İslami bir kurgudur... "Bir gün sarılırken organlarımı kaybedersem şaşırmam. Öyle sıkı sarıyorsun ki." Gözleri tabağından yavaş yavaş bana dönerken kafasıda aynı yavaşlıkla onu taklit etti. "Seni nasıl göğsüme saklıyabilirim onu hesaplıyorum Akasya. Yakında çözeceğim ve merak etme organların sende kalabilir. Ben tek onları değil seni göğsümde istiyorum. Belki kalbimin yerine geçersen rahat bir nefes alır." *** Kitabın zamanı Osmanlı'nın son dönemlerine tekabül etmektedir. Bu nedenle geçmişte geçen bir kurgudur fakat kurgunun tarihi hiçbir olayla alakası yoktur. Hiçbir gerçeği yansıtmamakta tamamen kurgudur. Rabbim devletimize hiçbir zaman zeval vermesin. Yayın tarihi: 19.09.2020 Final tarihi: 24.04.2021

Solgun yüzünü çevreleyen siyah örtüsünün ucları rüzgarın etkisiyle uçuşuyordu. Yerden kaç kat yüksekte olduğunu bilimiyordu ve aynı zamanda bu gerçekle ilgilenmmiyordu da. Ama tüm şehrin manzarası önündeydi.Arabalar,insanlar,evler küçücüktü şimdi. Aslında yüksekten korkardı ama bugün kendisini bu yüksek katlı binanın en üst katında bulmuştu. Belki biraz kırgınlığı ve kızgınlığı diner diye gelmişti.Bunu kendisine itiraf etmese de biliyordu.Bu da yetiyordu. Derin bir nefes alıp kolların iki yana açtı.Kendisine öyle geldi ki rüzgar daha da şiddetlendi. Yüzüne değen rüzgar kendisini ürpetiyor bununla beraber gözlerini aşağıdaki boşluktan ayırmıyordu. Kenardan niyeti kötüymüş gibi gelebilirdi lakin bu böyle değildi. Kötü bir niyeti yoktu.Sadece kızgınlığının ve kırgınlığını dinmesini istiyordu. "Rüveyda Nur.." Genç adamın sesini duyduğunda yüzünde bir gülümseme belirdi.Nitekim bu gülümseme çabucak solup gitti. "Neden burdasın?" Genç adamın sorusuna verecek o kadar cevabı vardı ki. "Doktor..." Sesi o kadar kısıktı ki genç adamın duymadığından nerdeyse emindi. "Neden buradasın?" Tekrarlanan soruyla gözlerini yumdu. Annesinin kendisine "sıfırı tüketen"dediğini bir kez daha hatırladı. "Ben kırgın ve kızgınım doktor..." "Gelecek kaygılarla dolanan anneme kırgın ve kızgınım..." "Kalbi yumşak olsa da olanlara sessiz kalan babama kırgın ve kızgım..." "Doktor sana da kırgın ve kızgınım..." Genç adamdan bir şey söylemesini istemiyordu bilakis isteği susmasıydı. Arkasına dönüp adım atmaya başladı.Her attığı adımla boşluktan biraz daha uzaklaşıyordu. Genç adamla aralarında hatrı sayılacak bir mesafe kaldığında durdu. "Sıfırı tüketen...En çok da bu iki kelime canımı yakıyor doktor..." 16.06.2020 03..09.2020

"Biri kursun önündeki asfalta koca harflerle 'SENİ SEVİREM HAFIZ' yazmış." dedi Vesile Hoca. Sinirli bir şekilde güldü ve bakışlarını bize çevirdi. "Hem de kırmızı harflerle." Hocanın karşında dizilen biz, kendimizi gülememek için zor tutuyorduk. En sonunda o homurdanma sesi birimizden çıkmış ve bütün ciddiyetimizi bozmuştu. Aslında hocamızın karşısında gülemmek için iç organlarımıza doğru kusuyor gibi gözüküyorduk. Vesile Hoca bakışları dik, sessiz bir şekilde bize doğru fısıldadı. "Siz temizleyeceksiniz. Cuma günü çıkıştan önce halletmiş olun. " "Ama Hocam-" "Tabii ailelerinizin kulağına gitmesini istemiyorsanız. " diyerek şirin bir şekilde güldü ve odadan çıktı.

Öfkesine, hırsına, geçmişine kapılmış bir adam, "BARLAS KARAHAN " Geçmişinden habersiz, hırslı yeşil gözlere düşmüş genç bir kız, "HÜMEYRA ATABEY" Ilık bir esinti, intikamla yanan kalbe sarıldı. ... Bakışları altında bedenime değen elleri, benliğimi karışıyor. Her defasında ateşe değdiriyordu. Yeşil gözlerini perdeleyen esrarengizlik altında yatan intikam bedenimi, titretmişti. Çığlık çığlığa bağırarak beni itelediği geçmişin izlerini acıyla izliyordum. Rutubetlenmiş, paslı bir kimlikti. Tutsaktım! Niçin, tutsak olduğumu dahi bilmeden bana nefret ile bakan, adamın elleri arasında esir edilmiştim. "Sen kimsin" güçlükle can bulan kelimeler, savsak bir edayla titrekçe dökülmüştü.Bedenime değen elleri, sert baskısını hissettirirken yerleşen sızı acı bir inlemeyle firar etmişti. Kolumdaki baskı arttı. Kemiklerimin birbirine dokunduğunu hissettiren acı yer almıştı. Dokunduğu her yer yanıyordu. Günahın azametiyle ıstırap çeke çeke ateş alıyordum. "Ben" dedi. Kısılan gözleri gizemine kimlik kazandırdı. Bütün acılarını intikama sürükleyecek bakış sunmuştu. "Babanın günahıyım.." Geçmişin sürüklediği gerçek, acı, entrika, aksiyon dolu bir hikaye "HİSS-İ İNTİKAM"

-"Seni seviyorum! Neden görmüyorsun beni, neden bir şans vermiyorsun?!" Zeynep anlamıyordu, her geçen gün biraz daha çizgilerini aşan bu adamdan bıkmıştı artık. Yusuf konuşurken sadece dinliyordu ama sabrı gitgide tükenmeye başlamıştı. Hem kaçırılmış, hemde çekmediği kalmamıştı bu adamdan ve amcasından. Şimdi ise karşısında ondan sevgi dileniyordu. " Neden Zeynep neden!" Sabrının son demlerindedi Zeynep, artık dayanamıyordu. Konuşması gerektiğini düşündü yoksa bu odadan çıkamayacaktı. Yusuf'un halâ kendisini izlediğini görünce önce derin bir nefes aldı ve başını ona çevirdi. Öfkeliydi, öfkesini sesine yansıtmamalıydı. "Yanılıyorsun kaç defa söyleyeceğim! Sen bana aşık değilsin, sadece bunu algılayamıyorsun. Madem sevginden bu kadar eminsin, söyle o zaman sokaktan geçen alelade bir kız olsam bakar mıydın yüzüme?" Yusuf'tan ses gelmeyince devam etti; "Madem cevap vermiyorsun söyleyeyim, bakmazdın. Çünkü sen aslında bana aşık değilsin. Benim konuşmama, giyinişime, hâl ve hareketlerime aşıksın, sen benim yaşam tarzıma aşıksın!" Biraz duraksadı Zeynep ve kapıya doğru yürürken son sözlerini söyledi arkasında bıraktığı enkazdan habersiz. Yusuf ise öylece bakıyordu ilk gördüğü andan beri sevdiği kıza. " Susma konuş, gerçekleri kabul et. Sen aslında bana değil İslam'a aşıksın!!!"

Birlikte büyüdü onlar... Fakat büyüdükçe değişti birinin hisleri. Arkadaşlık değildi bu içindeki, sevdi Hafsa. İçin için, gizli gizli sevdi Fatih'i. Kimi zaman diline kadar taştı aşkı, ama her seferinde zorlukla yuttu. Zira konuşsa Fatih yüzüne bakmazdı. Peki Fatih öğrense gerçekten yüzüne bakmaz mıydı? 🍃 Öte yandan ikisinin de en yakın arkadaşları olan Esra ve Yiğit... Deli dolu, biraz da çılgın İstanbul'lu Esra ve arsızlaşan çağa ayak uydurmamakta kararlı, eski kafalı olmaktan fazlaca memnun olan Urfa'lı Yiğit.. Ya kader bu iki zıt karakteri devamlı yan yana getirirse? Nereye kadar karşı koyabilecekler hislerine? MÜMTENİ Yanlış anlaşılmalar, öfkeyle söylenen laflar ve tek tek kırılan umutlar... 🌾 Bu isimde yayınlanan ilk kitaptır. Tüm hakları bana aittir!

Spiritüel#1 Hiç bilmediği şehirde ilk görevini icra eden Lamia'nın başından geçen biraz komik,biraz hüzünlü hikayesi anlatılmaktadır.Çocuklara çok düşkün, işini özveriyle yapan kızımız ilk atandığı okulda başlar olaylar.Zamanla öğrencilerini tanır ve yaşadıkları sıkıntılara çözmeye adar kendini.Onun istediği çocukların gülmesi hep mutlu olmasıdır,başarır da lakin işler sandığı gibi gitmez ve ortalık fena halde karışır.İşte tamda bu esnada devreye Oğuz amir girer ve kader onları öyle bir yazgı ile birleştirecektir ki,her yaşadıkları olayla daha çok sevecek iki güzel yürek.Lamia dağ gibi heybetli Oğuza ilk aşkla yaslanacak, Oğuz ise kararmaya yüz tutmuş yüreğini tekrar aydınlatan yerlere göklere sığmayan sevdasıyla bağlanacak bu kalbi gibi güzel öğretmene...

Sıradan bir hayatı olan Feza, üniversitede öğrencisidir aynı zamanda bir hastanede de danışman olarak çalışmaktadır. Tek gayesi kendisinden beklenildiği gibi bir an önce okulunu bitirip abisinin yanına yurtdışına yerleşmektir. Ama staj yaptığı doktorun hasta kayıtlarının ifşa edilmesi ile suçlanır ve okuldan uzaklaştırma cezası alır. Bu bir yıllık kayıp planlarını ertelemesine neden olur. Bir de üstüne okuldan bir arkadaşının hastane masraflarını ödemesi gereken bir fatura ortaya çıkmıştır ve paraya ihtiyacı vardır. Karanlık bir dünyada yetişmiş olan Talha Bahremoğlu, sıradan bir insan değildir ama mafya da değildir. Hayatta önem verdiği tek şey diyaliz hastası olan kız kardeşi Leyla'dır. Leyla'nın mutluluğu ve güvenliği için elinden gelen her şeyi yapmaktadır. Bir gün Leyla, diyaliz için gittiği hastanede Feza'nın kaybettiği defterini bulur. İçinde, Leyla'nın solmakta olan kalbine ışık tutan satırlar yazmaktadır. Böylece Leyla, Talha'dan defterin sahibini bulmasını ister. Talha, Feza'yı bulur ve onu Leyla'nın yanında tutmak için elinden gelen her şeyi yapar. . . . 2017

0543#: Az önce kantinciye at etinden köfte yapıyor diye bağırdın. Efnan: Bana bilmediğim bir şey söyle. 0543#: Ben at eti seviyorum lan. Efnan: Banane lan Ebu Cehil karpuzu.