🌷Bıraktığın Kadın, Bulduğun Kadın mı?🌷 "Ben seni çok sevdim Fırat, kendimden çok hem de.. Gözlerinde bana karşı olan bir çok bakış gördüm. Nefret, tiksinti ve aşağılama.. Bunların hepsini görmezlikten gelebilirim ama gözlerindeki hüzünü daha fazla görmezden gelemem. Buna sebep olduğumu bilerek seninle evlenemem. Fırat Karaduman, seninle evlenmekten vazgeçtim. Git hayallerini yaşa!" diyerek ellerimi Fırat'ın yüzünden çektim. Yerden kalkıp onun gibi yatağın ucuna oturdum. Dolu gözlerimi karşıya diktim. O dediğimin doğruluğunu sorgularken ben onsuzluğa nasıl alışacağımı düşünüyordum. Yaklaşık yarım saat sessizce oturduk. Saat gece on ikiye geliyordu. Fırat'tan hiçbir tepki alamayınca kurumuş boğazımla tekrar konuşmaya karar verdim. "Senden son kez bir şey isteyebilir miyim?" Fırat, gözlerini bana çevirmeden cevap verdi. "İste.." Soğuk ve boğuk bir ses tonuyla gözlerim acı içinde kapandı. Bir daha bu sesi duyamayacağımın bilinciyle gözlerim doldu. Geri kalan hayatımı onsuz yaşayabilmem için bunu istemeliydim. "Benimle ilk ve son kez burada, şimdi sevişir misin.?" 🌷🌷🌷

❁ Aysu karşısında Uğuru görmenin verdiği şaşkınlıkla kala kalmıştı. "Uğur senin ne işin var burada?" diye hayretle sordu. "Bu nasıl bir soru Aysu burası benim evim" dedi Uğur. Aysu'nun şaşkınlığı sinire dönmüştü. "Demek senin evin öyle mi? Sormazlar mı adama beş senedir neredeydin diye!" Uğur yaptığı hatayı biliyor ve şu an bunu konuşmak istemiyordu. Gevşekçe gülerken Aysu'yu baştan ayağa süzdü. "Görmeyeli ne kadar da güzelleşmişsin su perisi" " Seni lanet adam kes şunu" diye bağırdı Aysu. Uğurun dudakları alayla yukarı kıvrıldı. "Tam olarak neyi kesmemi istiyorsun Su perisi?" Aysu çileden çıktığını hissederek "Bana açıkta bir yerim varmış gibi bakmayı ve Su Perisi demeyi kes! "dediyse de Uğurun işaret etmesiyle üstüne baktı. Şu an gecelikle olduğunu hatırlayınca yüzü kızarmaya başladı. ❁ Aysu kendini Uğurun dokunuşlarına kaptırmışken zar zor kapının çaldığını duyar gibi oldu. Uğurun ellerini durdurarak nefes nefese "Uğur kapı çalıyor" diyerek anın verdiği boğuklukla konuşmaya çalıştı. Uğur ise istifini bozmadan "Boş ver su perisi çalar, çalar giderler." diyerek Aysu'nun dudaklarına kapanacakken gözlerini yuvalarından çıkaran o cümleyi işitti. "Anne! Aç kapıyı korkuyorum..."

Drako Stone... Londra'daki çoğu kadın onu anlatmak için sadece "Stone" (taş) derdi. Ve bu; başkalarının, iyi ya da kötü, hakkında ne düşündüğünü zerre kadar umursamayan Drako'yu hiç gururlandırmazdı. Her türlü sorumluluktan uzak yaşayan bu adamın hayattan tek bir beklentisi vardı: Eğlence!... Daha çok eğlence!... Hep eğlence!... Otuz yedi yaşına kadar eğlenme konusunda ne kadar başarılı olduğuna tüm Londra şahitti. Ne var ki beklenmedik bir miras ve o mirasla gelen beklenmedik bir unvan, yaşamını tepetaklak edecekti. Yetmezmiş gibi üzerine yaptığı evlilik, tüm yaşamını kökünden değiştirecekti. Oysa Drako, değişmeme konusunda kararlıydı. Leydi Caroline Hall, hayatı boyunca bir kontun kızı olmanın sorumluluğunu üzerinde hissederek özgür kişiliğine ket vurmuştu. Evlilik, planları arasında hiç yoktu ve yirmi iki yaşında artık "evde kalmış" damgası yemek üzere olmasını şükranla karşılıyordu. Ne var ki evlendi, hem de hayatta evlenmek isteyebileceği en son adamla. Çünkü Drako Stone, her anlamda Caroline'ın kaçmak istediği koca tipini temsil ediyordu: Karısını eve hapsedip kendi her türlü özgürlük peşinde koşacaktı. Fakat Caroline'ın buna izin vermeye hiç niyeti yoktu. Birbirinden dağlar kadar farklı iki karakterin arasında olması düşünülebilecek en son şey, onların birbirine aşık olmasıydı. Ama kader bazen insanı sımsıkı bağlarla bağlardı.

Ela, Ali'nin insanları iterek onlara taraf yürüdüğünü görünce karşısındaki adama daha çok kızdı. Madem Ali'yi daha fazla kendi çabasıyla itemiyordu tanımadığı bu yabancı adamdan biraz yardım alması sorun olmazdı. Adamın şaşkın -kahve karışımı yeşil- gözlerini görünce gülmemek için kendini zor tuttu. "Bana yardım etmek zorundasın" dedi Ela.. Adam ellerini, dudaklarına kapanan ellere uzatarak Ela'nın ellerini dudaklarından çekti. Tek kaşı havaya kalkarken tehditvari bir tonda sordu. "Zorunda mıyım?" Ela, sinirlenerek "Evet zorundasın!" dedikten sonra adama ihtiyacı olduğunu kendine hatırlatarak daha sakin konuşmaya çalıştı. "Bak sana her şeyi açıklayacağım ama şu an değil. Senden beni hemen öpmeni istiyorum" Koray kaşlarını çatarak olanlara anlam vermeye çalışıyordu. Karşısındaki kadın deli olamayacak kadar güzel, şaka yapamayacak kadar korkmuş görünüyordu. Ancak Koray yine de bunun şaka olduğunu varsayarak konuştu. "Ne tür bir oyun oynuyorsun bilmiyorum ama böyle emir vermeye devam edersen istediğini yapmam. " Ela kaşlarını çatarak cazgırlık moduna geçiş yaptı."Beni deli etme be adam, sen kahkaha atmasaydın Ali'nin dikkatini çekmez, buradan gizlice çıkıp giderdim." Daha sonra sabırsızlıkla arkasına baktı, Ali yaklaşıyordu. Karşısındaki adama tekrar dönerek yalvarır bir tonda konuştu. "Beni öper misin? Lütfen! Yalvarıyorum. Daha ne yapayım ayaklarına mı kapanayım?" son kelimelerini fısıldayarak söyledikten sonra omuzunda bir el hissetti, tam kafasını omuzundaki ele çevirecekti ki bir anda yerinden kaldırılıp kucağa çekildiğini ve dudaklarındaki baskıyı hissetti. Bir kaç saniye ne olduğunu idrak edemedi. Daha sonra omuzundaki el, barın basık havası, yüksek müzik sesi.. her şey silindi. Aklında sadece şu an karşılık verdiği adam ve dudakları vardı...

Kerem duyduklarıyla önce kendinden sonra Edadan iğrendi. Kendinden iğrenmesinin nedeni yüreğinin umut etmeye tekrar başlamasıydı. Oysa ki onun yüreği değil miydi kadınlardan kaçan.. Onlara yüz vermeyen.. Yıkılmamak için yıkan. Kırılmamak için kıran.. Hayal kırıklığı yaşamamak için kadınlara inanmayan.. Şimdi kalkmış Edaya inanmıştı şu aptal yüreği.. Eda'dan nefret etmesinin nedeni şüphesiz ki aşığının canını yakmak için onu kullanmasıydı. 'Nikah tarihleri bile aynı günmüş be..' Bir de Elanın 'onu hala seviyor musun?' sorusu vardı. Hayır dememişti Eda. Demek hala eski sevgilisini seviyordu. "Nasıl midesiz bir kadın ki sevdiği adama nispet olsun diye sevmediği bir adamla evlenip yatağına girecekti." Oradan ayrılmadan önce Elanın 'Peki şimdi ne olacak evlenmekten vaz mı geçeceksin?' diye sorduğunu duyduysa da cevabını beklemeden hayal kırıklığıyla orayı terk etti. Aşığına acı çektirmek için kendisine ihtiyacı vardı. Edanın böyle bir fırsatı kaçırmayıp kendisiyle evleneceğinden adı gibi emindi Kerem. Kerem duyduklarından sonra kadınlardan tekrar soğudu. Ona göre kadınlar; pahalı peynir kokusunu alan fare gibiydi.. Bir de az kalsın, Söyledikleri yüzünden Edadan özür dileyecekti. "Lanet olsun hepinize" diye tıslayarak otelin bahçesine indi. Sinirden aşağı yukarı yürüyerek ne yapması gerektiğini düşünüyordu. Bir an önce buradan gitmeliydi, o iki yüzlü kızı bir daha görmemeliydi. Hemen arabasına doğru yürüdü ama binemedi. Onu durduran yüreğinin yangını, kırılan umutlarıydı. Eda onun yüreğini tekrar yakmıştı. "Bunu ona ödetmeliyim" dedi. Eda onu nasıl salak yerine koyduysa Keremde onu salak yerine koyacaktı. Ondan; Umutlarını, Hayallerini, Anneliğini çalacaktı... Şimdi Taş kalpli Yavuz Arslanlı olma zamanıydı...

Kumdan bir kalenin içinde büyümüştüm. Kör ve dilsiz olarak. Kalem üstüme yıkılıyordu ve ben altında eziliyordum. Birden öldürmüyordu beni. Önce nefesime doluyordu kumlar, Sonra bedenime, En sonda kalbime. Yavaş yavaş... "Kendini bırakma. Eğer bırakırsan kaybolursun. Bu koca labirentte asla yolunu bulamazsın." Kulak tıkadım bu sefer sözlerine. Ben artık ne istediğimi bilmiyordum. Dünyada gerçekten bu kadar kötülük varken artık ben iyi ve saf kalmak istediğimi sanmıyordum. Geçmişim bir muammaydı, ailem dediğim insanlar bir muammaydı, peşimde olan adamlar ise o muammaların sebebiydi. ## wattpad de paylaştığım ilk hikayem olacak bu ama yazdığım üçüncü hikayedir ve belirtmekte istiyorum ki bu hikaye iki yıl önce kurgulanıp yazılmaya başlandı. Bazı nedenlerden dolayı paylaşamadım. Saygı çerçevesinde her türlü yoruma eleştiriye açığımdır. Hatta hatam varsa bunu duymakta isterim. Yaza yaza gelişir insan sonuçta... ## Yayınlanma tarihi: Mayıs 2017

"Tuhaf değil mi? Bir başkasının yüzüne bakarken sana aşık oldum." Gülümsedi, gözlerini okyanusa kaldırdı, "Biliyor musun? Casablanca filminin hiçbir sahnesi Casablanca'da çekilmemişti." ❖ Kum İnstagram hesabı için; http://instagram.com/kumhikayesi

Ekmek de anne şefkati, kebap da babamın sıcaklığını... Künefe benim bebeğim. Bir de kaymağı varsa üzerinde durun ben bir dua ritüeli yapıp geleyim. Mutluluk zor değil. En yakın restorana gideyim. Bir buçuk İskender üzerine de kaymaklı bir künefe yerim dünyaları bana vermeseniz de olur... Sıfır beden olmayı biz de bilirdik lakin gerek yok. AA! Unutmadan! Müzik dediniz mi akla ilk ben gelirim.. Mesela; Fırından yeni çıkan baklava tepsisinin üzerine döküldüğünde şerbetin çıkardığı sesi mesela çok severim. O sesi dinleyerek huzur bulurum. Tüm baklavalı erkeklerde benim bebeğim. Ne var be! Kemiklerimiz iri diye baklavalı erkekleri sevmeyelim mi? En çok biz sevelim. Kışın bana sarıldığında benimle ısınacak o adam. Benim hamarat ellerim sayesinde adam gibi yemekler yiyecek Biz şişmanız ama en önemlisi biz de kadınız. Kıvrımlarımız da var sadece biraz daha dolgun kıvrımlar... Östrojen derseniz en alası biz de var. Biz daracık kabinlerde kendimize küçük gelen kıyafeti giymek için terler döken, zorluğu seven kadınlarız. Biz kendimize uygun kıyafeti bulabilmek için şehrin alışveriş mağazalarını fetheden araştırmacı kadınlarız. O yüzden bizi sevin! Bizi koruyun!

Hayalleriniz uğruna nelere katlanmayı göze alırsınız? Mesela pembe kimliğinizi bir kenara bırakıp, mavi kimliğe bürünmeye cesaret eder misiniz? Olmaz mı? Ben böyle birisinin hikayesini biliyorum ya da hayal edebiliyorum diyelim. Ve size anlatmaktan zevk duyarım. Yalnız... Belirtmekte fayda var. Hikayemizin kahramanı Ece, gece on iki den sonra fakir ama gururlu bir prenses'e değil aksine isminin sonuna -vit eki alarak bir prense, nam-ı diğer Ecevit'e dönüşüyor. Sonra ne mi oluyor? Kaçarken düşürülen bir bıyık ve ülkede kayıp prensin aranması... Bazen aradığınız büyük aşk, kendisini değil de kimliğini saklamış sizin onu bulmanızı bekliyor olabilir. Sonra ne mi olur? Bol hızlı, bol yarışlı Formula Aşkı'nın konu alacağı eğlenceli bir hikaye olur. O zaman bir an önce ben yazmaya siz okumaya başlayın da devamını hep beraber görelim.

BİR KADIN ESTETİK AMELİYATLARLA EN FAZLA NEYE DÖNÜŞEBİLİR? BİR KUĞUYA MI? YOKSA BİR CANAVARA MI? *** Merhaba; ben Aslıhan Kosova. Bana kısaca Aslı diyebilirsin. Ya da Burcu, Çiğdem veya Mualla… Hatta bana Selahattin bile diyebilirsin. Gıkımı çıkarmam çünkü biraz eziğim. Kendimden bahsetmem gerekirse bahsetmemeyi tercih ederim çünkü herşeyimden nefret ediyorum. Allah bizi yaratırken Adriana Lima ile ruhlarımızı karıştırmış ve ben yanlışlıkla bu bedene hapsolmuş gibiyim. İçinde bulunduğum ruh halini düşününce bir travestiden farkım yok aslında! Onlar da bedenlerinden pek memnun değiller. Sadece benden daha güzel ve çekiciler. Her şey ev arkadaşım Hümâ’nın burnunu yaptırmaya karar vermesiyle başladı. Ve doktorunun bana dönüp "Biliyor musun Aslı, harikasın!" demesiyle... O gün hayatın, yediğim kazıkların hesabını soracağım kapıları ardına kadar açacağını asla bilemezdim. Bir bedenin değiştikçe hayattaki acı verici boşlukları doldurmaya başlayacağını, her şeyin daha renkli görüneceğini ve beni komplekslerimden kilometrelerce uzağa götüreceğini... Ve intikamın bu kadar lezzetli olduğunu… Bilemezdim! Ama öğrendim!