"Dünya'nın en iyi dedektifi, Dünya'nın en zeki katiline karşı." 8 günde 8 kişi öldüren bir katil,her şeyi "8" rakamına bağlayan bir psikopat, arkasında hiçbir delil bırakmayan bir profesyonel. John Brown, dedektiflik hayatı boyunca en gizemli davaları kısa sürede çözmüş ve tüm dünyaca ünlenmiştir. Fakat, şuan karşısına çıkacak olan katil önce ki kolayca bulup yakaladığı katillere ve davalara benzememektedir. Bu sefer, Dünya'nın en zeki kişisi karşısındadır. "Katili ararken kendinizi kaybedeceksiniz."

~Serinin ilk iki kitabını okumadan da başlayabilirsiniz. Yinede okumanız daha iyi anlamanızı sağlar.~ DOĞUM LEKESİ SERİSİ-3- Efsane yıllar sonra devam ediyor. Geçmişin izleri siliniyor... Gerçekler saklanıyor... İnsanlar bilmemeli, İnsanlar görmemeli, İnsanlar duymamalı! Her şey o kadar kolay olsaydı hayatın ne anlamı olurdu?

Doğum lekesi adlı hikayenin ikinci kitabıdır. Uzun yıllar sonra tekrar bir araya gelen bir aile... Değişmiş duygular... Yapılan fedakarlıklar... Vazgeçilmez aşklar....

Uzun yıllar önce bir kral yüzüne dağılan özel bir aile... Bu ailenin en özel üyesi... Keşfedilmemiş yetenekler... Yeni dünyalar... Kabullenilmeyen aşklar...

Üç kişi hayal edin. Üç birbirinden farklı karakter. O üçünün de kendine ait farklı fikirleri var ve sizin birinin yolundan gitmeniz gerekiyor. 1) "Bazı anlarda kalbinde olan kişinin, hayatında olamayacağını anlarsın." 2)"Gelmeyeceğini bile bile beklemek saflık değil, aşktır güzelim." 3)"Sevmediğim bir şeyi seviyor gibi yapabilirim. Zor olan; sevdiğim bir şeyi sevmiyormuş gibi yapmak." Sen o üç kişiden hangisi olursun? Yanıtını bulmak istiyorsan, İmkansız'a benimle ulaş... Bir çöldeyim ben. İhtiyacım olan sadece bir damla. Küçücük bir damla su... İçimdeki o sonsuz sussuzluğu gidermek için istediğim tek şey o damla. Hayatıma dönüş biletim belki de. Karanlığa mahkum olan ben yaşadığım o sonsuz çöl gecelerinden sonra hiç beklemediğim anda çölün ortasında bir kaktüs bulmuştum. Herkes bilir kaktüslerin dışı dikenler ile kaplıdır. Doğru yerden tutmazsanız elinizi parçalayabilecek niteliktedir ama ben o kaktüsü düzgün bir şekilde tutmuştum. İlk başta anlamak için küçük yaralar almıştım ama o yaralara değen bir sonuç ile karşılaşmıştım. İçini açtığım anda aylardır istediğim şeye kavuşmuştum. Ben hayata döndürecek o küçük damla suya. Kana kana içmek isteyeceğim o bir damlaya kavuşmuştum. O yıldızlı çöl gecesinde yolumu bulmamı sağlamıştı o damla. Hiç beklemediğim bir anda pusulam olmuştu. Mahkumiyetinin acılı olduğu o dipsiz yerden kurtarmıştı beni. Wattys 2015 kazananı Sevgili minnoş okuyucum, Bu benim ilk hikayem ve en başta hatalarım olabilir ama lütfen unutma ; her yeni bölümde kendime bir şeyler katıyorum ve limitlerimi zorluyorum :) İ

Tek bir gece, iki gencin hayatını ansızın birleştirirse ne olur? Sessiz, ürkek bir kız; deli dolu, hayatını yaşayan, çapkın bir adam... Sevinçler, üzüntüler, pişmanlıklar ve tek bir hata. Geçmişinden gelen yükleri, genç bir kıza yüklemek istemeyen bir adam ne yapar? Geçmiş mi kazanır, yoksa gelecek mi? (Önemli not: İlk 21 bölüm yayındadır.)

#Gençkurgu da 1. - 07.03.2017 Ölüm; dört harf, iki hece, içinde sayısız anlam ve acı besleyen, ne zaman, nerede, nasıl geleceği belli olmayan bir olay. Küçük yaşta gözlerinin önünde ailesi katledilen ve bu nedenle hayata siyah bakan Aras Karahanlı ile, çocukken annesini kaybeden ve babası tarafından terk edilen Eylül Avcı'nın yolları bir gece tesadüfen kesiştiğinde, ikisi de başlarına geleceklerden bihaberdi. Aşk, bazen hiç ummadık bir zamanda, olmayacak kişiyle doğar ve bütünleşir. Peki, ölümle bu kadar erken yaşta tanışmış iki genç insanın nasır tutmuş kalpleri, birbirine bağlanabilir mi?

Çocuk muydum? Belki biraz. Bu beni kötü mü yapardı? Hayır, hiç sanmıyorum. Olgunluk gereken yerde olmalıydı, bugünlerde herkesin üstünde taşıdığı şekilde değil. Çünkü olgun olduğunu iddia eden insanlar bir avuç özentiden ibaretti. Saf mıydım? Belki biraz. Bu beni tehlikeye sokar mıydı? Evet, bazen. Ama bu kötü bir şey değildi. Ben insanlara güvenmeyi seviyordum. Sonunda kalbimi kırıyorlardı, güvenimi hiçe çıkarıyorlardı kabul, ama ben güvenmeyi seviyordum. Güvenmediğin bir insana samimi olamazsın. Etrafına duvarlar ören insanlar güçlü olduklarını, hiçbir şeyin onları yıkamayacağını sanıyorlar. Yanılıyorlar. Ben sıradan bir kızdım. Ne herhangi bir yetenek üzerinde kendimi geliştirmiş ve parlamıştım ne de aşırı zekiydim. Çalışkandım, sorumluluklarımı bilirdim. Kendimi tanır, az olanla yetinirdim. Bazen Polyanna'nın pembe gözlüklerini ödünç alır öyle bakardım dünyaya. Benim dünyam bana her zaman yeterli gelmişti. Mutluydum, elimdekiler bana yeterdi. Yanıldığımı ise dört mevsim ardında anlamıştım. Elimdekileri doğru seçememiş, yanlış insanlara güvenmiştim. Çocuk gibi davranmak yerine olgun olacağım noktayı şaşırmıştım. Pembe gözlükleri kırmış, agresif olmuştum. Dört mevsimde arkadaş dümeninin beni nasıl farklı yöne sürüklediğini anladım. Şimdi ise hayatı yaşayanlardanım. Hala eskisi gibiyim aslında, ama her birinden azaltmıştım. Daha az çocuk, daha az saf, daha az arkadaş. Ve içinde olduğum gerçek dünyaya çıplak gözle bakmak... Bu iyi olandı. Doğru olan ve mutlu eden...

21. Yüzyılda yaşıyoruz lakin babanızı, bir erkek arkadaşınızı, amcanızı yahut sokakta ki kaç erkeği ağlarken gördünüz? Çok az gördünüz öyle değil mi? Wattpad da bile böyle bu. Erkekler sert olur , ağlamaz. Halbuki onlarda insan ve duyguları var. Hayvanlar bile ağlarken toplumda hep ağlayan erkek tuhaf geliyor. Ve sen eğer ön yargılı biriysen ve bu kitabı okuduktan sonra hayla daha erkek adam ağlar mı diyorsan kitabı derhal kapat! Çünkü erkeklerde AĞLAR. Bu kitap da Ekin ağlayacak . Hemde çok! Eğer varsan okumaya devam et yoksan geçmiş olsun.

"Kaç benden, uzak dur. Ben katilim, Azrail'im. Azrail'in bir insana sunabileceği tek şey ölümdür. Bu yüzden git Beren" "Ben elindeki kandamlaları ile sevdim seni. Gözlerin kararıp, Azrail'e büründüğünde bile sevmeye devam ettim. Atmayı unutan kalbin ile kalbimi un ufak ettiğinde dahi sevdim ve sevmeye devam edeceğim. Ben sen oldum Ares. Her tarafım sen kokuyorken nasıl kaçabilirim? Nasıl gidebilirim senden?"