İki yaralı kalp... İki yetişkin ama çocuk... Yiğit Mert ve Melek... Asker ve asker yâri... İki yarım hikaye birleşse mutlu olur muydu? Yoksa bunca kırgınlıklar mutluluğa engel mi olurdu? .............. 29.10.2023 🥇Din 07.11.2023 🥇Bozkurt 22.12.2023 🥇Anı 18.01.2024 🥇Görev 28.02.2024 🥇Güven 20.03.2024 🥇Dostluk 07.04.2024 🥇Sevda 22.06.2024 🥇Vatan 19.12.2024 🥇Watty 01.05.2025 🥇 Asena 18.08.2025 🥇 Wattpad .............. 18.06.2023 24.04.2024

"Daha dünün yorgunluğunu atamadan bugün oluyor, ve emin olun endişemiz yarın... Oysaki zamanı yaratanı, imtihanlar verip, nasipler göndereni hiç zikretmiyor kalbimiz.. Bizi yokdan var edeni, duâ'larımıza icabet edeni, imtihanlarla sınayıp, mükafatlarla taçlandıranı... Hiç kimsesizlerin kimsesi olanı, en merhametliyi, ve Alemlerin Rabbini unutuyoruz... Bizi huzuruna günde beş kere davet edip, icabete kutlu bir mükafat saklayanı, bizlere değer veren en değerliyi unutuyoruz... Ömrümüzü bereketli kılıp, bir ezan ile geldiğimiz şu dünyada, bize en değerliye ulaşma şansı vereni, sonunda bitmek bilmeyen huzurlu bir ebediyeti bizlere lutuf kılanı unutuyoruz... Konuşacak kimsem yok derken, bizlere en kutsal kelamı gönderen, doğanın her bir ayrıntısına mücizeler, görülmesi için ince manalar saklayıp gönlümüzü okşayanı unutuyoruz... En affedici olanı, bizi kainatta en çok seveni, hiç bitmeyen merhamet pınarını unutuyor, şükrü hiç hatırlamıyoruz... Oysa farketmesek'de ruhumuz acı içinde, çünkü ruhlar yalnız Allahı anmak ile huzur bulur. bize her türlü imkan sağlayıp,hep yanımızda, hatta bize bizden daha yakın olanı, bizi bizden iyi bileni unutuyoruz... " ........................ İnstagram :Semanur7076 🌿

"Kimsin be adam? Ömrümde görmedim böylesi saldırı. Okuduğum kitaba, içtiğim çaya, attığım adıma yahu tuttuğum kaleme ne diye hücum edersin? İnsaf et şu garibe, çıkma yoluma. Bırak düşüncelerimi, bırak şu çırpınan biçare yüreğimi. Düşmanın bile merhameti olur, saldırma daha fazla." Kumru'nun hikayesidir.

İslami bir kurgudur... "Sen benim çabalarımı görmene rağmen tek tek sızdırdın bütün bilgileri." Dedi öfkeyle bağırarak üzerime gelmeye başlarken. Benim korkak adımlarım da ondan kaçarken parmağı havada savruluyordu. "Sen yılansın. Ben o kadar didinirken her şeyi gelip kolayca mahveden bir yılansın. Kinyas'ı dinlememeliydim. Seni asla bu mescide almamalıydım." Kindar sözleri ağzından hırsla dökülüyordu. Sırtım duvara çarpınca sertçe sarsıldım. Hemen önümde biten adamla titredim. Yok artık ben miyim köstebek. O kadar mı kötüyüm gözünde? Omuzlarımı sertçe kavrayıp yüzüme eğildi. "Benden o kadar nefret ediyorsun ki seni kaçıran adamlara bilgi bile taşıdın. Hiç mi utanmadın?" Derken sesi sonda çatladı. Çattığı kaşları inerken alt dudağı titredi. "Ben seni sevmiştim. Neden benden nefret ettin? Neden bana bunu yaptın? Ben seni sevmiştim." Son sözleri hıçkırıklarına karışırken alnını duvara dayadı. Gözyaşları omzuma damlarken şaşkınca kalakalmıştım. Şimdi bu adam bana köstebeğim diye hesap mı soruyordu? Vücudunun bana olan yakınlığına baktım nefesim tıkanırken. İçime dolan güzel kokuyu istemeye istemeye çektim. Elleri omuzlarımda sanki oraya ait gibi dururken bu adam duvara ağlıyordu. Onu omzuma çekmek isterdim ama buna cesaretim yoktu. Ben onun bu yaptığını asla yapamazdım. Duvara ağlıyordu. "Ben köstebek değilim." Dedim cılız sesimle fakat bu onun durulmasını sağladı. Omuzlarımdaki elleri bir nebze bollaştı. Omuzlarımdan kollarıma oradan ellerime ulaştığında ona bütün vücudum tepki veriyordu. Kendimden geçecek gibi hissederken tek dayanağım halâ dini nikahımız olmasıydı. "Didem." Dedi. Sesi adımı alladı pulladı ve bana geri verdi. Kalbim hızlanırken geri çekilip gözlerime baktı. Mavi gözlerim kahverengilerine duydu Yayın tarihi: 12.09.2021 Final tarihi: 02.01.2022

~Tamamlandı~ İnsan yaşadığı zorlukları bahane edip yazısındaki kaderin enaniyetine sığınmaktan hep kaçar. Hep daha iyisi olsun hep düşlediği hayat kendisinin yazgısı olsun ister. En çokta kabullenmeyi bilemez. Ben hep düşlediğim hayatın ötesini istemiştim, hep daha iyisi olsun isterken kabullendiklerimin ötesine gidememiştim. Kader denen o lütfu göz ardı etmiştim. Bu beni büyük ustalıkla ummadığım anda yakalamıştı. Diken sandığım şerrin ucundaki gülü hesap edememiştim. Nefret ettiğim adamın imtihanıydı beni bu kaderin ucundaki gülün bir gün solacağını sanmam. Yanılmıştım! Diken diye hesapladığım adam bana gül sunmuştu hep. Tutarsam kanardı bilirdim lakin onun bendeki teslimiyetiydi dikenlerin zarar vermeyişi. Ben ondan kaçarken aslında ona koşmuştum. Şer sandıklarım lütuftu, bunu ben bilememiştim. Senden nefret ediyorum dediğim adamı nefretimle beslemiştim, hislerim ise onun bana sunduğu papatyalarla gül budak olmuştu. Bilememiş, kaçtığım yerde hep düşmüştüm. Söylediği tek söz; düştüğün zaman elini hep ben tutacağım. Orada başlayan sözle aslında elini tutan hep ben olmuştum. Ben Zeynep. Daha küçücükken boynuma asılmış kolyenin kıyametçisi. Artık benim bir sırrım var. Bunu ben değil o kolyenin sahibi biliyor.

"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini üstümden çekip, bağlı adama yönlendirirken. "O zaman ben yaparım." Ne yapmaya çalıştığını anladığımda ise her şey için çok geçti. Silahı tutan kolu havalandı, durmasını söylememe fırsat vermeden parmağı tetiğe ulaştı ve ucunda susturucu olan silah patladı. Korkuyla açılan gözlerimden gözyaşı döküldüğünde ise hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını biliyordum. "Bunun suçlusu sensin, Doğanay." Ruhuma damlatılan karanlık büyüdü ve altında kaldı.

❦ Etraf kan gölüydü. Kimisi ölüyor, kimisi can havliyle bağırıyordu. Acı feryatlar etrafta yankılanıyordu. Kurşunlar havada uçuşuyordu. Çaresizce söylenilen sözler, korku dolu kalplere umuttu. O gün tüm sağlık çalışanları, korkularını göğüs kafesinin bir köşesine saklayarak, canlarını hiçe saydılar. Hiç dinmeyecek gibi olan kurşun seslerine, bomba sesleri karıştı. Kor gibi alevlenen duman, dört bir yanlarını sarmaya devam etti. Genç kadın yerde korkudan titreyen erkek çocuğunu gördü. Kurşunların arasında kalmış, çaresizce ağlıyordu. O an her şeyi unutdu. Canını hiçe saydı. Koşarak çocuğa doğru ilerledi. Gözyaşları içinde ağlayan çocuk, ona doğru koşarak gelen umuduna tutundu. Çocuğu kucaklayan genç kadın, kulağına sakin olması gerektiğini fısıldamaya başladı. Çocukla beraber oradan uzaklaşırken damı dağılmış bir eve doğru koşmaya başladı. Tâ ki, sırtından vurulana kadar. Zaman durdu, genç kadın acıyı damarlarında akan kanın pıhtısında bile hissetmeye başladı.. Karanlığın içine çekilen düşler, gittikçe gerçekliğini yitirmeye başladı... Artık her şey için çok geçti. Belkide değildi. Aniden alnından vurulan terörist yan bir şekilde zemine çakıldı. Acıyla titreyen kadın, ona doğru atılan adım seslerini işitmeye başladı. Zihni uyuşmuş, gerçeklik algısını kaybetmişti. Yoğun acı, onu geçmişine götürmüştü. En son gördüğü ise ona bakan üzeri üniformalı olan, bir çift gün batımı rengi gözlerdi... ❦ İki ülke arasında aranan terörist yüzünden Azerbaycanlı özel kuvvetler askerlerinin ve hayallerinin peşinden koşan genç doktorumuzun görev için köye gelmesiyle başlar kurgumuz.. YAZILDI: 27 KASIM 2022 YAYIMLANDI: 17 TEMMUZ 2023

BEDEL SERİSİ 2 Biz, hayatımızla ilgili planlarımızı yaparken kaderimizin, bize hiç ummadığımız yollar çizdiğinden habersizdik. Nazlı ve Harun.. Yıllardır birbirilerinden nefret ederken, kaderlerinin birlikte yazıldığından habersizlerdi. Yaşadıkları yürek kırıklıklarının ardından kendi mutluluklarından umudu kesip kendilerine emanet edilen en kıymetli varlıkları için birleşti onların yolları. BEDEL adlı hikayemdeki Nazlı ve Harun'un bazen eğlenceli bazen hüzünlü hikayesi. BEDEL'in devamı niteliğindedir. Spiritüel #1 #2 #3...

Suikasti yapacağı yer üst kıdemde bir askeri karargahtı ve orası en iyi eğitilmiş askerleri barındırıyordu. Ve araştırdıklarına göre General'in kızı Âmine'yi parmak izi almadan içeri alıyorlardı. Çarşaf ve maskeyle kendini kamufle edebilirdi genç kadın. Askeriyede Âmine'yi daha önce görmüşlerdi. İki santimlik bir boy farkı dahi olsa bunu fark ederlerdi. Âmine ondan 5 cm daha uzundu ve bu yüzden boyu ona yakın olsun diye altı dolgu topuklu spor ayakkabı giymişti. Üzerinde ki çarşaf bol olduğu için ondan daha zayıf olduğu belli olmuyordu. Mavi gözlerine Âmine'nin bal rengi gözlerini lensle taklid edince herşey tamamdı. Bilerek onu seçmişlerdi. Bir karargâha girip oranın en yetkili General'ini öldürmek ancak onun altından kalkabileceği bir görevdi. Ve bunu başaracaktı! Bugün örgütlerinin kabusu General Hamid Aladağ ölecekti! Üstelik bunu öz kızı Âmine Aladağ yapacaktı. En azından herkes böyle bilecekti... 🗝️ Burası Hemsâye Adası'ydı. Dört tarafı denizle kaplı, içi huzur dolu bir kara parçası. Sanki burası dünya da temiz kalmış tek yerdi. Hâlâ insanlar düşenin üzerine basıp geçmek yerine birbirleriyle yardımlaşırdı, hoşgörü vardı mesela hangi dine, ırka, yahut giyimde olduğuna karışmıyorlardı burda insanlar. Birlikte huzur içinde yaşayıp gidiyorlardı. Aylardan Temmuz'du. Hemsâye'nin çiçek açtığı en göz kamaştırıcı zamanlarındanlardı. Çiçekler takmış bir gelini andırıyordu Huzurun Adası. Rengarenk eski usül boyanmış evlerin balkonlarına tırmanıyordu Begonvil çiçekleri. Yanından yürüdüğü ahşap konağın duvarlarını saran asmanın yapraklarını toplayıp hasır sepetine biriktiriyordu bir genç kız. Şimdi bu nadir kalmış temiz beldeye kendi karalarını çalmaya planlıyordu kara ruhlar. Elbette ki onlara set vuracak kahramanlar mevcuttu. İşte serüven böyle başlayacaktı.

"Evimiz ne kadar şenlendi sen gelince fark ettin mi?" "Bence sen bu romantiklik işini biraz abartıyorsun. Bu ev zaten şen olacak kadar güzel bir aileye sahip." "Yok, sen gelince daha da şenlendi. Hoş geldin nazlı çiçeğim." ---------------------------------------------------------------------------------- Yaşanılan her anın mutlaka bir sebebi vardır. Karşılaştığımız insanlar, bulunduğumuz ortamlar, aldığımız nefes bunların hiçbiri boşa değildir. İki genç öğretmenin birbirlerinin hayatına girişinin hikayesi. Ankara'nın huzur mekanında başlayan bir hikayenin uzandığı yolun hikayesi. Kaderin, alın yazısının, anların hikayesi. Nahif, soft, sıcak bir hikaye arayanlara...