Draco dostał zadania od terapeuty: uczęszczać na mugoloznawstwo, zachowywać się rozsądnie oraz poznać kogoś dzięki magicznej książce. W ten sposób młody Malfoy ma wykupić swoją wolność, broniąc się od Azkabanu i podłego losu ojca. Hermiona wróciła do Hogwartu, aby dokończyć to co zaczęła, bo jak wiadomo jest ona perfekcyjna we wszystkim co robi. Znalazła tajemniczą książeczkę służącą do komunikacji między czarodziejami. Z chęcią pomaga jej właścicielowi, którego tożsamość nie jest jej znana. Co się stanie, gdy dojdzie do konfrontacji? Czy parę kartek może połączyć ludzi? Jaką moc mają słowa przelane na papier? #dramione #hogwart #hermiona #granger #draco #malfoy #miłość #harry #potter

🐍 Jenna Wharflock nie jest w stu procentach sympatyczną osobą z krystalicznie uczciwą przeszłością. Jednak jeśli już komuś pomaga - a jako magizoolog pomaga najczęściej zwierzętom - robi to dobrze. Jako Ślizgonka jest zdeterminowana osiągnąć każdy cel, jaki sobie wyznaczy, nawet jeśli oznacza to wyjechanie do Nowego Jorku, gdzie... Rozprasza ją znajomy Puchon i jego kreatury. • "- Wygląda trochę jak popiełek, ale wydaje mi się, że to zwykły wąż... - tłumaczył Newt, dając gadowi zwisać z jego dłoni. Na te słowa szarawy wąż jakby dostał zastrzyku energii. Niespodziewanie uwolnił się z ręki Newta i spadł na ziemię, przez co Jacob wydał z siebie krótki krzyk i cofnął się gwałtownie. Gad przebył szybko kilka metrów, po czym nagle na jego miejscu pojawiła się wysoka dziewczyna o kruczoczarnych włosach i niebieskich oczach. Przerażony Jacob stanął za Newtem, oglądając to wszystko w zdumieniu. Puchon zdawał się być nie mniej zaskoczony, choć on, w przeciwieństwie do mugola, wiedział doskonale, kto stał przed nimi. Jenna Wharflock. Dziewczyna tylko lekko otrzepała szare szaty, które miała na sobie i założyła ręce, po czym popatrzyła na czarodzieja z dziwnym uśmieszkiem. - No kto jak kto, Scamander, ale sądziłam, że ty potrafisz odróżnić zwierzę od animaga."

Aspirant Rafał Sierczyński lubił swoją pracę. Odkąd sięgał pamięcią chciał zostać policjantem. Jednak rzeczywistość okazała się nieco rozczarowująca. Przecież w niewielkim mieście na Mazowszu nie grasuje zbyt wielu morderców. Wraz z odejściem z jego życia ukochanej żony, znikło też całe szczęście. Z dnia na dzień żył w beznadziejnej rutynie. Topił się w nienawiści, rozpaczy i litrach kawy. Ale ostatnie śledztwo, w którym uczestniczył, zmieniło wszystko. Dodało do jego życia... odrobinę magii. Praca bierze udział w konkursie literackim "Splątane Nici" organizowanym przez @adriananitniteczka.

II część Trylogii Royal

Jak wprowadzić osobę chorą psychicznie do opowiadania nie tworząc z niej karykaturalnej lub przerysowanej wersji prawdziwego człowieka? Czy psychopatia i socjopatia to synonimy? Jak funkcjonuje ciało modzelowate i czym różni się od szyszynki? Po czym poznać, że ktoś cierpi na depresję albo zmaga się z autyzmem? Kim jest mizantrop? I o co tak właściwie chodzi z tym Alzheimerem i demencją? W Psychozie postaram się odpowiedzieć na powyższe pytania. Moim głównym zamiarem jest jednak pomoc w realistycznym nakreśleniu portretu postaci chorej, którą możecie umieścić w waszych opowiadaniach. Oprócz tego chcę też przybliżyć wam zagadnienia z dziedziny psychologii i psychiatrii w sposób daleki od nudnych wywodów pani od wosu. Nᴀᴊᴡʏżsᴢᴇ ᴍɪᴇᴊsᴄᴇ ᴡ ʀᴀɴᴋɪɴɢᴜ 2 miejsce w literatura faktu [ 19.10.17]

Wiesz jak to jest, jak otacza Cię mnóstwo kochających Cię ludzi? Jak ktoś dba o Ciebie i się troszczy? Tak, ja też nie. Mam na imię Trine. Właśnie skończyłam liceum. Od tygodnia mam 19 lat, więc opiekunowie domu dziecka domagają się, żebym jak najszybciej opuściła moje dotychczasowe miejsce zamieszkania. W domu dziecka mieszkałam od ósmego roku życia, a od siedmiu lat jestem sierotą. Rodzice mnie nie chcieli. Po prostu zostawili mnie, a sami wyjechali w świat. A później zginęli w wypadku. Opowiadanie może zawierać. wulgaryzmy i treści przeznaczone dla osób dorosłych. #4 w romans 15.11.17

Czy to opowieść o dziewczynie która od razu zakocha się w jakimś mężczyźnie? Raczej nie, tu nie ma tak łatwo. W tej opowieści to nie dziewczyna zostaje porwana, a facet. Wydaje się to zabawne? Wpadnij sam/a i przekonaj się. Może też będzie to smutna opwieść? Oceń, chętnie wysłucham opini. Balbina ma 23 lata, jest długonogą szatynką z czerwonymi pasmami we włosach. Czy można ją nazwać piękną? Na swój sposób owszem. Ma bardzo ostro zarysowaną twarz, oraz wystające mocno kości policzkowe. Usta szerokie, lecz wydatne, nos wąski i długi z lekkim ledwo dostrzegalnym garbem i dość można by powiedzieć, kocie oczy. Zielone kocie oczy o wychudzonej, dosyć wysokiej sylwetce. Nie tylko twarz zdaje się być ostra, ale również jej charakter. Bierze to co chce, czego zapragnie. A jeżeli czegoś bardzo pragnie, zrobi wszystko, nawet bardzo, bardzo niebezpiecznego, czy też nie legalnego aby to zdobyć. Życie ją nauczyło, że uczynność i dobroduszność nie pomogą jej w przetrwaniu. Ale walczenie o swoje za każdą cenę, owszem. Balbina straciła w pożarze całą rodzinę. Matkę, ojca, dwóch braci i siostrę która jeszcze była w brzuchu jej mamy. Ona przeżyła tylko dlatego, że była u swojej koleżanki. Miała wtedy 6 lat, jej bracia 9 (Kacper) i 13 (Jacek). Jej chrzestni byli pijakami, i nie mogła u nich zamieszkać. Dziadków ze strony mamy nie znała, a od strony taty, dziadek zmarł trzy lata wcześniej a babcia była chora. Reszta rodziny nie mogła lub nie chciała jej. Pozostał jej dom dziecka. Mało kiedy się odzywała, ale dorośli ją chyba lubili, za to z innymi dziećmi miała problemy. Przez następne 10 lat trafiała od jednego domu adopcyjnego do drugiego. Gdy miała 16 lat poznała Wiktora, od razu wiedzieli, że są sobie przeznaczeni. On był bardzo przystojny, wysoki, miał 17 lat, kasztanowe włosy, i oczy koloru błękitnego, podpadające pod lekkie zielone. Wesoły, zabawny, bystry, inteligentny