Όμως όπως της είχα υποσχεθεί πάντα θα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον. ----------------------------- Μια ιστορία για το πως αξίζει να πολεμάει κανείς για τον έρωτα. --------- DONT COPY MY STORY 🙏🏻

Υποχρεωτική ανάγνωση του πρώτου βιβλίου για να καταλαβεται τι γίνεται σε αυτήν εδώ την ιστορία Τίτλος:Inside his darkness V:Δεν το καταλαβαίνεις;;.... η βαριά φωνή του ηχει στα αφτια μου και νιώθω το αίμα μου να παγώνει.. «Δεν είναι ικανός να αγαπήσει τίποτα και κανενα· ποσό αφελής είσαι πια;».. λέει έξαλλος χτυπώντας το χέρι του πάνω στο γραφείο Γ:Κανεις λάθος! Δεν είναι αλήθεια αυτό! Πάψε!... του φωνάζω μπερδεμένη.. δεν είχα καταλάβει για ποτε στεκοταν από πίσω μου.. V:Κάποιος σαν αυτόν που σκότωσε τους ίδιους του του γονείς·το παιδι του και· παραλίγο εσένα ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ!... φωνάζει έντονα στο λαιμο μου.. νιώθω την κρύα του ανάσα να χτυπάει πάνω μου... Γ:Οχι... βγήκε σαν ψίθυρος από το στόμα μου... έχει δίκιο... αλλά... κάτι μέσα μου παρ όλο το κακο που μου έκανε θέλει να τον υπερασπιστεί... τι μου συμβαίνει;;.. V:Και όμως... λέει με άγριο τόνο και νιώθω τη παλάμη του να ζουλαει τα μάγουλα μου αναγκάζοντας με να γυρίσω να τον κοιτάξω «Ξεχνά αυτό το τερας ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!»... λέει και νιώθω τα χείλη του να κολλάνε βιαια πάνω στα δικά μου... First chapter published in 31/05/2020 Περιεχόμενο που απευθύνεται σε ενήλικες🆘🔞 Ολα τα

Βιβλίο 1 «Σώσε με.» του λέω με σπασμένη φωνή. Τα χέρια μου είναι γεμάτα αίμα και η όραση μου έχει αποκτήσει ένα ερυθρό βαθύ χρώμα. Τι έκανα... Τι θα μου έκανε... «Μπες μέσα και γρήγορα.» μου απαντάει επιβλητικά και ανοίγει από μέσα την πόρτα του συνοδηγού. Τα ξανθά κοντά μαλλιά του είναι ανακατεμένα και πάω στοίχημα ότι πάλι έχει μπλέξει. Ωστόσο, μου είναι τόσο αδιάφορο αυτή τη στιγμή... Τον σκότωσα. Έβαψα τα χέρια μου με αίμα... «Θα μπεις; Ή θα περιμένεις την αστυνομία να έρθει;» φωνάζει πλέον και με ξυπνάει από τον επικίνδυνο λήθαργο των σκέψεων. Γνέφω και μπαίνω γρήγορα μέσα στο αυτοκίνητο. Το φόρεμά μου έχει παντού κόκκινους λεκέδες από το αίμα του... Θεέ μου, τι έκανα;! Το σώμα μου τρέμει και ξαφνικά μερικοί σπασμοί σκεπάζουν το κορμί μου. Μία λέξη τριγυρνάει στο μυαλό μου. "Δολοφόνος". Είμαι μία δολοφόνος. Πρέπει να παραδωθώ.. εγώ το έκανα. Εγώ τον σκότωσα...

Ranking: #9 fiction 🏅 Κοίταξε γύρω της και το μόνο που μπορούσε να δει ήταν αίμα. Πολύ αίμα! Τα δάχτυλα της ήταν υγρά, η όσφρηση της ήταν πιο έντονη από ποτέ. Τα σκούρα καστανά μαλλιά της είχαν θαμπώσει. Κοίταξε ξανά γυρω της τον χώρο και μετά τον εαυτό της. Είδε το όμορφο λευκό φόρεμα της καλυμμένο με ένα κόκκινο υγρο. <<; Ήταν αίμα;>> Αναρωτήθηκε για μερικά λεπτά. Δεν είχε ξανά δει ποτέ της τόσο πολύ αίμα. Είχε απλωθεί στα ρούχα της, στα σεντόνια και αρκετές σταγόνες στα έπιπλα και στο πάτωμα. Παρατήρησε την απόλυτη αλλά κάπως τρομακτική ησυχία μέσα στο υπνοδωμάτιο του μαγαζιού. Ήταν αυτή και αυτός μονάχα σε ένα μισοσκοτεινο δωμάτιο... Τι συνέβη;

Μέρος (Ι) : Ενεστώτας "Πιστευω γλυκια μου Κυβέλη πως διατηρεις απεναντι μου μια ακραδαντη σταση αγάπης-μισους. Απλως δυσκολευομαι να αποφασίσω για το αν αγαπάς να με μισεις ή μισεις το οτι με αγαπας" Μέρος (ΙΙ) : Παρατατικός "Πάντα επιστρέφουμε ο ένας στον άλλον ο,τι και αν γινει. Λες και κάποια μυστήρια μαγνητική δύναμη υπάρχει ανάμεσα μας. Φταίει βέβαια και το ότι τα μέτρια δεν ήταν ανέκαθεν για εμάς. Ή όλα ή τίποτα" Μέρος (ΙΙΙ) : Μέλλοντας "Δεν καταλαβαίνεις. Είναι μάταιο. Όταν μπορείς να σταματήσεις δεν θες και όταν θες να σταματησεις, δεν μπορείς." "Κι όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά, θυμάσαι; Μου απλωσες το χέρι και μου χαμογελασες τόσο τρυφερά σαν να με γνώριζες από χρόνια. Σε κοιταξα και σκεφτηκα...Θεε μου τι αποτομη ευτυχια ειναι αυτη.'' Κυβέλη - Ορέστης.

Έδωσα πανελλήνιες και επιβίωσα. #νοτ Αυτή είναι η εμπειρία μου .

Σε μια εποχή όπου ο θάνατος είναι ο μοναδικός σύντροφος των ανθρώπων, σε μια εποχή όπου κυριαρχεί το μίσος, ο Δημήτρης γνωρίζει την Έρνα και η Έρνα τον Δημήτρη. Και είναι ευτυχισμένοι μαζί. Ο Δημήτρης απόφοιτος της ιατρικής. Η Έρνα απόφοιτη της νομικής. Ένας έρωτας καταδικασμένος από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε... Όχι γιατί δεν αγαπούσε ο ένας τον άλλον... Αλλά γιατί γεννήθηκαν και γνωρίστηκαν την λάθος εποχή...

Ο Λουκάς - Τρανός Αφέντης του Κάτω Κόσμου για τους φίλους - πασχίζει να κερδίσει το θρόνο που δικαιωματικά του ανοίκει και να καταφέρει, επιτέλους, να γίνει ένα με το δαίμονα που καταλαμβάνει την ψυχή του. Το σχέδιό του είναι αρκετά απλό, αλλά φιλόδοξο : βρίσκει τον Πορφυρό Άγγελο, τον κάνει μπάρμπεκιου, γίνεται βασιλιάς όλων των δαιμόνων και εξορίζει όποιον δεν συμπαθεί. Ωστόσο, κάτι τέτοιο στην πράξη αποδεικνύεται σχετικά (δηλαδή εξευτελιστικά πολύ) δύσκολο, ακόμα και για το δυνατότερο δαίμονα του κόσμου. Και, όλα αυτά, εξαιτίας της εκνευριστικής όσο δεν παίρνει - κατά την ταπεινή άποψη του Λουκά - ατρόμητης και αξιολάτρευτης κόρης του Πορφυρού Αγγέλου, η οποία, χωρίς καν να προσπαθεί, αρχίζει να διεκδικεί το μεγαλύτερο κομμάτι της μαύρης καρδιάς του Λουκά. Πράγμα κάπως επικίνδυνο, αν σκεφτεί κανείς ότι το μόνο πράγμα που μπορεί να σκοτώσει έναν δαίμονα, είναι ο έρωτας. Λολ οκ η περιγραφή ακούγεται κλισέ αλλά το αδικεί πιστέψτε με ( ναιπ, είμαι άχρηστη ΚΑΙ στο να γράφω περιλήψεις )

Οκτώβριος 1940. Η Δήμητρα γνωρίζει τον Μάριο μέσα από τις οικογένειές τους. Εκείνη είναι φίλη με την αδερφή του, εκείνος φίλος με τον αδερφό της. Όταν, όμως, το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου μαθαίνουν στο πάρτι ενός βουλευτή ότι η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα, όλα αλλάζουν. Ο Μάριος φεύγει για το μέτωπο μαζί με τον Φίλιππο, ενώ η Δήμητρα και η Χριστίνα προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους ως νοσοκόμες στον Ερυθρό Σταυρό. Όταν ο Μάριος τραυματίζεται και μεταφέρεται στο νοσοκομείο, η Δήμητρα είναι εκεί για να τον φροντίσει. Μαζί με τις πληγές του σώματος, αρχίζουν να γιατρεύονται και πληγές της καρδιάς. Μια ιστορία αγάπης μέσα στη δίνη του πολέμου. Όταν όλα γύρω καταρρέουν, το μόνο που μένει... είναι να κλείσεις τα μάτια και να πιστέψεις. #9 σε ιστορικο φαντασιας 21/6/18

Ένα ματωμένο πρωινό του Σεπτέμβρη του 1922 η Αγγελική αναγκάζεται μαζί με χιλιάδες συμπολίτες της να εγκαταλείψει την Σμύρνη. Ήταν η μέρα του γάμου της.. Νόμιζε πως τα δύσκολα είχαν περάσει χωρίς να ξέρει πως ακόμα δεν είχε δει τα μάτια του διαβόλου. - - Ένα βιβλίο αφιερωμένο στις χαμένες πατρίδες και... Στους χαμένους έρωτες! - -