"Merhaba gençler! Ben İren. Adım İrem değil ve yanlış falan da söylemiyorum, bilin istedim. Her şeyi anlatıyorum şimdi. ...Yani şimdi- Ne?! Niye? Hikayeyi mi anlatıyormuşum? Yürü git lan! Bak beni oraya getirme ağzını yırtar Joker'e çeviririm seni. Sana ne lan?! Hikaye benim değil mi? Anlatacak olan ben değil miyim? Tanıtımda mıyız? Hadi ulan sana inat tanıtımda anlatacağım hikayeyi. Böyle koltuğa böyle g*t hadi bakalım! Bak hala el kol hareketi yapıyor! Arkadaşlar pardon bir teknik hata var onu bir atlatayım- kes lan dingil! Aha geldim oraya!" &&TEKNİK ARIZADAN DOLAYI ÖZÜR DİLERİZ&& Siz hikayeye devam ediniz tanıtıma gerek yok. 25.01.2016'da başlamıştır. Kapak tasarımı: @plutonunyavrusu UYARI: Çalıntı yapan olursa üzerine İren'i salar, Sude ile bir odaya 15 gün kapatırım. Şimdi düşündüm de bunlar için çok üşengecim. O yüzden yasal işlem başlatırım. Ve bu konuda ciddiyim. &30 Kasım 2016 Mizah'ta #299& &16 Şubat 2017'de Mizah #118&

Gizem/Gerilim #1 Yirminci yaş gününün sabahında, ardında hiçbir iz bırakmadan kaybolan bir genç kız, Azra... Onu bulmayı giderek takıntı haline getiren, polis teşkilatının gördüğü en yetenekli komiserlerinden Atakan... İlk anda basit bir kayıp vakası olarak kayıtlara geçen olayın ardında, tarihin en karanlık sırlarından birine açılan kapının olması mümkün mü? Günümüz İstanbul'unda başlayan olayların uzandığı yerler, genç komiserin bu kapıyı aralamasına yetecek mi?

\\+18 Lütfen hikayeyi uyarıyı dikkate alarak okuyun// Tanıtım: Kaybolmak istedim, yok olmak. O adamın tenime elleri her dokunduğunda hissettiğim şey tam da buydu. Bedenimden iğreniyordum. Kendimden ve bu karnımda her geçen gün büyümeye başlayan şeyden nefret ediyordum. Ağlamak bir çözüm değildi; artık kaybetmiştim bu savaşı, tek sağ kalan ailem ve teselliğim olan o adam tarafından ihanete uğradığım zaman. Müebbet mahkûmları gibi ölümümü bekliyordum: yavaş yavaş; acı çeke çeke... İnfaz reddedilmişti. O kadar kolay paçayı yırtmamı istemiyordu, ne tanrı ne de beni sevenler. Gökyüzünü özlemiştim. Yağmuru tenimde hissetmeyi, toprağın kokusunu, kalabalık insan guruplarının kaldırımlarda bir nehir gibi akmasını; gecenin rengini, yıldızların parlaklığını ve benim hayatıma hiç doğmayacak olan güneşi... Kısacası özgürlüğün ruhuma yarattığı afrodizyak etkisine hasrettim. Her şeyi geriye bırakınca tek bir sonuç çıkıyordu ortaya öyle ya da böyle ben asla serbest bırakılmayacak bir TUTSAK'tım