztanyel

Gözümü açtığımda beyaz,boş ve kameralarla izlendiğim bir odadaydım.Kolumda değisik rakamlar,başım allak-bullak bir şekilde etrafa bakıyordum.Birden ayak sesleri odada yankılanmaya başladı. "Uyanık mısın?"dedi tanımlayamadığım bir ses. Tam ayırt edememe rağmen bir erkek olduğu sesinden anlaşılıyordu yanıma yaklaşmaya devam etti ve benden 2 adım uzaklıkta durdu ve: "Korkuyormusun?Bu iyi korku seni dinç tutar bu hissi asla unutma"dedi. Çok korkmuştum.... Ve benim hikayem başladı. Bilim adamlarının birer kuklası haline gelmiştik adeta ne olduğumuz belirsizdi; sayısız güçlere sahip olmuştuk.Korkularımız bizi hayatta tutan tek şeydi,umutlarımızsa yaşama sebebimiz.Kaçış imkansızdı,en azından diğerleri için.... Kapak tasarım: TAMAMEN BANA AITTIR. Yazar: Armygirl01 Menejer:Armygirl01-mnjr Başlangıç tarihi: 26 ağustos 2016

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."