Bir kız düşünün... Annesinin biricik kızı, babasının prensesi.. Bu kız düşmana korku, dosta güven veren isimsiz kahramanlardan. Daha Polis Özel Harekat'taki ilk senesiydi ama yaşadıkları bir ömre bedeldi. Gelin hep birlikte bu kızın neler yaşadığını ve sonrasında neler olduğunu görelim. Ankara/ Gölbaşı Polis Özel Harekat Başkanlığı

Umut Çağlayan. Bu isim benim çocukluğum. İlk kalp çarpıntım, ilk acım, ilk yaramdı. Bana hem, ömrüm boyunca kimsenin veremeyeceği güveni veren, hem de bana ömrüm boyunca insanlara güvenemeyeceğimi öğreten kişiydi. O benim zaafımdı. Çoğu zaman gözlerime dolan yaşların sebebiydi, hiçbir şey yapmadığı anlarda bile. Çünkü o bir kere yapacağını yapmıştı ve dahasına gerek kalmamıştı. O benim en güzel yıllarıma ihanet lekesini süren bir zalimdi. Hem de hala kalbimi hızlı hızlı çarptırabilen aşık olduğum zalim.

Hiçbir günah kefaretini unutmaz. Hiçbir kirli sır gecenin nezaretinde tutuklanamaz. Geleceği ellerinden tek gecede koparılan bir adam, öleceğini bilse dahi sessizliğin kanatlarına sığınmaz. İki karanlık gecenin iki büyük suça gebe kaldığı ve iki yabancı ruhun birbirine körkütük düğümlendiği acı bir hikâyenin içindeyim. O iki yabancı ruhtan biri benim. Ve ben bir zamanlar, yolunda giden bir hayata sahiptim. Bir gün o çıkageldi ve içinde sadece doğruların olduğu dünyamı yanlışlarıyla altüst etti. Gözlerime bir kez bakması bile beni düşürmeye, düştüğüm yerde darmadağın etmeye yetti. Beni tehditlerle örülü bir kafese hapsetti, o kafesin kilidini ve anahtarını elime verdi. Gitmek de, kalmak da senin seçimin dedi. Ama ne kalabildim ne gidebildim. Yalnızca bekledim. Benim de onu düşüreceğim bir gün elbet gelecekti ve ben intikam almayı severdim. O gün geldi. Bir leyl vaktinde, ay gecenin koynunda dalgalanırken, hakikati sırtından vurdu kirli parmakları. Artık bu saçma hikâyemizde bizden başkaları da vardı. Zaman aktı... Kendiliğinden kırıldı hapsolduğum kafesin kapakları. Dışarıya adım attığım an hislerim pervasızca tökezledi. Zira sevdayı puslu gecelerde yüreğime kazıyan adamın ruhu artık içime işlemişti. "Haklıymışsın," dedi beni öldürmek ister gibi. "Senin hikâyenin esas adamı ben değilmişim."

Azat 'ı arkasında bırakıp son kapıdan geçerken geri dönüp bakmak istemedi.Onu o halde görmek, güçsüzlüğüne şahit olmaya dayanamazdı. Onu yaptığı ihanetle hatırlamak istiyordu kız. Ona evlenme teklifinden sonra başkasıyla evlenmesiyle .Başı önde ilerlerken içinde sıraladığı cümlelerine gözyaşları eşlik ediyordu . Bilet kontrolü yapılıp son kapıdan da geçince uçağın içine geçti ve kalkışı beklemeye başladı. . Ağladı kadın içi yanan yana .İlk defa silmedi gözyaşlarını ,ilk defa insanlara karşı güçsüz görünmekten korkmadı . Tüm kontroller bittiğinde ortalıktan çekilen hostesler sonra pilotun sesi duyuldu . Uçak havalandığında içinden bir şeyler kopmuştu Duru 'nun . Biliyordu ki bir daha gelemeyecekti buralara . Diğer yandan dizlerinin üzerine çökmüş sarsıla sarsıla ağlayan bir Aras vardı. Durduramamıştı . Yetişememişti sevdiğine. Bitmişti her şey . Uğruna canını vereceği , yıllardır yollarını gözlediği deniz gözlüsü gitmişti. Gözyaşlarını silip ayağa kalktı . Alandan çıkmak için ağır ağır çıkışa ilerledi . Artık kimse umrunda değildi onun . Her şeyim dediği kadın gittikten sonra kimsenin önemi yoktu onun için .Arabanın yanına gelip bir kez daha baktı uçağa . İnsan bile bile ölüme neden gider ki ? Azat kendi kendinin azraili olmuştu Arabanın ibresini zorlayıp Mardin de beraber aldıkları eve gitti . Her bir yerini herkesden gizli döşedikleri eve .Evden içeri girince aklına direk ona nasıl evlenme teklifi ettiği , nasıl mutlulukla evet dediği aklına geldi . Belini kapıya yaslayıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Sarsak adımlarla sevdiği ile kendisinin odasına gitti. Nasıl heyecan ile evi temizledikleri , eşyaları yerleştirirken atışmaları , sürekli Duru'sunu sıkıştırıp öpmeye çalıştığı anlar geldi gözünün önüne . Her masal mutlu sonla bitecek değ

GÖRKEM'DEN... Ben aşka inanmayanlardandım. Belki azınlık gruptaydım. Belki beni aşka inandıracak biri çıkmadı karşıma. Belki bu yüzden o güne kadar hiç sevgilim olmadı. İhtiyaç da duymuyordum zaten. Onunla tanışana kadar... Onu böyle delicesine sevene kadar. Onunla nefes alıp, onunla büyüyüp, onunla kendimi bulana kadar. Aslında hep oradaymışım. Yerim onun yüreği, sol yanıymış. Kendimi buldum. Onunla yeniden doğdum. Belki de ilk kez havayı soludum. İlk kez düştüm, ilk kez koştum. Meğer başım göğsüne, ellerim eline değmeden olmazmış. 'Ben nasıl yaşamışım o yokken' diyorum kendi kendime. Onsuz geçirdiğim her saniyeme acıyorum. Sonra o çıktı karşıma. Ciğerlerime nefes, göğsüme yürek oldu. ATEŞ... En başından beri biliyordum yanacağımı. Aşkın acıtacağını. Belki yanmaktan korktum bu güne kadar hep. Artık korkmuyorum. Yanacaksam şayet, onun ateşiyle olsun. Razıyım yanmaya, sonsuza dek onunla... ATEŞ'TEN... Daha dokuz yaşındayken söz vermiştim kendime, yeminler etmiştim. 'Bir daha hiçbir kadına güvenmeyeceğim' diye. 'Annemin attığı tekmeyi bir daha kimseye attırmam. Gerekirse yakarım, ama yanmam bundan sonra!' diye. Tuttum sözümü. Çok uzun bir süre tuttum. On sekiz yaşıma kadar hiçbir kadının omzuna koymadım başımı. Beni kaldırmazdı o omuzlar. Belki çok yaktım ama yanmadım. En azından yanmadım sandım. Yüreğimi buzlara sardım. Oranın sahibi olduğunu bilsem yapar mıydım hiç? Nereden bilebilirdim kalbimin benim için değil, onun için attığını. Kabul edemedim. Yıllardır kapısına yüzlerce kilit vurduğum gönlüme nasıl girerdi o? Meğer orası hep onunmuş. O hep oradaymış. Ben onsuz hep eksikmişim. Onu beklemişim. O geldi. GÖRKEM... İlk kez kendim yandım. İlk kez yanmaktan korkmadan, kaçmadan dimdik onu karşıladım. Yanacaksam şayet, onun ateşiyle olsun. Razıyım yanmaya, sonsuza dek onunla...

Hayatim boyunca herkes bana deli dedi. Bir sey ne kadar sık dile getirilirse o olurmuş derler. Olur muydu? Olurdu biliyordum. Adim asel.... alkolik bir baba faise bir anne ozurlu bir kardeş ve yillarca turkiyede ki tum yetistirme yurtlarini gezen ben. Ve beş yasimdan beri deli etiketinin uzerime yapişmasina neden olan gölgem... Insan kndi golgesinden kaçabilir mi? Hele ki golgesi 1.90 boyunda esmer yakisikli guclu ve dunyali olmayan bir adamsa. Kacabilir mi Deneyip gormeye ne dersiniz....

" Sonsuz olan.. Gökyüzü... Seveceksen o'nu sev.. Eğer nankör insanoğlundan birini seversen adını gökyüzü koy... "

'Yarım ay' 'Nolmuş yani' yanımda ki bu umursamaz adamı aldırmadan gözlerimi tekrar gökyüzüne çevirdiğimde gülümsedim. Sonunda kendimi tanımlıycak bişey bulmuştum. Gözlerimi tekrar yanımda duran adama çevirdiğimde bana baktığını görmüştüm. O aşık olduğum yüzünde umursamaz, sinirli ve sert yapısının dışında bir duygu daha vardı. Merak. 'Yarısı karanlık, yarısı aydınlık. Ben gibi.' oda başını gökyüzüne çevirip aya baktığında yüzünde hafif bir tebessüm oluşmuştu. 'Benim tek aydınlığım' başımı iki yana sallayıp 'Hayır' dediğimde başımı tekrar gökyüzüne çevirdim. 'Sen benim yarı aydınlık tarafımda yetinemeyecek kadar bencilsin.' kaşlarını çatmış bana bakan yüzüne bakmasamda hissede biliyordum. 'Sen benim aydınlık tarafımda yetinmeyip. Karanlık tarafımıda aydınlatıyorsun. Ama bunu yaparken canımı yaktığının farkında değilsin' 16.07.2016 @Lale_Yaren kapak için teşekkür ederim.

~Düzenlenecektir. İyi okumalar PA ailesi🙏💜

Yeter ki baban 'verdim gitti' desin. Değil tuzlu kahveyi paketiyle yemeğe razıyım.