Cute, romantic, funny, feel-inducing (and sometimes sad) 5SOS Preferences all written by me, myself and I. Requests open & no stealing please!

Balkondan içeriye doğru bir adım attım. Oradaydı. Ve yine sigara içiyordu. Tanıştığımız günden beri onu az çok tanıyordum. Genelde mutsuz ya da endişeli olduğu zamanlar sigara içerdi. Fakat son zamanlarda onu telaşa düşürecek veya huzurunu bozacak bir durum ortaya çıkmamıştı. Öyleyse, bu sefer neden içiyordu? Kafamı, düşüncelerimden uzaklaşabilmek amacıyla hafifçe yana salladım ve gözlerimi kırpıştırdım. Cevabım, kollarını balkon askılıklarından aşağıya doğru sarkıtmış, bir elinde sigarasını, öteki elinde ise paketini tutan adamda saklıydı. Cevabımı alabilmek umuduyla ona doğru ilerlerken, bu sırada o da sağ elinde tuttuğu sigarasını balkon askılıklarından aşağıya doğru tutmaya başladı ve işaret parmağıyla oldukça nazik bir şekilde sigaranın üstüne iki kez vurdu. Sigaranın gri külleri üzerine parlak ay ışığı düşerken, gözlerim, tıpkı o gri küller gibi balkondan aşağıya zarifçe süzüldü ve sonunda, hasretini çektiği parlak, görüntüsü bir elmasın güzelliğini andıran ve âdeta bir meleğin saflığını temsil eden beyaz karla buluştu. Küller, elmasları andıran karın en saf, en masum ve benim de en çok sevdiğim haline, sanki korkunç bir lekeymişçesine bulaşırken, beyaz karın, artık beyaz olmadığını, masumiyetini tek bir lekeyle yitirdiğine şahit oluyordum. Ve işte karın en sevdiğim hali, üzerine düşen küller yüzünden parlaklığını yitirmiş, sahip olduğu bütün güzelliğini kaybetmişti. Aniden omzuma bırakılan siyah deri ceketle düşüncelerimden sıyrılırken ona kaşlarımı çatarak baktım. "Beni düşünmeyi bırak artık." "Üşüyorsun." Bıkkın bir nefes verdim. "Yapma. Ben, kendini mahvetmene değecek biri değilim." "Yanılıyorsun." dedi. "Sen, kendimi mahvetmeme değecek her şeysin." Ancak değildim. Ben, onun en büyük hayal kırıklığı olacaktım.

"Aşık olduğum tek kadın. Nasılda hırçın, pervasız. Bu şehir midir bende ki aşkı harlayan? Bir mum gibi eritip, ay misali ışıtan. Nasıl da vuruyor bakışları insanı bağrından. Hüzün kokan sokakları kopup gelmiş geçmişin hazanından. Masallar akıp geçmiş üzerinden. Hepsi ayrı bir koku, başka bir doku bırakmış çehresinde. Nasıl da yer bulmuş efsanelerde. Bunca zamandır hasretiyle yanar ha yanar, öyle ki güneş İstanbul'u görmek için doğar... Acısı aşığın kıskançlık sillesi, neşesi paylaşılamayan kadının öldüren cilvesi. Ayazında aşk tüter bu şehrin, sokaklarında ki misk kokusu evliyaların soluğundan, o soluktur divanenin berduşluğuna taç olan. Öylesine konuştu durdu bu şehir bunca zaman. Her gece fakirhaneme sokuldu efsunlu İstanbul esintisi. Her uyanışımda yeniden karar verdim onunla buluşmaya. Hasretin adı oldu İstanbul... Kimdi bunca hayranlığı kulağıma üfleyen. Bu şehir üzerinden bana aşkı işleyen. Yumuşak bir kadın sesiydi İstanbul benim için. Rüyalarında ki kıza gönlünü kaptırmış, aptal, hovarda bir gençtim belki. Belki haklıydı babam. Ama içimde durmaksızın sızlayan bu yara ne kadar yalansa ben o kadar gerçektim. Ben mi çağırmıştın o füsunlu rüyaları. Aradım durdum bunca zaman her kadın çehresinde o puslu bakışları. Bütün suretlerde onu gördüm kimi zaman, hepsi puslandığında anladım ki hiç biri o değil."

İlya, hayatın gerçek yüzünü bilen fakir ama gururlu kızımız. Otobüs durağında hiç bir şeyden haberi yokken laf attığı o çocuğun evinde, annesi hizmetçiliğe başlıyor. Zaten asıl hikaye tam da orada başlıyor :) ''Sen; benim beyaz dünyama girdiğini bile fark etmeyen mavisin. Ben beyazın saflığına, dürüstlüğüne öyle kanmışım ki; beni sarıp sarmalayan maviyi fark edememişim. Aşkın rengi için kırmızı derler ya İlya, onlara inanmıyorum. Benim için aşk sensin, sen mavisin, bu yüzden benim için aşkın rengi mavi.'' TANITIM FİLMİ; https://www.youtube.com/watch?v=DM7OQcCmtjI&feature=youtu.be Kapak: @rotices

Sevgili Varisim, Ruh Kontrolcümüz Hira; Bu mektubu okuduğuna göre, ruhun dört bilgesini bulmayı başarmışsın. Seni en içten şekilde kutlarım. Artık atalarından sana geçen tek şey güçlerin değil. Sana yenilmezliği de bahşediyoruz. Ruhun dört bilgesini gece yarısı tam on ikide ormanın derinliklerindeki çınar ağacının dibine koyarak, sol eline bir bıçakla pentagram çizmelisin. Pentagramdan akan kan toprakla buluştuğunda, ruhun dört bilgesindeki tüm güç sana aktarılacak. Ve bildiğin üzere Pentagram, Orta Çağ'dan beri beş elementin sembolüdür. Pentagramı çizmeye ruhun köşesinden başlamalısın. Yoksa yaptığın hiçbir şey işe yaramaz ve sen başarısız olursun. Bilgelerin gücü sana geçtiğinde, güçlerini istediğin uzunlukta kullanabileceksin. Ruhu kontrol ederken yorulmayacaksın ya da kendini kötü hissetmeyeceksin. Aynı zamanda güçlerini kontrol etmen çok daha kolaylaşacak. Bulduğun bu bilgeler, bilgeliklerini sana katacak. Ve güç, sonsuza dek senin damarlarında dolaşacak. Güçlerine kavuştuktan sonra ise, bilgelerden yalnızca birini yanına alıp, diğerlerini yerine bırakacaksın. Zamanı geldiğinde aldığın o bilge ışıldayacak ve her şeyi anlayacaksın. Bilge ışıldadığında sevgili evladım, onu alıp diğerlerinin yanına götürmelisin. Bilgenin ışıldaması, artık fani dünyada bir işin kalmadığı ve yanımıza, Ruhlar Alemine gelmen gerektiği anlamına gelecek. Yani Ruh Kontrolcüsü, bilge ışıldadığında bir ölü olacaksın... © Tüm hakları saklıdır © All rights reserved.

Arızanın ta kendisi olan adam DOĞU ÜZEYİROĞLU! Ne çok iyi ne çok kötü. Onu acımasızlaştıransa kardeşinin bir başka kıza ondan habersiz nakil edilen kalbi. Batu'nun kalbini geri almaya ant içtiği günlerin azabını ise yaşam çiçeği yeni oksijen almış İnanç Gürmen çekecekti. Sessizliğin içinden doğmuş Ekinezya. Bütün sessizliğini Doğu Üzeyiroğluna karşı bozmuş hazırcevap bir dişi. Kızılperestin acılarına göğüs geren, Her darbesinde dimdik ayakta duran, İblisin cazibesine kapılan Gürmen kızı. Nakil edilen kalbi ARIZALI geri alabilecek mi? Peki ya bu savaşta ölüm olsa? Kalbi aldıktan sonra pişmanlıklar sarsa? Geri dönüşümü olmayan yollara direksiyon çevrilecek mi? COPYRİGHT © TÜM HAKLARI SAKLIDIR