Lise hayatında uğradığı ihanet sonucunda herkese kendi kapatıp, kimseye güvenmeyeceğine dair and içmiş bir genç, Üniversite hayatında bu sözünün arkasında duramaz ve karşısına çıkan genç kıza aşık olur. Peki bu genç kızın aslında hayat kadını olduğunu öğrendiğinde neler olacak? Genç kız, Zorunluluktan mı bu durumda? Yoksa istediği için mi? Yetimhaneden arkadaşı olan Bora bu olayın neresinde? Baş karakter İlkayın tüm bunları öğrendikten sonra neler yapacağını ise bu soluksuz okuyacağınız serüven gösterecek.

Sen uzaklarda ki liman, Sen kalbim kadar yakın, Sen Ben.

Denizin dilinden anlayan olağanüstü bir kız çocuğu.. Sonu belli ölü bir aşkın akıllara durgunluk verecek başlangıcı... Denizin sinesinde son bulan platonik aşkların yürek burkan hikayeleri... Bir gençle bir çocuğun iki akranın olamayacağı kadar samimi dostluğu... Deniz kıyısındaki bitik hayatlar, günahkar insanların geceleri dolduran karanlık gibi simsiyah kesişen hayatları... Ve kırık hayatlardan süzülen buruk mısralar.... Denizi yudum yudum iliklerinizde hissedeceksiniz.

Şiir içinde :40🌼

Dokun kalbime korkma, dokun; Senden önce çok kırıldı zaten . Belki seninle yeniden başlar

Tüm Hakları bana aittir? Keyifli Okumalar Kapak tasarımı

İçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdeki çocuk. Mutluluk dedi, mutluluk ince iş. En incesinden hem de. Varlar yoktu hep o dehlizlerin kazındığı simalarda. Ve tek bir gülüş kalmamıştı koca dünyada. Kapak: @golgehayaller

BİR BAŞLANGIÇ HİKAYESİ

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."