Derin bir nefes ver ve almayı unut. İşte o zaman mutlu olucaksın... ❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗❗ İşte yine o ses kulaklarımı dolduruyor ve unutmaya çalıştığım tüm o anları yüzüme vuruyordu. Bu ses ölümün acı çığlıklarından başka bir şey değildi. Yine bir ruhu daha bedenini bırakıp gitmek zorunda bırakmıştı. Ve ardında yorgun bedenler içinde sıkışmış ruhlar kalmıştı. Ama biri öyle bir acı çekiyordu ki, bu acı onun sonsuza dek mutsuz olmasına yetecek kadar büyüktü.