"Bu artık bir oyun değil Luhan."

Doktor : Oh Sehun Hasta : Park Luhan Tanı : Afefobi (birinin size dokunmasından ürkmek veya iğrenmek) Tedavi: Öpüşmek (?!?!)

''Piyon? Ah, evet.'' Luhan gülümseyerek ayağa kalktı ve onun önüne geçti. Omuzlarından tutup, parmak uçlarında havalanarak onun dudaklarını dudaklarına bastırdı. ''Her oyunun sonunda, bütün satranç taşları aynı kutuya konulur. Hayatta budur, nasıl bir insan olursan ol, her son herkes için aynıdır. Herkes bir gün ölür, önemli olan nasıl yaşadığındır.'' Sehun şaşkınlıktan konuşamayacak hale gelmişti. Sığındığı sözcükler, ona ihanet ediyor ve bir türlü konuşamıyordu. ''Kendine bir şans ver, insanların seni tanımasına izin ver.'' Luhan, afallamış Sehun'a bakıp gülümsedi. ''Sana aşık olmadım. Aşk bencilliktir ve ben bencil biri değilim. Seni sevmiyorum da, çünkü sevilmeye değer biri değilsin.'' © Tüm hakları saklıdır.