Bazı insanlar, Tanrı'nın ışığına sahipti. Güzellikleri ruhlarından taşar, bedenlerine sığmazdı. Böyle insanlar; o insanlardı: En ünlü şairlerin şiirleri, en eski destanların mükemmel kahramanları, Dante'nin çıktığı yolculuk, evrenin çözümlenemeyen şifresiydi. Böyle insanlar korkunun kaynağıydı. Yanında görünemez, en parlak yıldızken birden süpernovaya dönüşebilirdiniz. Mutlak sıfır bu insanlardı. Hiçbir kristal entalpisini koruyamaz, hareket edemezdi. Bu insanlar etraftakinleri kutsanmış gibi hissettirirken yavaş yavaş tüketirdi. DO Kyungsoo o insanlardandı. Benim mutlak sıfırım, ölümüm, doğumum ve çözemediğim şifrem. DO Kyungsoo benim sonum, başlangıcımdı. DO Kyungsoo benim sonumun başlangıcıydı. --- "Iyileşmesi için hiçbir şansı olmadığını biliyordum. Yine de ona tereddütsüz aşık oldum." Elimdeki kavanozu açıp saç yığınına baktım. "Yine olsa, yine olurum."

kim jongin, uçuruma dans ederek düşmek istiyordu. [sevgili stefan zweig.]

do kyungsoo, kedi sevmek için her gün bir yabancının evine gidiyordu. -tamamlandı.