Hazal, babasının ölümünden sonra annesi ve abisiyle birlikte İzmir'e taşınır. Orada gideceği kolejin sahibinin oğlunun gazabına uğrayacak yeni kişidir. Batu ve Hazal'ın birbirlerine olan nefreti ne zaman aşka yol açacak? Aşk ilk hangisini yakalayacak?

Şakadan zerre anlamayan birine okkalı bir şaka yaparsanız elde edeceğiniz şey yüklü bir para ve birkaç bin fazla tıklanma olmaz. En azından benim öyle olmadı. Yayınlanma tarihi: 14.06.2019

Sivri diliyle eleştiri videosu çekip paylaşan Feyza Soysal'ın bu sefer hedefinde; işine karışılmasından hazzetmeyen kalp ve damar cerrahı Merthan Özkan vardır! ** "Bir sorun mu var?" dedi Merthan, başını hafifçe oynatarak. Feyza ona bakmak yerine odadaki diğer doktorlara baktığında Merthan, iki kaş göz hareketiyle onları odadan çıkardı. Feyza onlar odadan çıkana kadar bekledi. Çıktıklarında ise sinirle "Ne gibi bir sorun olabilir ki?" dedi. "Herkes gözlem yapmaya gelip kan aldı ama sadece ben gözlem yapmak için gelmişim gibi, kan almak isteyince 'gözlem gözlem,' deniliyor." "Boş versene, hemşire olmayacak mısın sen? İki yıl sonra istemeyeceğin kadar kan alırsın." "Olsun, herkesin neden gerisinde kalmak zorundayım? Bana haksızlık yapılıyor!" Merthan onun sinirini pek dikkate almadı, hatta belki de çocukça buldu. Feyza buna daha çok sinirlenerek "Ve bunda senin de suçun var!" diye gözlerini ona dikti. "Ben ne yapmışım?" "Yapmıyorsun işte. Haksızlığa göz yuman da haksızlık yapan kadar suçlu değil mi?" Merthan çayını bitirip masanın üzerine koydu, sonra sırtını doğrultarak "Tamam," dedi. "Git malzemeleri al, odama gel." 03.07.2019

AYKIRI SERİSİ'NİN SON KİTABIDIR! *** Bir, İki, Üç... Sıfır. Beria bir zamanlar terk etmek zorunda kaldığı küçük dünyasına geri döndü. Fakat artık hiçbir şey tozpembe değildi. Aklı ve kalbi geride kalmışken, şimdi bir parça eksik ama duygularına hakim başka bir kız vardı. O artık gerçek bir savaşçı! Ayaklarını bastığı yer: Şimdi, burası... Sıfır noktası. Burası her şeyin bittiği yer. En uç, en tepe, doruk noktası... Acının üst sınırı, onu hissedenin son anıdır. Tabii acının da... Burası eksinin ve artının ortası. Acının büyüdükçe büyüdüğü, sonunda kendi kendini tükettiği, bittiği nokta. İki zıt kutbun nötrleştiği, eşitlendiği nokta. Ne soğuk ne de sıcak... Ne gece ne de gündüz... Karanlık değil, tıpkı aydınlık da olmadığı gibi. Burası her şeyin bittiği yer, başladığı gibi... Her son bir başlangıçsa şayet ve efsaneler mutlu sonla bitemez diyenler çoğunluktaysa... HERKESİN SON DEDİĞİ YERDEN, BİZ YENİDEN BAŞLARIZ!

AYKIRI SERİSİ'NİN 2. KİTABIDIR! *** Bu kez çok daha gizemli... Sırlar hiç bu kadar acıtmamıştı! Aşk mı!? Nefret mi? Hangisi daha yasak, hangisi daha mümkün? Aşk yasakken de güzel midir? İmkansız da sevilebilir mi? 'İmkansız' ve 'Mümkün' birbirine ne kadar uzak? Siyahla beyaz, yerle gök, cennetle cehennem kadar mı? Yoksa ATEŞ ve SU mu...? Sırlar bizi kanatıyorsa ve sırtımızdan vurabiliyorsa öğrenmemek, susmak mı gerekir yoksa kanayan yaranın daha derinine inip kendi mahvoluşluğunla buluşmak mı? Bu taşlı yolda yalnız mı kalacak yoksa içeride başka 'AYKIRILAR' da mı var...? Peki yasaklarla, kurallarla dolu bu ülke de aykırılara yer var mı!? Uyanmaması gereken o kabus, artan aykırılıklarla vaktinden çok daha önce uyanacak! Uyandırılacak! Fakat bu kabus diğerlerinden çok daha farklı, çok daha gerçek ve çok daha ölümcül olacak... "UYAN BERİA! KABUSUNA UYAN!"

AYKIRI SERİSİ'NİN İLK KİTABIDIR! *** Her gece pembe yalanlarına sarılıp uyuyan, tuhaf olduğunu reddeden aykırı bir kız düşünün. Hayatını 'sıradan' kelimesinin sözlük anlamı olarak nitelendirirken, yeni gerçekleriyle yüzleşmek zorunda kalan bir kız. Bambaşka bir dünyanın sırları içinde, akıntıya karşı gelmeye çalışan fakat yüzme bilmeyen bir kız... Beria. Hayat doğduğu gün takmıştı ilk çelmesini ona. Yürüyemeden düşmüştü, yalnızlığa. İhanet, acı, yalan, biraz da kan bulaşmıştı tertemiz ellerine... Dört ana elementin ateşi onda vücut bulmuş, en çok da onu yakmıştı... Yasaklarla düğümlü geçmişi yakasına yapışmış, küçük dünyasına büyük sırları musallat etmişti. Bir gece de alt üst olan hayatı, bir doğum günü gecesi almıştı onu sıcacık yatağından. Her şey tam da burada başlamıştı: Tanıdık gelen o sesin fısıldadığı iki kısa cümlede... "Zamanı geldi kızım! Şimdi ortaya çıkma vakti..."

Seni zihnime davet ediyorum. Bu kitabı açtığın an bir ruhun kesesinde büyümeye başlayacaksın. Seni acımla, gözyaşımla büyüteceğim. Bazen dayanamayıp ellerini o kanlı deriye sararak kurtulmaya çalışacaksın. Vazgeçip geriye çöktüğün an parmaklarım, parmaklarının arasına karışacak. Ninnilerim günlerce dilediğin o uyku. Önünde izlediğin o harfler Suskun satırları. Onlara iyi bak. Sana onu emanet ettim. Doğduğun zaman bir gülücük bırak. Gideceğin yerlerde yeni anneler bekliyor seni. Kendine iyi bak okuyucu. Sen ilk bendeydin, bu hep aklımda kalacak. İlk yayınlama tarihi: 27 kasım 2015. KİTABINIZIN REKLAMINI YAPMAYIN, ANINDA SİLİYORUM. Hırsızlık düşüncesinin H'sinden geçtiğiniz an, harflere takılır, ayaklarımın önüne düşersiniz. Sonu; ölümcül tehlike...

- Kumaştan bir kitap. Uçları tüm o hüznü çekmiş, sararmış bir kanser. Ruhu vücudunun hissetmeyeceği en ağrısız boşluğuna çekilmiş gibiydi. Yaralar onu hapsetmiş miydi? Yoksa bu onun kendisine ördüğü hapsi miydi? Çekilen son nefesten sonra dudaktan kopup soğuk kül tablasında boğulan duman, gri gözlerinde kurak bir ülke kurmuştu. Milletini kaybetmiş, toprağını, çiçeklerini, hatta kendisini. Söğütün altına sırtını değil, omurgasını yaslamış beş yaşında ki kız çocuğu, O bu hayatı bir kere, ama yıllarca yaşayıp beş yaşında ki mezarlığına gömülüvermişti. Taşı yoktu. Toprağı bir hiçliği kucaklıyormuşçasına dümdüzdü. Yalnızdı. Benim gibi. Yanına vardığımda acı çekiyordu. Benim gibi. Ayak altında ezdiğim yapraklardan sonra gelen bedene doğru gözleri bir takip başlatırken açığa çıkan o ufak yüzü, yüz hizama bir çerçeve gibi oturmuştu. Göz göze geldiğimiz ilk an, çekilen ilk fotoğraf karesiydi. İlk çerçeve. Söğüt Ağacı, Okyanus ve Bulut. Aytaşı Ve sonra bir Roman.

AYKIRI SERİSİ'NİN 3. KİTABIDIR! *** Zıtlıklar düğüm oldukları noktada da itebilirler mi birbirlerini? Yoksa verdikleri her tepki, bundan sonra onları itmek yerine birbirlerine mi çekecekti? Daha yakın! Şimdi herkes daha yakın! Hayaller ve gerçekler... Geçmiş ve gelecek! Ateş ve su... Elementa' da yeni ayak izleri var, uzaktan gelenler! Kimisi için beraberinde aşkı getirecek, kimisinin kaderini değiştirecek... Geçmişin geleceğe uzandığı anda, her şey tersine dönecek! Kimse neler olabileceğini kestiremezken, tereddüt etmeden bir sonraki adımını atacak! Güçler el değiştiriyor! Bilinmeze yürümek hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı! Beria, artık yalnız değil! Aldığı nefes sadece kendisine ait değil. Ömrüne düğüm olan başka bir ömür onu ne kadar değiştirecek? Kendisine verdiği sözde durabilecek mi? Kimleri karşısına alıp, kiminle yürüyecek? Birbirlerinden kaçmaları imkansızlaşan bu ikilinin, düğümden kurtulmaları mümkün olabilecek mi? Ağızdan çıkan her sözün yemin sayıldığı bir ülkede geri dönüşü olmayan iki kelime beraberinde yaşamı mı getirecek... Ölümü mü? "YA YAŞAMIM OLACAKSIN YA DA ÖLÜMÜM! ÇÜNKÜ SEN ASLA DÖNEMEYECEĞİM, YEMİNİMSİN!"

" Mum olmak kolay değil, ışık saçmak için önce yanmak gerek."