*14 Kasım 2023 güncellemesi* İlerleyen bölümlerde yorumlarda birçok spoi ile karşılaşabilirsiniz. Her ne kadar uyarı geçsem, o yorumları silsem de maalesef devam edenler var. Bu nedenle özellikle kritik sahnelerde yorumlara bakmamanızı öneriyorum. Gözlerinizi kapatıp tepkinizi yazabilirsiniz elbette :) Keyifli okumalar dilerim. ** Lilith her zaman günahkârdı. O ki en isyankâr, planını kusursuz yapmıştı. Ve insanoğlu bundan nasibini alacaktı. 22 gün, ardından dolunay kana bürünecekti. Ve melek, kan kırmızı kanatlarını kaybedişinin intikamını alacaktı. 🝳 Akıl hastanesindeki yakınını ziyarete giden Gece, hiç ummadığı bir durumla karşı karşıya kalır. Orada bulduğu mektup, tüm gerçekleri sorgulatacaktır. O geceden itibaren 22 gün başlar. Zaman gittikçe kısalıyor, bu oyunu kim kazanacak dersiniz? Küçük kardeşinizin hayali arkadaşının gerçek olduğunu öğrenseydiniz şayet, siz de delirmek isteyebilirdiniz.

O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi. İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır. ☯ Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi yazmaktan vazgeçecek gibi durmuyordu. Tek tik çifte döndüğünde kader çizgisi onun için bir kez daha kırıldı.

"ADEN" İSMİYLE YAYINLANMIŞ İLK KİTAPTIR. Yıllar sonra ortaya çıkan gerçek iki aileyi de derinden sarsarken hayatları tepetaklak olan iki genç kız yeni hayatlarında büyük mücadeleler verecektir. "Bu aile benim. Senin biyolojik olarak kızları olman hiçbir şeyi değiştirmez anladın mı?" dediğinde boğazıma oturan yumruyu zar zor yutkundum. "Bir şeyleri değiştirmeye niyetim yok Güneş. Buraya kendi isteğimle gelmedim." dediğimde yüzüne yerleşen alaylı ifadesi ile yüzünün tam ortasına bir yumruk geçirmek istedim. Yakışırdı... "İyi en kısa sürede gideceğine emin ol. Ne annem ne babam ne de abilerim seni istiyor. Bir an önce def olup gideceksin. " dedi ve odadan çıkıp gitti. Bense her zaman olduğu gibi yapayalnız kaldım küçücük odada. Boğazımın tam ortasına oturan yumru gözlerimi yaşartırken şansıma bir kez daha ana avrat küfür ettim. Bu hayatın benimle ne alıp veremediği var bir anlasaydım keşke... *** Aden Saygın'ın hayat hikayesine hoş geldiniz. Bir nebze klişe, bir nebze dram biraz eğlenceli ve asabi abilerle dolu bir hikaye sizleri bekliyor. Buyurunuz hikayemize efendim...

"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok." Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır. Ta ki ülkesinde baş gösteren iç savaşa kadar. Ülkenin çeşitli bölgelerinden ayaklanma, silahlanma haberleri gelirken hiçbir sorun olmadığına inanarak yaşayan genç kız, bir sabah bulundukları kasabaya ülkesini ve kendi topraklarını korumak için Türkiye'den askerlerin gönderildiğini öğrenir. Bu askerlerin arasında hayatının aşkının da olacağından bihaberdir. Yağmurlu bir günde şarkı söyleyip kendi kendine eğlenirken çitlerin arkasından kendini izleyen Türk askeri Yusuf Agâh Demiral'ı görünce Mihra'nın kalbi o zamana dek hiç atmadığı kadar kuvvetli atmaya başlar.

Bir gün, Seversem seni Vazgeçme benden Çünkü muhtemeldir ki, Seni bulduğum zaman Gitmiş olacaksın kalbimden.

Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...