17 yıllık hayatını geçirdiği ailesinin öz ailesi olmadığını öğrenen Umay'ın hikayesini anlatıyoruz. Klasik bir aile kitabı olabilir ama çok daha güzeli.

Onu ilk kez çiçekli pijamalarıyla görmüştüm. Hayır.. Uykudan yeni kalkmış gibi bir hali yoktu. Daha çok sinirden çıldırmış ve hayatındaki tüm olumsuzluklara rağmen hala ayakta olduğunu gösterir gibiydi. Yüzünün ferahlığı ve çekiciliği bir yana sarı saçları ona ayrı bir masumluk katıyordu. Onun yanındayken kendim gibi davranamıyordum. Sanki her an yanı başımdan çekip gidecek gibiydi. Ah, bugüne kadar gördüğüm en güzel kız neden benim üvey kardeşim olmuştu ki? ✔ Bu muhteşem kitap kapağı için @kolpaciyazar ' a çok teşekkür ederim.. ✔ Tüm hakları saklıdır.©

O, intikam denen darağacıydı, ben o darağacına asılan bedendim. O bir gölgeydi, ben gölgesinden korkan küçük bir kızdım. O, kelimelerin canına okuyan adamdı, ben suskunluğu ensesinde gezen kadındım. "Eğer," dedim sözler boğazıma yapışıp beni boğarken. "Saçlarımı tararsan, sana alışırım. Sana alışırsam, ne olur halim?" Durdu. Bir süre baktı gözlerime. Gözlerinde ölüm gezen adam, bana bakınca neden yaşam dolu harelerin? "Bana alışamazsın sen. Ben alışılacak bir adam değilim, hikâyelerde herkesin korktuğu o kötü kalpli adamım ben. Söylesene, beyaz atlı prens dururken, kim kötü kalpli bir adama alışır ki?" Dudakları kulağıma doğru yaklaştı. Nefesi tenime öyle bir vuruyordu ki, beni alabora ediyordu sıcaklığı. "Senin saçlarında ölüm gizli, benim avuç içlerimde yaşam. Belki panzehiri olur saçlarındaki ölüme." "Ama gözlerin," demek istedim ona, "gözlerin sanki cehennem azabı..." ♤ "Bileklerime dolanan kelepçelerin bedelini, ruhuna kelepçeleyeceğim aşkla ödeyeceksin." ♤ !!! UYARI: Kitap yetişkin içerik olup, +18 ögeler bulundurmaktadır, rahatsız olacak olanları şimdiden uyarayım.

Daha 20'sinde olan kaçak bir gelin Acımasız,ruhsuz bir mafya ... Mevsim❤Boran Kaderimde Sen Vardın isimli ilk kitaptır. Kitap Kapağı: @gizli1ruh

Lütfen yorumlarda kendi kitabınızın reklamını yapmayın, gördüğüm an siliyorum. 7 yaşında taşındığı bu mahallede hayatının aşkını bulucağını nerden bilebilirdi ki? Özgür kızımız sessiz sakin (!) biri olduğu için oturduğu mahalleyi pek tanımazdı, haliyle ona hayran olan gencimizi hiçbir zaman fark etmedi. Özgür'ün değimiyle 'Dantelli bey' diye adlandırılan anonimimiz dayanamayarak puantiyeli pijaması olan genç kızımıza yazdı ve hikaye başladı. *** 05*********: Yağmur yağıyor, 05*********: Seller akıyor, 05*********: Komşu kızı puantiyeli pijamasıyla balkondan bakıyor. 05*********: Telefonuna bakıyor 05*********: Tipe bak dieğşeüstlsşfşdl

Yetişkin okurlar içindir. Şiddet, korku ve gerilim içerir. ... Sibel, neşeli bir lise öğrencisidir. Okula yeni gelen öğretmenin okuldaki zorba kesim ile samimiyeti dikkatini çeker. Öğretmen ve zorbaların ortak konusunu bulmaya çalışır. Gitgide çamurlara batan Sibel burada yeni bir kimliğe bürünür. "Damla," diye fısıldadı. "Hayatımdaki tek güzel şeysin. Hayatımın kendisisin." Elini açıp avcuna dökülen çiseleyen damlalarını bir müddet bekledi. Sonra avcunu kapattı. "Ben de seni böyle avcuma aldım, bir daha da açmam elimi." "Açma," dedim. "Ben çok üşürüm yoksa. Avcunun içi sıcacık, Toprak." Gülümsedi alayla. Ya halime ya haline. "Cehennem ya, ondandır." 💧 Kitabın her hakkı korunmaktadır.

Hayatımız boyunca sürekli ismi anılan güçlü kadınlar vardı. Dile asla güçlü kadın olarak gelmez, öyle telaffuz edilmezdi ancak anlatılanlar, hakkındaki söylenenler hissettirirdi bize. Belki de onlara hitap edebilme için iki kelime yeterdi. Güçlü kadın... Mesela zirve sadece Fatma ŞAHİN'e, Ümit BOYNER'e, Aslı ÇAKIR ALPTEKİN'e, Sezen AKSU'ya, Nazlı ILICAK'a mı aitti? Evini toparlayan bir kadın da güçlü değil miydi? Veya içindeki acılarını layıkıyla taşıyabilen? Düştüğü yerden kalkabilen veyahut orada öylece oturup acısının geçmesini bekleyen de güçlü kadın tabirine uymaz mıydı? Belki de o tabirlerin arasına sıkışıp kalmış kelimelerden firar edip özgürlüğüne kavuşabilecek onlarca güçlü kadın vardı. Güçlü kadın olabilmek, kendini görebilmekti belki de...Yorgun, kırık yanlarını sonuna kadar yaşayıp daha sonra da dimdik ayağa kalkabilmekti. Bazen aynaya bakınca görmekten korktuğun şeytani kişi olup, zaman zaman pamuk şekere saldıran kız çocuğu olabilmekti. Ama kadın olmak çoğu zaman yanında, yörende, yörüngende olan insanlara anne olmamışken bile anne olabilmekti. Saç okşayan, dert dinleyen, gözyaşı silen ve her an ile gurur duyabilen. Gözünü kapattığı zaman kuş kadar özgür hissedebilmeliydi mesela güçlü kadın tabirine uyanlar. Veya kendini kalıplara sokmamalı ancak akla gelen ilk kişi olmalıydı. Belki de kenarda köşede kalmalıydı. Ya korkan, kenara sinmiş diğer kadınlar da aslında güçlü kadınlarsa o zaman ne yapacaktık? Belki de bir kadına güçlü denilmesi için illa ki göğsünü gere gere ortada dolaşması şart değildi. Koca koca şirketleri yönetmesi, istediği arabaya binip, istediği kadar alışveriş yapmak güçlü kadın tabirine uymaya yetmezdi bazen. Çünkü bir kadın güçlüyse eğer bir şirketin yönetim koltuğunda oturması, hatta göze sokulması gerekmiyordu. Peki güçlü kadın, hayatı yöneten

Sesimi duyuyor musun? Yitip gitmeden sana sarılmalıyım. Gün geceye kavuştuğunda geç olabilir sevgilim... Sesimi duyuyor musun? Sesimi duymalısın; ben ellerinden kayıp gitmeden, soğuk bir gecede uçurumdan aşağı düşmeden, soluğum kesilmeden... ve beni öpmeden! Sesimizi duyurmalıyız sevgilim!

Herkesin hayatının bir dönüm noktası vardır. Bu, annenin ölümü olabilir. Bu, yeni bir okul, yeni bir ev olabilir. Bu, çok sevdiği birisini kaybetmek olabilir. Peki bu, otobüste vurulup bu sayede tanıştığın insanlar olabilir mi? ****** "O gün hayatımın değişeceğini bilmeden o otobüse bindim, o yolculuğa çıktım, o mola yerinde onlarla göz göze geldim. Korktum, ağladım, üzüldüm. Tüm bunları tekrar yaşayacağımı bilsem bile onlarla tanışmak için yine o otobüse binerim, yine korkarım, yine ağlarım, yine gülerim. Sırf onlardan ayrılmamak için canımı veririm, daha nasıl anlatayım?"

Kitap olacağı için bölümlerin bir kısmı kaldırılmıştır. 🌱 "Sen benden uzak durabilecek misin?" dediğimde sesim kısıktı. Bedeni gerilirken devam etmeye zorladım kendimi. "Bak," deyip elimi çenemin üstündeki elinin üstüne yerleştirdim. "Elin tenimde gözün gözümde." Gözlerindeki ifade kararırken yüzümü biraz ona doğru yanaştırdım. Dudaklarımız arasındaki mesafe öyle azdı ki... Dudakları yavaşça dudak kenarıma dokundu. Nefes nefese kalmış bir vaziyette, daha fazlasını istiyor, elleri arasında milyonlarca parçaya ayrılıyordum. Gözlerim kapanırken dudağımın altındaki çizgiyi öptü. "Ben seni tüketirim, ben seni yeşertemem Zeynep. Sen benden yeni filizlenen bir çiçeği koparıp atmamı istiyorsun. Yapamam be Zeynep. Yapamam. Bunu sana da kendime de yapamam." 🌱 Amcası tarafından geneleve satılan Zeynep Kızıl, başına kötü bir şey gelmeden önce İstihbaratçı Vural Alazoğlu tarafından kurtarılır. Geçmişindeki acılardan sıyrılamayan Vural, Zeynep'in hayatına bir ışık gibi doğmuştur. Zeynep kalbini Vural'a kaptırdığında kendini aşk ve tutku dolu bir ikilemin ortasında bulur.