"Onların hikayesinde beyaz, boyunlarına asılmış bir idam ipiydi. Siyah ise kimsesiz, küçük bir çocuk." Bu hikaye okumaya değer bulan herkese adanmıştır.

Nefeslerimiz birbirine karışırken tuttuğu bileklerimi kaldırıp duvara yasladı ve kaçmamı tamamen engelledi. Ne kadar debelensem de, bir faydası yoktu. Benden daha güclüydü ve o da bunun farkındaydı. Gözlerini gözlerime dikmiş, dikkatlice beni izliyordu. Nefesim geri yerine geldiğinde, bir adım daha yaklaştı ve mümkünmüş gibi aramızdaki son santimleri de kapatıp, kulağıma doğru eğildi. Sıcak nefesi bedenimde ürpertiler bırakırken, içime sert bir nefes çektim. Kulağımın dibinde dudaklarını oynatarak tüm bedenimi buza çeviren sözlerini söyledi; "Buraya kadarmış." Gözlerimi yumdum ve ölümü bekledim, elimden başka bir şey gelmiyordu... Yayınlanma tarihi; 19.10.2015 Saat; 18:00

"Onun ölü kalbinin feryadını duyabilen yegâne insandım, o da dahil."