KOLEJKA ZAMKNIĘTA! Naukowiec stęsknił się za pokazywaniem światu swoich wynalazków. (Zwiedzanie laboratorium; wejściówka: 0$; nie obowiązuje rezerwacja miejsc).

„Jesteś pokryty cierniami. Złotymi cierniami. Za każdym razem, gdy się do ciebie zbliżam, ranisz mnie. Przebijasz mi serce i zostawiasz ogromne dziury, których nie dam rady załatać. Boję się, że niedługo nie będzie już miejsc do przebicia." Cynthia Fuller prowadziła normalne życie nastolatki. Wraz z ciotką mieszkała w jednym z najbezpieczniejszych stanów - Maine. W szkole była znana jako nudna prymuska. Nie przeszkadzała jej ta łatka. Lubiła swoje nieciekawe życie. Jej dotychczasowy spokój został zakłócony przyjazdem wampirów do miasta. W ostatnim czasie ludzie nie mieli dobrego zdania o nich. W mediach każdego dnia coraz więcej huczało o tych stworzeniach. Dlatego Cynthia bardzo zaniepokoiła się, gdy jej przyjaciółka zainteresowała się jednym z nich. To miało być jedno wyjście do klubu, podczas którego ustaliła jeden cel: Nie pozwolić wampirowi skrzywdzić jej przyjaciółki. Nie spodziewała się, że w niedługim czasie po tym, to ona będzie potrzebowała ochrony. Ruszyła machina, która ukaże jej, kim tak naprawdę jest. TOM 1: ♦ STARTED: 15 lipca 2021 ♦ FINISHED: 16 kwietnia 2023 Tom 2: ♦ STARTED: 2 sierpnia 2023 ♦ FINISHED: 21 września 2024 Tom 3: ♦ STARTED: 1 grudnia 2024 ♦ FINISHED: ♦ GRAPHIC: xjuxxx (me)

Myślała, że łzy rozkwitną na jej twarzy jak lilie wodne po zmroku, jeśli tylko kpina postanowi przejąć władzę nad tą grą. Myślała, że muzyka działa tylko na zmysł słuchu... Nie wiedziała, że może otworzyć jej oczy. Każdy zysk Kamili niósł ze sobą stratę - choć nie była tego świadoma. Beznadziejna miłość determinowała jej życie, wybory i decyzje, ale nie spełniała jej marzeń. Mogła zadawać sobie pytania, co było z nią nie tak albo mogła działać. Wybrała to drugie. Przestrogi, znaki, rady... To wszystko mogło uchronić ją przed katastrofą, do której zmierzała, jednak najpierw musiałaby je dostrzec, pędząc po autostradzie swojego uczucia. Kamila może spalić siebie i wszystkich wokół, jeśli nie zatrzyma się na chwilę i nie wsłucha się w dźwięki muzyki... Dźwięki, które są na wyciągnięcie ręki, które grają w niej samej, ale są stłumione... Zmiażdżone i zakneblowane przez suchy plan, przez matematycznie precyzyjny cel, który rzucił cień na miłość... Praca zgłoszona do Turnieju Osobliwego 2021. #1 naiwność #2 dojrzewanie #3 śpiew #5 psychologia

Na wyspie, położonej wśród Nieprzebytych Wód, pozostawionej łaskawie przez same Gwiazdy, dwie dusze, nieświadome swojego istnienia, zmierzą ku sobie. Cel jednej stanie się celem drugiej. Przed nimi pojawią się przeszkody, z którymi do tej pory nie miały styczności, trudności na kompletnie innej płaszczyźnie, tak odmiennej do poprzedniego życia. Zamęt wkroczy w miejsce, gdzie panować miał upragniony spokój. Odrobina ładu złagodzi szalejący chaos. Gwiazdy sprawią, że dwie zarośnięte dróżki, połączą się, tworząc drogę z częstymi zakrętami, na których gościć będzie wielu przejezdnych, niszczących drogę, pozostawiając po sobie dziury, jednak pojawią się również podróżni, pozostający na dłużej, którzy zaczną brukować, nowo powstałą, piaszczystą drogę. Prościej, historia dwóch dziewcząt, kompletnie odmiennych, którym wojna zacięła zbytnio ciążyć. Grafika na okładce należy do Shilin huang

Kochałem CIF, od pierwszej reklamy... okładkę wykonała @afusiek za co pięknie dziękuje ^.^ #3 w HUMOR!! Wooooo cie panie #7 w HUMOR #12 w HUMOR

Definiuję wiosnę, a forsycje jak zawsze kwitną na żółto. Uwagi: krótko, nie treściwie, ogółem dziwnie, pisane z drobną inspiracją piosenki w medii

Niewątpliwie jego niechęć do ludzkości jako takiej, do zawierania znajomości i spędzania czasu z innymi ogółem, miała wpływ na to, jak tragicznie potoczyła się jego historia. Jednak na upadek Kenmy składał się multum różnych, niekiedy bardzo nawarstwionych i rozwiniętych czynników, które on sam wolał nazywać po prostu swoją osobowością. To nie samotność świadczyła o sięgnięciu przez niego dna. Jak Kenma uważał, po długich rozmyślaniach i nieprzespanych nocach poświęconych gapieniu się w sufit, doprowadzić do tego mogła jedna tylko rzecz. Jedna osoba. A był to, ma się rozumieć, on sam.

Kocham Cię, Amelko. Nie zasługiwałem na kogoś takiego. Byłaś aniołem, a nie człowiekiem. Tak strasznie Cię kocham. Znów to powtarzam, ale rzadko mówiłem to wcześniej. - one-shot napisany na konkurs u ambasadorów słoneczniki2019

W tym okropnie smutnym świecie, żyli ludzie, którzy choć zasługiwali na szczęście, nie mogli go posiadać. I choć nieświadomie szukali go pod każdym kamieniem na swojej drodze, to nie było to takie proste, jak mogłoby się wydawać. Jednymi z nich byliśmy my. Zagubieni, być może inni, na pewno nieco przygnębieni. Nie potrafiliśmy nawet stwierdzić dlaczego tacy jesteśmy, tacy wręcz niemądrzy w stosunku do losu, który się z nas śmiał. Być może to właśnie przez los tak wyszło. Tak, a nie inaczej, nie lepiej, bo przecież to on się leniwie uśmiechał, patrząc, jak z trudem idziemy pod najwyższą górę, jaka dotychczas stanęła nam na drodze do owego szczęścia. A tą górą były nasze nieudane sytuacje rodzinne i relacje, których czasami chcieliśmy się trzymać na siłę, głęboko wierząc, że ci ludzie dają nam lepsze istnienie. Bo wiedzieliśmy, że bez pewnych osób to życie byłoby jedynie pustym egzystowaniem, od którego w pewnym momencie nawet przestaliśmy uciekać, bo właśnie tak wyglądał powrót do rzeczywistości.

Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą... autorką tej przecudownej okładki jest @ilusionniste