Czy jeden głupi esemes wysłany przez pomyłkę po pijaku może zbliżyć do siebie dwójkę ludzi? Opowieść z dużą ilością humoru, przynajmniej taką mam nadzieję. Na początku wszystko jest pisane w formie sms ale potem się to zmienia a po wiadomościach zostaje tylko pamięć. Nieznany: sorry za te wiadomości w nocy, byłem pijany i pomyliłem numery Ja: byłeś pijany? Kurde, że też na to nie wpadłam Nieznany: mam nadzieję, że cię nie obudziłem Ja: coś ty kto normalny śpi w nocy z niedzieli na poniedziałek Nieznany: okay, wyczuwam tą ironię Nieznany: przepraszam Zapraszam na część drugą - Love you Lydia #1 in fanfiction 18.02.16

Londyn grudzień, 1867 roku Lord Connor Smith, Wicehrabia Hambleden, w wieku lat dwudziestu ośmiu ma wiele problemów. Zacznijmy na przykład od jego matki. Od siedmiu lat nieprzerwanie i z niewyobrażalnym wprost uporem szuka mu żony. Ponadto, na każdym kroku - od jego powrotu z Rzymu - Connor ma wrażenie, że ktoś się uwziął na jego osobie. A gdyby tego było mało, od pięciu lat Connor prowadzi wojnę towarzyską, z niejaką panną Westington. I to z byle powodu. Dokładnie zaś jednego balu, jednego balkonu i jednego klucza. U panny Emmaline Westington, córki Barona Barnard, również idyllicznie nie jest. Emma, jak na starą pannę, jest dosyć zapracowana. Ma do zorganizowania bal świąteczny, zajmuje się rezydencją Westhill, a w wolnych chwilach, pod pseudonimem, wydaje powieści. Jednak to nie ciekawość pewnego krytyka i problemy młodszego brata spędzają jej sen z powiek. Tym, co nie pozwala jej spać w nocy (i to nie w przyjemny sposób) jest pewien pozbawiony kręgosłupa moralnego wicehrabia. Jego nieetyczne zachowanie, dokładnie pięć lat temu, skreśliło jej szanse na małżeństwo. Dodajmy do tego konserwatywnego brata, przyjaciela casanovę, pannę z prowincji i że tych dwoje ma spędzić razem Boże Narodzenie. I do tego ktoś kto przebywa w Westhill zamierza wyjawić światu ich wszystkie sekrety. Zdaje się, że Wicehrabia Hambleden i panna Westington mają naprawdę wiele problemów w te Święta... ⚔♗♔♗⚔ CZEKAJCIE A BĘDZIE WAM DANE. ZAKOŃCZONA PO 5 LATACH :))) W PROCESIE EDYTOWANIA ⚔♗♔♗⚔ 24.06.2024 - #1 w Historyczne <3 :')

Lubię słuchać Spotify, kiedy czekam na metro rano. Boję się królików i obcych psów. Kocham lody miętowe z kawałkami czekolady, w połączeniu z gasnącym upałem letniego zachodu i zimnym Somersby wprost z lodówki - mój opis raju. Do matury jeździłam na łyżwach obsesyj-nie, ale potem studia i praca sprawiły, że odłożyłam swoje Jacksony do pudła. Takie jest życie. Nawet jak cię kopie po dupie i tata zmusza cię do złożenia pozwu o pobicie na swojego chorego psychicznie byłego, trzeba się ogarnąć i odbić od dna. Nawet jeśli będzie ciężko. Ale przecież przynajmniej jedzie się dalej, prawda? Cover by @wilkohiena No Dalej® Zofia A. Mackiewicz 2017-2018

Bezimienna zyskała popularność dzięki serii wpisów określanych przez czytelników mianem „Instrukcji obsługi chłopaka". Pisząca bloga Amanda, zaczyna jednak żałować publikacji swoich przemyśleń, kiedy jej najlepsza przyjaciółka przychodzi do niej po sercową poradę. Zwłaszcza że ona sama wydaje się kilku potrzebować, a rozpoczynający się rok szkolny jeszcze bardziej wszystko komplikuje. Druga klasa liceum już na wstępie wydaje się być mniej sympatyczna, biorąc pod uwagę nietypową prośbę wychowawczyni, nowego ucznia i stare konflikty... Czasami jednak w naszym życiu nic nie jest pewne. Nawet chemia. Okładka autorstwa @CarolineWesley. Byliśmy #47 w Dla nastolatków! Dziękuję!

Gabrielle lubi uwieczniać chwile, ale nie lubi uciekać przed wspomnieniami, co i tak robi cały czas. Lara lubi oczy pewnego chłopaka z ławki przed nią, ale nie lubi świadomości, że on nie lubi jej. Całej. Esme lubi chmury, ale jeszcze bardziej lubi osobę, która potrafi ściągnąć je wszystkie z nieba jednym spojrzeniem. Co wspólnego mają te trzy dziewczyny i jak potoczą się ich losy, z pozoru tak różne, lecz zaskakująco podobne? okładka - niezastąpiona @justi5643. #210 w Dla Nastolatków [2 sierpnia]. wowowow, co tu się wydarzyło #151 w Dla Nastolatków [3 września]. cuda, cuda się zdarzają! #121 w Dla Nastolatków [10 września]. Helena, oddychaj. #115 w Dla Nastolatków [19 listopada]. cotusiętojanie #79 w Dla Nastolatków [21 listopada]. jak to się stałam to nie wiem #64 w Dla Nastolatków [29 listopada]. mdleję #47 w Dla Nastolatków [14 grudnia]. kc was wszystkich

Siedząc na obitym brudną tkaniną fotelu w amerykańskim pociągu, Clementine nie planowała poznawać nikogo nowego, a już na pewno nie jego. Pijanego chłopaka z topazowymi oczami, rozczochranymi włosami i uśmiechem, który potrafił rozbroić każdą ostrożność. Ona pragnie tylko spokoju: książek czytanych do świtu, miękkiego mchu pod palcami i cienia drzew, w którym można zasnąć bez lęku. On zdaje się reprezentować wszystko, przed czym chciała uciec. Clementine usiłuje ignorować dwuznaczne uwagi Bruna i te zdradliwe dołeczki w jego policzkach, które pojawiają się zawsze wtedy, gdy powinna odwrócić wzrok. Ale lęk, że ten chłopak zburzy jej bezpieczny świat i wciągnie ją w swój pełen pokus plan, z każdą chwilą staje się coraz bardziej realny. A może to nie strach ją powstrzymuje, tylko pragnienie, które wcale nie chce zniknąć?