Hayatınızda kendinizi hiç bir boşluktaymışsınız gibi hissettiniz mi? Kendinizden daha çok önemsediğiniz insanlar siz gittikten sonra sizi hiç düşündüler mi? En güvendiğim dediğiniz kişi siz hiç yarı yolda bıraktı mı? En son yardımına muhtaç kalacağınız insanın yardımına muhtaç kaldınız mı? Hayat dediğimiz kavram bütün bu soruların cevaplarını bulmak için karşıma türlü türlü sorunlar çıkardı. Benden bu soruların cevaplarını bulmamı istedi. Kendimi bile daha tam anlamıyla tanıyamazken bu soruların cevaplarını bulmak mümkün müydü? Soruların cevaplarını ararken işte o zaman beynime dank etti. Gerçekleri gördüğünüz an gözünüz hiçbir şeyi, hiç kimseyi görmez,göremez. O dakika anladım ki artık ben; artık eski ben değildim.

Umutlarını ve hayallerini uçurumdan aşağı atmış, ama sevdikleri için gülebilmeyi başaran bir genç kız, Karanlık olduğunu sanan ama kendisinden karanlık bir kıza aşık olan genç adam... Kızın hayatındaki tek insan en iyi arkadaşıyken bir gün o adam çıkar karşısına... Güzel bir tanışma değildir ama güzel bir hikayenin başlangıcıdır aslında... &&&&&&&& "Bana ne yaptın Barbaros? " dediğimde güldü. " Sadece sessizce durdum ve öylece izledim. Bir meleğin ellerindeki ellerimin izlerini, kaderimin sökülüşünü. Sadece sessizce ve içten izledim. Bir meleğin elindeki kalbimi. Sadece öyle durup izledim. Meleğin elindeki ölümümü. Ben sadece sevdim. Sadece çok sevdim sarı şeytan..." &&&&&& "Bul beni, duy beni, çek çıkar beni o dipsiz uçurumdan. Bir umut ver bana tutunabilmem için. " " Seni buldum, seni duydum ve seni o dipsiz uçurumdan kurtaracağım meleğim. " &&&&&&& " Seni seviyorum mavi yürekli adam. " " Seni seviyorum mavi meleğim. "

Zihnimde bulanık bir anı...Sözlerini hatırlamadığım bir şarkının melodisi gibi veya en önemli parçası kaybolmuş bir yapboz... İçimde hep ne olduğunu bilmediğim bir eksiklik hissettim. Bir şeylerle doldurmaya çalıştıkça daha da eksildim, yenildim zamana, insanlara... Ve savruldum gözkyüzünde ipsiz bir uçurtma gibi...

Ben şimdi ne gidebilirim senden, ne de senin olabilirim. Ben arafta kalan yıkık dökük bir ruh, ve sen içinde olmak istediğim o huzurlu beden. Ancak benim sana adım dahi atamayacağım yolların var çocuk. Senin olamadığım günlerim var. Seninle olamayacağım yıllarım var benim şimdi. Sabırla beklediğim o güzel sonların hep bir acısı var artık. Tüm acıların sonunu beklerken ortada bir yerde tıkanıp kalmak, ve senin beni bırakıp gitmek zorunda oluşun... Genç Kurgu içerisinde #25💙 11.11.2017

Böyle Sonu Haketmemişti Herşeye Rağmen Bu Son Böyle Bitmemeliydi Daha Yaptıklarının Bedelini Ödeyecekken . . . Dokunmayın Çıkın Ben Deli Değilim Bana Yaklaşmayın Sakın Haa ! "Burası Bizim Evimiz Hatırladın Mı.?" "Hayır, Buraya İlkdefa Geliyorum." Artık Daha Çok Geleceksin. Artık Daha Çok Burda Kalacağız. Artık Daha Çok Yanında Olacağım. Artık Daha Çok Beni Göreceksin.

Yalanlar mı yıkardı bir insanın hayatını, yoksa pişmanlıklar mı? Ailesi, hayatı nasıl bu kadar yalan olabilirdi? Murat mesleğinde başarılı, tuttuğunu koparan, ailesine karşı tutumlu ve sevecen bir eştir. Hayatı tutulmuş dilekler gibi gökyüzünde parıldarken gerçekler hayallerini cam bir şişeye hapsedip derin ve sonsuz denizlere fırlatmıştı. İnsan en kötü ne yaşayabilirdi? Veyahut neler yaşayabilirdi? İnsan iradesi onca olaya nasıl kayıtsız kalırdı?. Delirmeden önce ki son evre neydi? Murat'ın hikayesi başlıyordu... ***

-Beraberken dertleşir miyiz? -Beraberken dert etmeyiz.