🎼 "Cehennemin benim..." Diye fısıldadı. "Cennetin bu altın zincir... Cennet ile cehennem arasına sıkışıp kalan bu nota sensin." Bileklik olduğunu düşündüğüm zinciri eline alarak usulca oturduğu yerden ayaklandı. Bakışlarım merakla hareketlerini takip etti. Hemen ayak ucuma gelerek diz çöktü. "Bu senin," dedi, ayak bileğimi hafif bir dokunuşla kendine çekerek. "Cennet ile cehennem arasında sallanmalı sağlayacak küçük bir hediye." Zincirin klipslerini açarak bileğimin etrafına sardı. "Her adımında ayak bileğinde sarsılacak ve en sonunda olmak istediğin yeri sana gösterecek." Halhalı ayak bileğimin etrafına dolayarak başını öne eğdi. Dudaklarını bileğimin üzerine bastırdı. Boğuk bir ses yankılandı dudaklarından ama kelimelerini seçemedim. "Cennetini bul." ❥ Kapak tasarımı: E-Rabbit

"Yeter ama bu kadarı fazla!" sinirden gözüm dönerken Savaş abi yanıma gelip omuzlarımdan tuttu. "Yeter mi? Yüsra ben yanında olduğum sürece kimse sana yaklaşamaz." Ben onu itmeye çalışırken o daha sıkı tutuyordu. "Kendine gel, Sen benim abim değilsin kendini bu kadar kaptırma! Sen bana karışamazsın anladın mı?" gözleri kararmaya başladığında onu daha çok kızdırdığıma emin oldum. "Karışamam. Öyle mi?" inatla kafamı sallarken nasıl yola girdiğimden haberim bile yoktu... Sert Çehre ile isimli yazılan ilk kitaptır. Başlama tarihi ' 28.07.2019 '

*TAMAMLANDI* *Her ne kadar bağımsız olsa da hikayeyi daha iyi anlamak için önce UZAYLI adlı hikayemi okuyun.* Halam, aynı zamanda bir nevi teyzem, ben ona kısaca Hatey derim, bana hep bir masal anlatırdı. Bir gün yıldız kayarken bir dilek dilemiş. Sonra da biri kapısına eniştemi bırakıp kaçmış. Küçükken derdim ki: "Ne saçma masal bu be!" Ama büyüdüğümde bunun bir masal olmadığını anladım. Ben ki Ela Tekin... Soyadıma bakmayın, hiç de tekin biri değilimdir. Hal böyleyken benden bir şey kaçar mı? Kaçmaz dediğinizi duyar gibiyim. Haklısınız, kaçmadı. Madem bu işler böyle yürüyor diyen ben bir gün bir dilek dilemez miyim? Diledim elbette. Aman babam duymasın da... Gerçi gerçekleşmedi. Son model bir araba dilemiştim, daha bir ehliyetim bile yokken de. Ne bileyim, benim de şansıma bir uzaylı çıkıvereceğini? Aslına bakarsanız, o mu benim şansıma çıktı, yoksa ben mi onun, henüz belli değil ama bana soracak olursanız da, ben onun şansına çıktım. Neticede ben ki yedi düvene nam salmış Elapatra hazretleri... O ise bilmem hangi garip gezegenin tırt kralı... Sadede gelirsek... Ben dünyalıydım. O ise artık Dünya'lı. Hep uzaylılar mı dünyayı ele geçirmeye çalışacak, şimdi dünyalıların sırası. Elapatra, tırt uzaylı krala karşı... Bahisleri yan masadaki, yarı uzaylı kuzenime yatırabilirsiniz?

"Çıkardığı fotoğrafın altına, kalemin kapağını ağzında tutarken, kalemle bir not düştü. "Tutku'yla Harmanlanmış Bedenler." " Böyle başlamıştı hikayeleri. Elmaların özü birdi, ihtiyaçları birdi. Aşktan gelen çocuklar, aşk için yaşar, aşk uğruna ölürdü. •Aden Lina Devran. •Rüzgar Devran. •Tuna Devran. •Tutku Devran. Hayatın farklı yüzleriyle olgunlaşmış 4 elma. Anne ve babalarının aşkını yaşamak umuduyla, aşka tutunan 4 çocuk. 4 farklı hikaye. 4 farklı karakter. Aşk onların yasaklı meyvesiydi. Ve hepsi o meyveyi yedi. Tutku Devran'ın kaleminden. Tutkuyla Harmanlanmış Bedenler'in 2. Devam kitabıdır. (SHB'yi okumanız için, Tutkuyla Harmanlanmış Bedenler'i okumanız aralarındaki ilişkileri oturtmak açısından iyi olur.) Başlangıç Tarihi: 10 Ekim 2017/ SALI tarihinde asıl bölümler başlayacaktır. •••••Kapak Tasarımı: yazanbayan14

Olaya hiç bu açıdan bakmadım ben. Hayatım boyunca o kadar çok şey kaçırdım ki... Hayaller, dostlar, mutluluklar, güven, aşk, eğlence... Ama bu adam! Kaçırdığım en iyi şeydi.

Sadece bebek sahibi olmak istedi. Sevdiği adamı yatağına alabilmek için çok uğraştı. Ve en sonunda başardı.. Çok uğraştı fakat istediğini aldı. Peki.. Pars çocuğunu öğrendiğinde neler yapacaktı. Işık'ı yanına alacak mıydı? Yoksa onu çocuğundan ayıracak mıydı?.. Buyurun hep birlikte görelim.. +18 bir hikayedir. Okuyucularımın şimdiden haberi olsun..

TÜM BÖLÜMLERİYLE SİZLERLE TAMAMLANDI

Tedirgince yanına yaklaşmıştı Esra. Ne dese bilemiyordu, babasını kaybetmiş birine ne denirdi ki? Söylediği her kelime boştu, zamandı onu iyileştirecek şey. Belkide en iyi o anlıyordu Emre'nin acısını. Ama soğuk duruşu, teselli etmek istese de onun cesaretini kırıyordu. Genç kadının yanına yaklaştığını anladığında baktığı kara topraktan gözlerini kaldırdı genç adam. Geceden de kara gözlerini kızın bal gözlerine dikti. Yıkılmıştı koca adam. Ağlamıyordu ama gözlerinden belliydi hüznü. Kız hissediyordu bu genç adam arkasındaki koca çınarı kaybettiği için şu dakika büyümüştü. Kız gözlerini gözlerinden ayırmadan konuştu. ''Üzgünüm. Başın sağ olsun.'' dedi. Genç adam dudaklarını birbirine bastırdı. Başını sallayarak genç kadının taziyesini kabul etti. Gitmesini bekliyordu ama genç kadın gitmek yerine konuşmak için dudaklarını tekrar araladı. ''Yeri değil biliyorum ama ben mirası kabul etmeyeceğim.''

Aşıktı toprak gözlüsü. Güzel gözleri, aşık olduğu kişiyi görünce ışıl ışıl parlardı. Bakmaya, tutmaya kıyamadığı o erkeksi, güçlü, sıcak elleri başka bir kızın elini tutardı. Canı yanardı o zaman genç kızın. Canından bile çok sevdiği toprak gözlüsü, başka bir kızın elini tutarken, nasıl canı yanmasındı ki? Her şeyini bilirdi Aslı, O'nun. Neyi sever, neye kızar, çayına kaç şeker atar, kahvesini nasıl içer, en çok hangi kitabı sever, neyi ister ..hepsini bilirdi. Mehmet'in kendisinden bile daha yakındı Aslı, O'na. Bebeklikleri, çocuklukları, gençlikleri birdi onların. Kalpleri birdi. Ama Aslı, seviyordu işte çocukluk arkadaşını. Çok seviyordu hem de. İçi gidiyordu Mehmet'ine bakarken. Mehmet ona dostça sarılıp, öperken içi gidiyordu genç kızın. Titriyordu elleri, eriyordu kalbi. Öyle güzel bakardı ki Mehmet kendisine...toprak gözlerini öyle güzel gezdirirdi ki Aslı'nın üzerinde. Bir de tatlı tatlı gülümserdi ya hani! İşte Aslı, kaybederdi kendini. Mehmet'i onu sevse, onu görse, onu bilse, onu öpse, onun elini tutsa olmaz mıydı? Ne gerek vardı yabancı ellere? Onun için titreyen, onun tenine değecek olmanın heyecanıyla terleyen kendi elleri dururken, neden başka bir kızın elini tutardı ki Mehmet? Kalbi onun için delicesine çarparken, nasıl da fark etmezdi bunu genç adam? Peki ya Mehmet? Horoz ibiğini(Öyle derdi Aslı'sına Mehmet) paylaşabilir miydi kimseyle? Fark etmeden içine yerleşen o tarifi mümkün olmayan duygularla nasıl baş edebilirdi? --- Aslı ve Mehmet, Nefretten Gelen Aşk(NGA) hikayesindeki Elif ile Ali ve Kenan ile Hayal'in çocuklarıdır. Bu hikaye NGA'nın devam hikayesidir. NGA'daki Aslı ve Mehmet kısımlarını okumak için son bölüm ve özel bölümlere bakın. Hadi, başlayalım.

Tanışmaları değişik olmuştu biraz.Adamın düşmanının kendisine yaptığı saldırı sonucunda,sıyrılan kurşunun biri denk gelmişti genç kıza. Yan komşuları,yeni belalar,yeni olaylar ve yeni duygular getirmişti yanlarında. Birbirine kardeş kadar yakın dört kız,yoktu aileleri.İçlerinden birinin babası vardı sadece. Bekliyorlardı küçüklüklerinden beri,geleceklerdi diye. Onlar için yalan kelimesi farklı bir anlam taşıyordu. Gelmeyeceklerini bildikleri halde inanmışlardı ailelerinin geleceklerine. Umut etmişlerdi... Onlar için yalan kelimesinin anlamı umuttu. Geçmişlerinin tozlu ve karanlık sayfalarına rağmen hala ayakta ve hala güler yüzlüydü onlar. Çılgınlardı biraz,biraz manyak ve mükemmeliyet kelimesinin vücut bulmuş hali kadar da güzel... Dört yakışıklı genç. Geçmişlerinin tozlu ve karanlık sayfaları peşlerini bırakmamıştı,hala karanlık ve tozlu sayfalardan ibaretti hayatları. Bu sekiz kişi birbirini tamamlayan yapboz parçaları olacaklar mıydı? Geçmişinin tozlu ve karanlık sayfalarını atlatmış kızlar,hala karanlık olan bu dört kişiyi o karanlıktan kurtarabilecekler miydi? Her şeyi zaman gösterecekti. Sadece zaman,belki biraz da aşk...? Kapak tasarımı için theillegalturuncu'ya çok teşekkürler. *Küfür İçerir* 08.05.2018 Genç Kız Edebiyatı #3 24.04.2018 Genç Kız Edebiyatı #4 18.04.2018 Genç Kız Edebiyatı #5 ❗️TAMAMLANDI❗️