Co łączy wyprawę Krzysztofa Kolumba, złoża planetoidy z okresu permskiego oraz wykształcenie się u ludzi ujemnego układu krwi? Zaskakująco wiele. Destiny przekonała się o tym na własnej skórze, lądując w samym oku cyklonu. Teraz musi zmierzyć się z konsekwencjami spełnionych życzeń, z prawdą, którą tak strasznie chciała odkryć. A przy tym wszystkim nie zatracić człowieczeństwa, nie dać się złapać Exodusowi, antyorganizacjom, rozwścieczonym rodzinom swoich ofiar... Naprawa wyrządzonych szkód wiąże się z podjęciem decyzji, które popychają ją niebezpiecznie blisko szalejącego chaosu. Gdy jeden mały krok dzieli Cię od zagłady, nie możesz sobie pozwolić na nieroztropność. Zwłaszcza gdy ichor w Twoich żyłach każe Ci skakać.

Destiny bierze udział w wymianie uczniowskiej do Stanów Zjednoczonych, idąc w ślady swojej kuzynki, Julii, która po zakończeniu programu nie wróciła do domu. Des trafia pod skrzydła Evansów - Chase'a, Bree oraz ich matki Dayenne, z którymi ma spędzić najbliższe dziesięć miesięcy. Zachowanie rodziny goszczącej szybko wzbudza w Des podejrzenia, a splot kłamstw, tajemnic i niedopowiedzeń obraca obiecany „amerykański sen" w istny koszmar. Tylko jak tu się wybudzić, jeśli nawet nie wiesz, że śnisz? Nic nie wiesz o świecie, w którym żyjesz. Nic nie wiesz o swoich dalekich przodkach. Znasz chociaż własną grupę krwi? Myślisz, że te rzeczy nie mają większego znaczenia. Być może masz rację. Być może Cię nie dotyczą. Być może pewnego dnia postanowisz wyjechać. Do pracy, na wakacje, na wymianę, na studia, do dalekiej rodziny czy w pogoni za marzeniami. I będziesz przekonany, że to była Twoja decyzja. A gdy poznasz prawdę, będzie już za późno. ___ Wattys 2016: Na językach Wattpadowe Oscary: Najlepsza Niedokończona Książka Ailes Award: Koktajl Mołotowa, Ósmy cud świata

Pragnę powitać wszystkich fanów "Zwiadowców"! Zapewne jesteś jednym z nich i po przeczytaniu serii po raz dziesiąty (a może jedenasty, hmm?) szukasz czegoś do zaspokojenia swojej żądzy Willów, Gilanów i innych Haltów? Przedstawmy więc sobie wszystko, co denerwuje nas w "Zwiadowcach". Błędy? Absurdy? Niezgodności? Halt? Wszystko tutaj! A jeśli Ty znajdziesz jakiś nonsens - nie zapomnij o nim napisać. A teraz bierz kawusię i czytaj :D UWAGA: Spoilery, spoilery w każdym rozdziale, spoilery wszędzie i dużo ich. I pamiętaj żeby nie brać "Znienawidzić Halta" na poważnie, książka ma charakter czysto i do bólu satyryczny. [Nie wyrażam zgody na kopiowanie fragmentów bez mojego zezwolenia. Wykorzystane cytaty pochodzą z książek Johna Flanagana.] #1 w zwiadowcy - 28.02.2019 - 11.03.2019 (serio nie wiem czemu, ale dziękujemy!) #1 w zwiadowcy - [...] - 01.03.2021 - [...] (lol przegapiłem początkową i końcową datę, ale dziękujemy raz jeszcze xD)

Gdy Audrey Couldson opuszcza rodzinne Rochester, nie podejrzewa, że ekscentryczna przeprowadzka zainicjowana przez rodziców, skończy się czymś więcej niż codziennymi awanturami i przepychankami. Irytacja dziewczyny szybko zmienia się w strach, kiedy poznaje przerażającą prawdę o historii Millhaven. Jedynym sposobem na uniknięcie szaleństwa jest poznanie reguł potwornej gry. Reguł, które stworzyło same miasto. ❝To już kiedyś się działo. Dwadzieścia sześć lat temu. A historia lubi się powtarzać.❞ do napisania historii zainspirowała mnie piosenka Nicka Cave'a "The Curse Of Millhaven". Cudowną okładkę wykonał @KBLestrange 2016

Nigdy nie powiedziałam, że kogoś życie jest łatwe. Nigdy. W każdym z nas skrywa się historia, jakaś mroczna przeszłość, z którą musimy walczyć. Zawsze miałam pod górkę, choć udawałam, że tak nie jest. Uśmiechałam się, ponieważ uważałam, że dzięki temu wszystko się zmieni. Bardzo się myliłam. Ja sama zbyt wiele nie mogę zdziałać, ponieważ jestem tylko Arią - trochę szaloną, wesołą dziewczyną. Jednak zrozumiałam, że mając przy sobie taką osobę jak Akashi Seijuro, bardzo wiele osiągnę. Ten jeden chłopak zmienił moje życie i dał do zrozumienia, że nie jestem sama ze swoimi problemami i bólem. Ależ mi się smutno zrobiło... Wiedzieliście, że Akashi Seijuro, ten przerażający Imperator, jest cholernym romantykiem? To druga część ,,Absoluta", więc polecam zajrzeć przed rozpoczęciem tej książki :D

Akashi Seijuro. Najodważniejsze dziewczyny widząc go, podejdą i spróbują zagadać, co zawsze źle się kończy. Te najbardziej nieśmiałe wycofują się i wzdychają na trybunach obserwując zniewalającą grę koszykarza. Najmądrzejszy uczeń w Japonii przy nim wydaje się być idiotą, a milioner zwykłym mieszkańcem. Największy władca staje się obywatelem, który nie potrafi oprzeć się jego aurze, charakterowi i sile. Taki właśnie jest Absolut. Aria Hanawara. Ciąg, doprawdy, nieprzewidzianych wydarzeń: od rozwalenia sali gimnastycznej, uderzenie z piłki Kotaro Hayame do obrony swojego wroga, zmusza Arie do współpracy z Absolutem. Zbyt wesoła, energiczna i pozytywnie nastawiona osoba ma spędzać czas i planować festiwal z tak idealną, przerażającą i niesamowitą osobą jak Akashi Seijuro? Nie? A dlaczego? Po szkole krąży wiele plotek o Absolucie. Ale czy wiedzieliście, że ma słabość do rudych kotów, pędzących po niebie chmur, dobrych kryminałów i Śmiejącego Kwiatka? Akashi Seijuro ma trzy maski. Pierwsza jest spokojna, miła, opanowana. Druga agresywna, chłodna, przerażająca. Trzecia, gdzieś pomiędzy pierwszymi, zarezerwowana dla Arii. UWAGA! Czasem Aomine się wkurw... wkurza i może od czasu do czasu poprzeklinać, więc wybaczcie te jego wulgarne słowa ;D #94 w Fanfiction (XD) #84 (XDXD) #58 (jak?)

Artes. Dla jednych wspaniałe miasto, w którym czuli się wręcz jak bogowie. Dla innych symbol ich upokorzenia i niedoli. Z ich ust padały pojedyncze słowa niezadowolenia, stawały się coraz głośniejsze. Były jak chwiejne płomyki, łączące się, przemieniające w ognistorude jęzory, pragnące dosięgnąć Centrum. Zawsze należałam do tych pomiędzy. Poza konfliktem, obojętnych, zajmujących się swoimi sprawami. Lecz wtedy przyszli Trzeci i zburzyli mój świat opierający się na błogiej niewiedzy. Wyróżnienie w edycji zimowej 2017/2018 konkursu literackiego Splątane Nici w kategorii science-fiction. Okładkę wykonała AgentMirage. 02.01.2018 - #27 w science-fiction 05.01.2018 - #30 w science-fiction 29.03.2018 - #32 w science-fiction Wolno pisane.

[Zostaje wydane w 3 tomach, pierwsze dwa już dostępne!] Kojarzycie ten moment, kiedy wasza bliźniaczka okazuje się zmiennokształtna, po czym znika, więc musicie podszywać się pod nią w nieludzkiej szkole? Nie? Erin Lanford chciałaby móc powiedzieć to samo. Jadąc do Mallaroy spodziewała się wszystkiego, nawet własnej śmierci. To znaczy, wszystkiego poza palącym pragnieniem, by pociąć lidera wampirzej elity piłą mechaniczną. Alea Lanford za to nigdy nie myślała, że na jej barki spadnie obowiązek ratowania całej rasy. Ale hej, wszystko będzie w porządku, prawda...? Spoiler: nieprawda.

No pięknie! Wrocławska kamienica zamienia się niespodziewanie w scenę zbrodni, z żelazkiem w roli głównej. Spokojny wieczór, o ironio!, nabiera życia właśnie, gdy pojawia się trup. Zupełnym przypadkiem Eleonora znajduje swoją współlokatorkę w stanie zgonu i to niestety nie poalkoholowego, a przecież chciała jedynie odnieść jej żelazko. Za to teraz ma na głowie histeryzujące koleżanki, szał ciał (tych bardziej żywych i tych mniej), ponurego policjanta z brodą i ciasto marchewkowe. Ela, wspomagana nieoficjalnie przez podkomisarza Brodeckiego, zabiera się za prywatne śledztwo i z determinacją islamskiego terrorysty szuka odpowiedzi na dręczące ją pytania: Co się, do jasnej ciasnej, wydarzyło? Czy Matyldę ukatrupił ktoś z jej studenckich przyjaciół? I najważniejsze - jak tu nie przytyć, kiedy pojawia się coraz więcej stresów do pozajadania? Okładka wykonana przez wspaniałą @fenoloftaleine (dziękuję jeszcze raz!) :) 30.05.2017 - #3 w tajemnica i thriller; 03.06.2017 - #2 w tajemnica i thriller; 07.06.2017 - nie mogę w to uwierzyć, ale #1 w tajemnica/thriller! Rany, Dziękuję Wam! Jesteście super! :) Uczestnik konkursu "Skrzydlate słowa"! :) Copyright ©2016 by Sabinach_1993. All rights reserved.

Za kolejnym blokiem, zakrętem, za kolejną uliczką czekają ludzie o beznamiętnych twarzach. Wyprani z emocji, zupełnie zdrowi na umyśle Zimni. Czasem trafisz na Ciepłego. Rozpoznasz go po tym, że nagle wyprostuje brwi i uda obojętność, zgasi iskierki w oczach w ułamku sekundy. Zrówna krok z jakimś Zimnym, zniknie za jego plecami i nie pozwoli ci się zaczepić. Zagłębiając się w kolejne zakątki Thydo, w końcu trafisz na mur i bramę, która otwiera się tylko na naprawdę specjalne życzenia. Odwrócisz wzrok, wybierzesz inną drogę, wyprostujesz brwi, schowasz się za czyimiś plecami. Nie pozwolisz się zaczepić. Też kiedyś miałam klapki na oczach. Spadły, kiedy znalazłam się po drugiej stronie muru i brama trzasnęła za moimi plecami. Pamiętaj, piekło też jest Zimne. Cudowna okładka (c) @lyssomara #5 w science-fiction - 09.05.2018r. #3 w dystopia - 11.05.2018r. #2 w science-fiction - 12.05.2018r.