Niech usiądzie wygodnie na tronie, poczuje smak władzy. Zacznie snuć mroczne plany godne prawdziwego Władcy Zła. Gdy pomyśli, że jest bezkarny, poczuje się bezpieczny, drużyna jasnych herosów wymierzy mu sprawiedliwość, skracając o głowę... A raczej wymierzyłaby ją, gdyby nie brakowało im maga. Był to jedyny powód, dla którego tak chętnie przyjęli pod swoje skrzydła młodziutkiego Firmila, wyraźnie potrzebującego pieniędzy, mającego kłopoty z prawem, a co najważniejsze, znającego się na zaklęciach chłopaka napotkanego w powoli rozpadającej się gospodzie. Szkoda tylko, że nie widzieli, iż w międzyczasie Władca Ciemności padł ofiarą intrygi mającej pozbawić go nie tylko władzy, ale i życia. Uciekłszy z trudem, skrył się przed wzrokiem spiskowców tam, gdzie nikt by go nie szukał, by w spokoju snuć plany, może nie tyle mroczne, ile prowadzące do odzyskania tronu.

W czasach, gdy wielcy bohaterowie potrzebni są bardziej, niż kiedykolwiek przedtem, losy przyszłości trafiają w ręce tych, którzy właściwie nigdy niczego ratować nie chcieli. Piękny czarodziej uwięziony w wieży, elfi generał pozbawiony pamięci i zesłany w głębokie podziemia, księżniczka tak nijaka, że uciekali przed nią wszyscy książęta oraz mała wiedźma, która czasem zapomina, że jednak nie jest wilkiem - to tylko nieliczni spośród wybrańców. Ich ścieżki przeplatają się zdecydowanie gęściej, niż by sobie tego życzyli. A wszystko dlatego, że niemal pięćset lat wcześniej ktoś doszedł do wniosku, że źródłem wszelkiego zła jest magia i w związku z tym powinna zostać zakazana. Wtedy jednak tylko niektórzy spośród uczonych w pełni zdawali sobie sprawę z konsekwencji, jakie przyniosą tak drastyczne obostrzenia. Łatwiej bowiem uwierzyć w magię, która jest tylko narzędziem, niż w taką, która dysponuje własną świadomością i która swoimi troskliwymi nićmi tka życie wszelkiego stworzenia. #12 w Fantasy 14 grudnia 2017. Łał, łał, dzikie szczęście.

Od wieków mieszkańcy Furantur wystrzegali się znaków. Odkąd tylko aroganccy ludzie wykradli magię, chmara kruków nie znaczyła niczego dobrego. Co jednak może uczynić dziewczyna, która ujrzała w niej rannego człowieka? Eilis bez zastanowienia wzięła to, co miała aktualnie pod ręką i ruszyła na pomoc nieznajomemu, odganiając od niego ptaszyska. Już wtedy wiedziała, że jej losy na zawsze zostały splecione z tym zwiastunem nieszczęścia. Zwycięzca Wattys2016 w kategorii "Ukryte Perły", wyróżnienie w kategorii fantasy w konkursie "Splątane Nici Zima 2017/2018", II miejsce w kategorii fantasy w konkursie "Ailes Awards 2017" i pewnie coś jeszcze...

Zwycięzca konkursu Skrzydlate Słowa (2017) w kategorii O wampirach. Zwycięzca konkursu Wattonators 2017 w kategoriach Autorytet oraz Portal między wymiarami. Kaelen to spokojna wieś położona na końcu świata, w której nic się nigdy nie dzieje. Tak przynajmniej uważa Arthur. Jednak pewnej nocy wszystko się zmienia. Pośrodku pola, należącego do rodziny Arthura, otwiera się portal, z którego wychodzi zamaskowany mężczyzna. Przybysz oferuje rodzicom chłopaka ogromną ilość pieniędzy, jeśli zgodzą się ukryć w swoim domu skrzynię. Małżeństwo się zgadza i chowa ją w piwnicy. Jednak Arthur nie może powstrzymać ciekawości i postanawia podnieść wieko. W środku znajduje śpiącą dziewczynę.

- Co z ciebie za czarny charakter, co? Źli goście powinni kryć się ze swoimi zamiarami, a wielką gadkę i dokładny opis swoich planów strzelać dopiero na końcu, tuż przed tym, jak ci dobrzy ich skasują. A ty co? Od razu mówisz co knujesz, psujesz całą fabułę, bardowie się wściekną! Zamiast wielkich ballad o tajemniczym czarnoksiężniku będą prawić słabe piosenki o szalonym magu, który sam nie wiedział, czego chciał. Przy założeniu, że nie zniszczysz Święciwód i połowy kraju przy okazji, rzecz jasna. Czarownik spojrzał na mnie smutnym wzrokiem; - Nie nadaję się do ballad? - Nie! Nawet książki bym o tobie nie napisała! _________________________________________ Opowiadanie dla osób preferujących długość rozdziałów przekraczającą trzy tysiące słów.